Peter en Joke de Koning: na 50 jaar het eind in zicht

Sint-Oedenrode - “nne Stoere ouwe torre staot ‘r aon de Dommelkant Kijkt beknopt al hil we iwwe wijd weg over ’t Rooise land. Oh, es die ’s kos vertelle hoe’t hier vruger allemaol waor”

Door: Caroline van der Linden

En wie daar zeker iets over kunnen vertellen zijn Peter en Joke de Koning. Want elke Rooienaar die dit stukje tekst leest, weet direct dat het over onze knoptoren gaat. En denk je aan de knoptoren, dan zijn Peter en Joke de Koning daar onlosmakelijk mee verbonden. Deze tekst van Thieu Sijbers, is hen dan ook op het lijf geschreven. Want hoe bijzonder deze toren daadwerkelijk is, beseffen zij als geen ander. De laatste tien jaar van hun horecabestaan hebben ze er heel wat uurtjes doorgebracht. Nu dit horecapaar na zo’n vijftig jaar aangeeft te gaan stoppen, ga ik bij ze langs in de Emmausstraat en word ik zoals het een horecaechtpaar betaamt, gastvrij ontvangen. De koffiekopjes worden neergezet, Joke schenkt in en Peter begint te vertellen over de tijd wanneer het allemaal begon. 

Want hoewel de meeste Rooienaren ze enkel kennen vanuit de horeca, was Joke van oorsprong kraamverzorgster en Peter automonteur. Toch stapte Peter in 1972 het horecaleven in. Niet helemaal vanuit het niets, want zijn moeder werkte voor haar trouwen bij de Pastorie in Lieshout. De familie Swinkels waren geen onbekenden. ,,Op woensdagavonden gingen mijn ouders kaarten en biljarten in de Beurs”, vertelt Peter. ,,Ik was dan thuis en besloot daarom een cursus horeca te volgen. Dat was leuker dan alleen thuis zitten. De gezelligheid en op z’n tijd een potje bier kunnen drinken, spraken me wel aan. Op een gegeven moment kwam meneer Swinkels bij ons thuis, om te vragen of ik de Beurs over wilde nemen. Van de ene op de andere dag ben ik begonnen. Zo’n overname liep in die tijd een stuk soepeler dan nu. Alle eisen van tegenwoordig, die waren er toen nog allemaal niet.

In de Beurs was nog weinig te doen, op wat verenigingen en de biljardclub na. Maar al snel kwamen de plaatselijke fanfare, de kaartclub, wat koren en een jongerensoos. Met nog wat vergaderingen van de CHV, de bond van varkenshouders en een aantal dans- feestavonden, liep het aardig vol.”

Op één van die dansavonden ontmoette hij Joke en op autoloze zondag kregen ze verkering. Al snel runden ze samen de Beurs. Van kermis tot carnaval, met een scala aan artiesten, van Corrie Konings tot de George Baker selection, ze maakten er altijd een feest van. ,,Joke kookte dan eten voor zo’n veertig man personeel, zodat iedereen na het eten weer aan de slag kon”, vertelt Peter trots. ,,Die kwamen niet voor een paar uurtjes en dat er dan weer een andere ploeg klaar stond. Nee, gewoon de hele dag werken, maar het was altijd gezellig”, vertelt hij. In maart 2012 zijn ze gestopt met het runnen van de Beurs.

,,Al eerder in 2009 namen we de Knoptoren over”, vertelt Peter verder. ,,De Protestantse gemeente kon het in stand houden van de Knoptoren niet meer betalen. Ze wilden het overdragen aan de stichting. Er werd een vergadering gehouden waar dit besproken zou worden. Ik ging er naartoe met als achterliggende gedachte dat steeds meer mensen een speciale locatie zoeken om hun feest te vieren. Als we dat zouden kunnen krijgen, hadden we natuurlijk wel iets aparts op een hartstikke mooie plek. Alhoewel ik de schoonheid van die plek destijds nog niet helemaal besefte. Als kind kwam ik er wel al veel langs, omdat ik in Eerschot op school zat, maar ik liep er altijd met een boogje omheen, omdat het een Protestantse kerk was. Dat ging zo in die tijd. 

