Zestig jaar getrouwd na ontmoeting op Mariahout kermis

Sint-Oedenrode/Mariahout - ,,Gelukkig herkende ik haar fiets en verloor haar niet meer uit het oog” Een bijzondere mijlpaal voor het echtpaar van der Vorst. Jan en Riek, beiden inmiddels 85 jaar. Komende zondag 11 september is het zestig jaar geleden dat ze elkaar het ja-woord gaven, nadat ze elkaar ontmoetten op de kermis in Mariahout. 

Door: Caroline van der Linden

In de loop der jaren vulden twee kinderen en 4 kleinkinderen de familie aan. Beiden hun leven lang hard gewerkt, zijn ze tegenwoordig nog steeds actief, maar doen ze het net wat rustiger aan. 

Regelmatig stappen ze samen op hun elektrische fiets om lekker wat te gaan toeren. Dat is waar ze momenteel echt van genieten. Diezelfde fiets, alleen dan nog niet elektrisch is ook wat hen juist verbond. Jan, die geboren is in Son, bracht Riek uit Beek en Donk na hun eerste ontmoeting maar al te graag fietsend naar huis. Maar door met name oog te hebben voor de schoonheid van zijn meisje wist hij na de tocht van die avond niet meer waar ze woonde. ,,Ik ging direct op zoek’, zegt Jan. ,,Gelukkig zag ik na verloop van tijd haar fiets staan, één met een stickertje erop. Die herkende ik van de avond waarop ik haar had ontmoet en verloor haar sindsdien niet meer uit het oog.” 

Jan was zich er dan ook terdege van bewust dat Riek degene was die hij moest zien te houden. Een vrolijke mooie verschijning en altijd in de weer. Afkomstig uit een gezin van elf hielp ze dan ook van jongs af aan met al waar ze maar kon om alles op orde te houden, zowel thuis als daarbuiten. Van het poetsen van grote zalen in verschillende ziekenhuizen, de huishouding runnen bij een melkboer, bij haar thuis alles bijhouden tot nog vrij recent het poetsen van de kleedlokalen van Rhode. Ze heeft heel wat afgeboend. ,,En was er iemand ziek in de straat, stuurde mijn moeder me daar naartoe”, vertelt Riek. ,,Zo ging dat vroeger, je hielp elkaar, er werd niet over geld gepraat, dat deed je gewoon.” 

Jan, die opgroeide in een klein gezin met twee kinderen woonde tussen de boeren bedrijven, begon de dag met het rondbrengen van de krant en ging daarna bij één van de boeren aan de slag. Na de lagere school fietste hij naar de LTS in Veghel. ‘’Een fietspad hadden ze toen nog niet hoor”, lacht hij. Na zijn school afgerond te hebben ging hij aan de slag achter de werkbank bij een bedrijf in Best. Hier repareerde hij alles wat los en vast zat, maar stapte al gauw over naar het Ahrend productiebedrijf in ons eigen dorp. Na hier een aantal jaar gewerkt te hebben, eindigde hij zijn loopbaan bij Philips met drieëndertig jaar trouwe dienst. ,,Ik begon er bij de blauwe jassen in de gereedschap makerij. Al gauw hadden ze iemand nodig in het laboratorium. Daar kwam ik terecht tussen de witte jassen met stropdas, bij de dokters en ingenieurs.” ,,Blauwe Jan werd witte Jan”, lacht Riek. ,,Zo ging dat”. ,,Ik kwam terecht op de afdeling voor radio en tv. De geleerden bedachten iets en ik mocht het maken.” Jan haalt een foto voor de dag die hij onlangs kreeg van een oud-collega. Een foto van een chemisch laboratorium met werkbanken vol met attributen, van lijmflessen tot potjes alcohol. Op die plek leverde hij zijn bijdrage aan de meest technische ontwikkelingen. Naast zijn baan en ook na zijn dienstjaren bij Philips had hij altijd een druk bezet leven, waaronder het rijden van de buurtbus, zijn inzet voor de EHBO-vereniging en niet te vergeten zijn jarenlange inzet voor voetbalclub Rhode. Niet voor niets kreeg hij in 2010 dan ook een koninklijke onderscheiding voor al zijn verdiensten. 

,,Om dit alles mogelijk te maken zorgde mijn vrouw er ondertussen voor dat het gezin gerund werd’’, zegt Jan dankbaar. ,,We hebben elkaar gewoon altijd goed aangevuld’’, zegt Riek. Stil zitten kunnen we dan ook nog steeds niet”, lacht ze. Hun recept voor een goed huwelijk? ,,Geven en nemen, dan kom je er wel”, beamen ze beiden.