Een klein dorpje in een grote oorlog (28)

Sint-Oedenrode - Het is inmiddels alweer enkele weken geleden dat de bevrijding van Sint-Oedenrode een feit was. Maar al die tijd bleven de Duitsers akelig dicht in de buurt. Zeker in het noorden en noordwesten lag het front nog binnen de gemeentegrens. Terwijl Rooi, Nijnsel en Boskant al een paar weken bevrijd zijn, is Olland nog stevig in Duitse handen. Er wordt door mensen van het verzet verteld dat de Ollanders allemaal naar Boxtel zijn gevlucht, maar met zekerheid kan niemand dit zeggen. De opzet van de geallieerden om via Arnhem naar Duitsland te trekken is mislukt. Daarmee kwam de grote colonne van in hoofdzaak Engelse en Amerikaanse legervoertuigen tot stilstand. De geallieerden zijn er vanuit de Corridor wel in geslaagd om verder naar het oosten te trekken. Maar het is nog niet gelukt om in de richting van Boxtel, Schijndel en 's-Hertogenbosch de Duitsers te verjagen.

HOOFDSTUK 28: Het einde nadert nu toch echt

Ties en Hend lopen wat verveeld door Rooi. Niet dat het leven er saaier op was geworden na de bevrijding. Zelfs aan de continue dreiging van de granaatinslagen zijn de meeste Rooienaren inmiddels gewend geraakt. Wat heet gewend geraakt, het went nooit om steeds weer met het gevaar geconfronteerd te worden. Maar door uit de buurt te blijven van grote verzamelingen militaire objecten valt het gevaar wel een beetje te vermijden. "Ties, laten we nog eens naar Kamp Oda gaan, misschien dat we ons daar nog nuttig kunnen maken voor de Rooienaren die huis en haard hebben moeten verlaten".

Het is de afgelopen weken steeds drukker geworden bij Kamp Oda. Elke dag zijn er wel mensen die hun toevlucht in het relatief veilige Sint-Oedenrode zoeken. Zo ook Dirk van de Kammen van de Scheken. Dirk is een klein keuterboertje die een paar koeien en varkens heeft en rond het huis lopen ook nog enkele kippen. "Dirk, jij hier?", vraagt Peerke Sanders, de gemeentebode. "Ja Peerke. Ik dacht dat ik thuis bij de koeien moest blijven. Dat heb ik ook twee weken volgehouden, maar nu wordt het me daar toch echt te gevaarlijk. Ik ben al een keer door een groepje Duitsers aangehouden, dat was vrij kort nadat de Amerikanen op de Sonse Hei waren geland. Die Moffen vertelde me dat ik naar Liempde moest gaan. Je begrijpt wel dat dat de verkeerde kant was. We hebben die gasten meer dan vier jaar over de vloer gehad. Ik zat er dan ook niet echt op te wachten om met hun mee te gaan. Toen ik ze vertelde dat ik niet weg kon omdat ik de koeien moest melken, mocht ik blijven. 

Lees woensdag verder in DeMooiRooiKrant

BESTEL HIER HET BOEK 'EEN KLEIN DORPJE IN EEN GROTE OORLOG; >>>