Sint-Oedenrode de beste van Nederland: ‘Ze vielen ons om de hals. Het was onwerkelijk’

Sint-Oedenrode - De Rijnhal in Arnhem zit afgeladen vol met juichende Rooienaren. Thuis zitten de mensen op het puntje van hun stoel. En wanneer de fanatieke deelnemers zich winnaar van het NCRV Stedenspel mogen noemen staat het zwart van de mensen. Tot in de late uurtjes wordt er uitbundig gefeest om dit te vieren. Twee dingen zijn zeker: er is zelden zo’n saamhorigheidsgevoel in het dorp geweest en Rooi is als ijzersterke gemeente op de kaart gezet.

Door: Nienke Habraken

In 1979 viert de Nederlandse Christelijke Radio Vereniging (NCRV) haar 55-jarig bestaan. Dit doet de publieke omroepvereniging op ludieke en unieke wijze. Zij dagen de gemeenten in Nederland uit met een Stedenspel. De gemeenten strijden tegen elkaar om de felbegeerde bokaal. De toenmalig burgemeester Van Oerle was er als de kippen bij en meldde Sint-Oedenrode aan. Op 26 oktober 1979 om 20:27 uur gaat het avontuur écht van start. Rooi strijdt tegen oude hanzenstad Kampen in de voorrondes en wint met ruime cijfers. Dankzij het hoge puntenaantal blijft Sint-Oedenrode elke week aan kop staan en mag de gemeente het in de finale opnemen tegen Goes.

Ruim twintig jaar na deze gebeurtenis ben ik geboren en ik kan me bijna niet voorstellen hoe Rooi meeleefde met het team dat afgevaardigd was om het dorp te vertegenwoordigen. Het moet hebben gevoeld als een wereldkampioenschap voetbal waar Nederland goed presteerde. Met Wim Ooijen als de Van Gaal van die tijd. Dat bevestigen Cor van Nuland en Cor Leijtens. Ik schuif bij de Rooienaren aan tafel om een blik in het verleden te werpen.

Het programma bestaat uit meerdere onderdelen. Het sportteam krijgt allerlei opdrachten die het moet winnen om punten te halen. De denktank in het gemeentehuis krijgt kennisvragen voorgeschoteld. Daarnaast heb je ook één persoon in de Rijnhal die actualiteitsvragen moet beantwoorden. In de voorronde deed dit Guus van Heereveld, maar in de finale mag Van Nuland aan de slag. “Ik kreeg tien vragen en kon voor elke vraag een punt halen.” Dag in en uit bestudeerde hij een viertal kranten: Trouw, Volkskrant, Algemeen Dagblad en het Eindhovens Dagblad. Van Nuland grinnikt als hij terugdenkt aan de wethouder die dagelijks bij hem de Telegraaf kwam afgeven. “NCRV is een christelijke omroep, dus richtte me vooral op Trouw”, lacht de Rooienaar. En dat wierp zijn vruchten af, want hij troeft zijn tegenstander af en wint met twee punten verschil.

Er zat nog een twist aan de actualiteitenvragen. Bij elke fout beantwoordde vraag moest een sporter een bal over een muurtje in de goal schieten. Daar kreeg hij tien pogingen voor. Dat zorgde voor nog meer spanning. Sint-Oedenrode vertrouwde terecht op Tonny van de Heuvel. Hij wist zonder enige moeite deze oefening uit te voeren. “Hij was geen voetballer, maar kon het als de beste”, vertelt Van Nuland terwijl hij door het fotoboek bladert. Daarnaast ligt een map vol krantenartikelen. Ton Ketelaars verzamelde elk bericht over het Stedenspel. Dan wijst Van Nuland een telegram. “Van mijn collega’s. Ik werkte gewoon en moest speciaal vrij vragen. Via deze telegram wensten ze me succes.” Zijn vrouw en kinderen reisden samen met honderden Rooienaren af naar Arnhem. “Zeventien bussen vol”, jubelt de actualiteitenexpert. “De sfeer die de Rooienaren verzorgden was erg indrukwekkend”, weet zijn vrouw nog.

Het sportteam zat afgezonderd in een hotel en Van Nuland hield nauw het nieuws in de gaten, tot de laatste dag. “Dat was eigenlijk toeval. Rini Braten en ik zaten nog op onze kamer toen de rest van het team aanklopten. Zij zagen dat de professor die de vragen stelde de krant van die dag aan het lezen was. Ze hebben direct Trouw gekocht en naar mij gebracht. Achteraf was dat goed, want één van de vragen ging over een artikel uit die krant”, is hij het team nog steeds dankbaar.