In de begintijd van de Knoptoren was er nog niet zo heel veel te doen, alleen de protestanten kwamen er voor de dienst en verder gebeurde er niets. Dat is in de loop der jaren wel anders geworden en vooral het afgelopen jaar is het erg druk geweest. Ook mede door de coronatijd natuurlijk”, vertelt Peter. ,,Ik vind het prachtig dat we de Knoptoren als het ware uit z’n isolement hebben gehaald. De Knoptoren is wel de Knoptoren gebleven, maar is in de laatste twaalf jaar veel toegankelijker geworden. Echt een wereld van verschil en daar ben ik trots op. Het is nu weer een gemeengoed, het is echt weer onze toren, van ons Rooienaren. Er zijn regelmatig huwelijken, uitvaarten, vergaderingen en exposities. Ook worden er bijzonder goed bezochte lezingen gehouden door Roois Cultuur Contact en zijn er prachtige concerten. Soms moeten we zelfs mensen teleurstellen, omdat het gewoon vol zit. 

Het is dan hard werken. Er komt heel wat bij kijken, maar Joke en ik zijn goed op elkaar ingespeeld en doen zoveel mogelijk samen. We gaan er altijd met goede zin naartoe, het is ook zo’n prachtig gebouw met een rijke historie”, zegt Peter trots. ,,Nu mensen weer naar boven kunnen klimmen, hebben we een aantal torenwachters die over de geschiedenis van de Knoptoren vertellen, dat is echt geweldig, een aanrader om dat een keer te doen.” 

Joke laat me een foto zien van de Knoptoren, zoals ze deze laatst nog heeft aangekleed. Prachtig de mooi vallende doeken. En dan de enorme kerstboom die ze geplaatst hebben. Om deze aan te kleden heeft ze de trap heel wat op en af geklommen. ,,Dat is voor mij mijn sportdag”, zegt ze lachend. Want hoewel ze een manusje van alles is, of het nu over het poetswerk of de bediening gaat, de inrichting is toch wel echt iets waar ze al haar passie in kwijt kan. Ook Peter is van alle markten thuis, de ene keer is hij aan het koken en maakt hij de lekkerste hapjes, terwijl hij op een ander moment de gasten ontvangt of zijn personeel aanstuurt.

“|”Er komt heel wat bij kijken, maar Joke en ik zijn goed op elkaar ingespeeld”

,,We zijn gewoon twee ouderwetse horecamensen”, zegt hij. ,,Wat de mensen willen, dat voeren wij uit. We zijn niet zo van een bepaalde suggestie kiezen, dan heb je toch een aantal dingen die anders zijn, dan je gewild had.” ,,Mensen moeten gewoon kunnen bestellen wat ze graag willen hebben”, beaamt ook Joke. ,,Als mensen tegen ons zeggen van wie ze graag hun gebak willen, dan halen we het daar. Het moet gewoon goed zijn en ze moeten het naar hun zin hebben.”, zegt Peter. ,,Dat kun je door kwaliteit te leveren. Een broodje moet goed besmeerd zijn, ik zeg altijd aan de randjes wonen ook mensen”, zegt Joke lachend. ,,Mensen die iets te vieren hebben, trekken daar een fors bedrag voor uit en dan moeten wij ervoor zorgen dat ze daar optimaal van kunnen genieten, dat is onze verantwoording. Als dat niet zo is, dan hebben wij dat gedaan”, zegt Peter. ,,Niet ons personeel. Ik spreek graag vooraf goed af wat het gaat kosten, ik maak een begroting en zet de afspraken op papier. De klant weet vooraf precies waaraf of waaraan.” ,,Zo hoort dat ook”, vult Joke aan. ,,Of het nou een groot feest is of een kleinschalig evenement, het moet gewoon kloppen.”

,,We genieten nog steeds elke dag van het gezellig onder de mensen zijn. Of het nou een feestelijke - of een droevige sfeer is. Het geeft ons tot op de dag van vandaag veel voldoening om daar op een mooie manier invulling aan te geven. Dat zullen we ook echt gaan missen”, zeggen ze beiden. ,,Maar om ’s morgens op te staan en mijn krantje te kunnen lezen, omdat er niets hoeft, dat is ook nog niet zo gek”, zegt Peter lachend. ,,En aan alles komt een einde, zo ook aan ons horecabestaan. 

Daarom bedanken wij vanuit onze stoere ouwe torre alle Rooienaren voor hun steun, gezelligheid en vertrouwen in de afgelopen jaren. Dat hebben wij volop mogen ervaren. We zullen samen doorgaan, maar met een nieuw bestaan. En kijken tevreden terug op een prachtig horecaleven. Het heeft ons heel veel moois gegeven.