"In rouw zit de kiem voor nieuw leven"

Sint-Oedenrode - Henriëtte Snelders heeft iets met schrijven. Ze doet het graag. Al heel haar leven houdt ze een dagboek bij. Gedisciplineerd schrijft ze iedere ochtend over alles wat ze in haar leven meemaakt en bezig houdt. Met poëzie had ze niet zo veel. Tot ze er op een wonderlijke manier mee te maken kreeg. Begin 2017 bleven twee onafscheidelijke woorden rondcirkelen in haar hoofd: 'verloren verlangen'. Al schrijvende onderzocht ze wat die woorden voor haar betekenden. In gedichten vond ze antwoorden. Niet wetende dat dit haar nog heel veel steun zou geven in een naderend rouwproces.

Door: Jeroen van de Sande

De man van Henriëtte kreeg in de winter van 2017 last van koude vingertoppen. Winterhanden dachten ze, maar op een gegeven moment lukte het Riny niet meer om de sleutel in het slot te krijgen. De dokter ontdekte niets vreemds, omdat hij nog steeds een ferme handdruk kon geven. "Riny is altijd heel sterk geweest door het klussen en tuinieren", vertelt Henriëtte over haar partner. De vage klachten bleken een half jaar later het begin geweest te zijn van de ziekte ALS. Na de diagnose ging Riny snel achteruit en in januari 2018 overleed hij.
"Toen ik poëzie begon te lezen, wist ik nog niet dat Riny al ziek was. Achteraf voelt het alsof ik er toe ben aangezet met een reden". Wat de woorden 'verloren verlangen' voor haar betekenden ontdekte ze al snel in het gedicht 'Voorjaar' van M. Vasalis. Het gaat over lente, over lammetjes in de wei, over nieuw leven. Ze werd geraakt door de woorden en dacht: "Ik mis de onbevangenheid van een kind! Hoe ouder je wordt, hoe meer zorg en verantwoordelijkheden je krijgt. Voor je kinderen, je ouders, voor je werk. Misschien soms wel te veel en geleidelijk aan leef je je leven steeds meer voor anderen. Ik vroeg me af: is mijn leven nog wel van mij?" Henriëtte werd gegrepen door de poëzie en bleef lezen. Voorheen begreep ze de teksten lang niet altijd. Ze kon er niet veel mee, maar nu raakte het haar en werd er door geïnspireerd. "Poëzie werd mijn leidraad."

De laatste maanden van Riny's leven las ze vaak voor. De gedichten met de gedachten die ze er over op papier had gezet. "Ik was er een beetje trots op en het was fijn om het met Riny te kunnen delen. Door die gedichten gingen we ongemerkt al vroeg het rouwproces in. We praatten veel over het leven. Ook over ons leven. Over vroeger, over wat er komen ging…" Henriette merkte dat zij vooral bezig was met de dood en Riny vooral met het leven. Op de dag dat zij de diagnose kregen in het ziekenhuis, reed op weg naar huis vlak achter hen een rouwauto. Ze kon haar ogen er niet vanaf houden en dacht constant 'help, Riny gaat dood!' Eenmaal thuis merkte Riny bij de voordeur op: 'Kijk, de gele toorts staat in bloei!' "Uiteindelijk kwamen we steeds dichter bij elkaar in dat proces. Je zou kunnen zeggen dat dood en leven elkaar naderden. Ik heb er een klein gedichtje over geschreven." Door zoveel te praten gaven ze - ondanks de immense pijn - het naderende einde al een plekje. "We hebben het samen gedaan. We hebben alles besproken. Alles is gezegd. Belangrijke dingen, maar ook kleine dingen."

Na Riny's dood zocht Henriëtte vooral de stilte op. Later begon ze met het opknappen van haar huis. Iets wat Riny zo graag deed. "Dan was het altijd zo'n rommeltje en dat vond ik lastig. Nu deed ik het zelf en dat voelde erg goed." Ondertussen bleef ze schrijven en er ontstond een bijzonder idee; het uitbrengen van een bundel. Daarmee haalde ze veel werk op haar nek, maar om de cirkel rond te maken had ze het nodig. "Het is een bundel die uit het leven is gegrepen. Poëzie inspireerde me tot schrijven en hielp me in rouw de kiem voor nieuw leven te ontdekken".

Bent u benieuwd naar de gedichtenbundel 'Verborgen verlangen' van Henriette Snelders? U kunt een bestelling plaatsen via henriettesnelders@icloud.com. Kosten: €7,50 per stuk. Binnenkort geeft Henriette een presentatie voor intimi, in de Rooise Knoptoren.