Terwijl het sportteam zoveel mogelijk punten probeert te behalen in Arnhem, doet de denktank in Sint-Oedenrode hetzelfde. Het krijgt vragen voorgeschoteld, die bijna onmogelijk zijn om te beantwoorden. Zeker met de gedachte in het achterhoofd dat er geen internet is. De denkers in het gemeentehuis krijgen tien vragen. Alles wordt opgezocht in encyclopedieën. De gemeente die het eerste een vraag goed heeft, krijgt de punten. De telefoon staat roodgloeiend. De Rooienaren thuis kunnen tips doorgeven die bijdragen aan het beantwoorden van de vragen. Niet alleen in de studio is het een dolle boel, ook het gemeentehuis staat op zijn kop. De sfeer in de studio doet denken aan een kolkend voetbalstadion. Voornamelijk de Rooienaren zijn te horen. Ze zijn dusdanig luidruchtig dat de commentator af en toe niet te verstaan is. De ruim zeshonderd Rooise fans weten zich goed te laten horen. De gele petjes, verzorgt door Rooi2000, pronken rijkelijk in beeld.

“Wil je de video zien, dan kan je de sfeer echt proeven”, vraagt Cor Leijtens. Ik twijfel geen seconde en neem plaats voor de televisie. Ik ben heel benieuwd. Zijn ogen lichten op als hij denkt aan het evenement. Terecht is hij trots op de prestatie, waar hij ook aandeel in had als trainer. Hij selecteerde het winnende sportteam. Weken trainde hij de sporters. “We hebben alle Rooise sportverenigingen gevraagd om mensen aan te dragen. Van tevoren weet je niet waar je op moet selecteren, want de spelen waren nog niet bekend. Ik heb dus eerst gekeken naar stressbestendigheid en conditie. We begonnen met negentig sporters en eindigden met een team van vijf jongens en vijf meisjes onder leiding van teamcaptain Wim Ooijen.”

Enkele weken voor de uitzending kregen beide teams de spelen uitgelegd. “Vlak voor de uitzending kwam de regisseur langs om de laatste dingen door te spreken. Hij zag dat onze sporters de oefeningen vliegensvlug foutloos uit konden voeren door veel training. Daardoor werd het in het programma moeilijker gemaakt”, schatert de fysiotherapeut. “Het is televisie en moet dus spannend blijven.” Zo moesten de deelnemers met zijn allen én bagage in een ‘lelijk eendje’, een olifant van meer dan 300kg de lucht in hijsen en als verschillende dieren een parcours afleggen. In de finale speelde het sportteam in dezelfde samenstelling. “Never change a winning team”, benadrukte de Rooise burgemeester Van Oerle en gelijk had hij.

Het eerste spel in de finale is appeltje eitje voor de Rooise dames. Ze balanceren gemakkelijk op banden die in het zwembad drijven. Vliegensvlug voeren ze de oefening foutloos uit. Binnen 51 seconden stapelen ze alle boeken en houden deze in evenwicht in hun armen. Als het eindsignaal klinkt springen ze van blijdschap in het water. De druk ligt bij Goes om deze prestatie minimaal te evenaren. Deze druk blijkt te groot, want de eerste boeken vallen direct in het water. Direct klinkt gejuich van het Rooise publiek. Meteen na het eerste spel weet Sint-Oedenrode op voorsprong te komen. De weken aan oefening heeft de vruchten afgewerkt.

Met alle spelen wist Sint-Oedenrode de score uit te breiden en uiteindelijk wist het met 31 punten te winnen van Goes (23 punten). Heel het dorp stond op zijn kop, maar daar kwam het sportteam pas in Rooi achter. Ruim drie kwartier na de supporters vertrokken ze naar het dorp. “Bij de Hambrug konden we al niet verder”, blikt Van Nuland terug. De Markt, het Kerkplein en alle omliggende straten stonden vol met mensen. Heel Sint-Oedenrode was euforisch. “Ze vielen ons om de hals. Het was onwerkelijk. De winst werd goed gevierd, tot in de laatste uurtjes. Ik denk dat ik pas om vier uur thuis was”, glimlacht Van Nuland. Ook Leijtens kan zich het feest en de huldiging op de kiosk nog goed herinneren. “Onvergetelijk. Een bijzondere ervaring.”