Droomhuis: droomproductie
Roois nieuws Kunst en Cultuur Het was een bont gezelschap, dat dit weekend drie avonden op rij op de planken stond in de loods van boomkwekerij van de Hurk aan de Liempdseweg. Kinderen, volwassenen, in hun gewone kloffie of – soms letterlijk – bont verkleed. Heel Rooi en omstreken zou nu moeten weten waar het over gaat, want de PR- machine van Theaterkoor Rooi heeft zijn werk grondig gedaan. Eindelijk was hij er dan: de musical Droomhuis.Fabeltjeskrant
Was de Fabeltjeskrant al een uitvergroting van menselijke karakters voor een publiek van alle leeftijden, voor het Theaterkoor Rooi ging die uitvergroting nog niet ver genoeg. De werelden van kakkers, kinderen, bos- en dorpsbewoners kwamen bijeen op het podium en botsten af en toe stevig. De conflicten waren niet alleen prachtig verbeeld, maar ook in muziek gegoten. Klassiek en rap gemixt in één nummer waarbij de gevestigde orde en de natuurliefhebbers elkaar verbaal, nee vocaal te lijf gingen, was zonder meer een van de hoogtepunten. Er was meestal weinig fantasie voor nodig om een plaatselijke “toestand” te herkennen: in het decor van het grote dierenbos het Kienehoefpark. Soms moest je voor die herkenning wel even doordenken: van wie was dat swingende gospelnummer ook alweer? Raymond van het Groenewoud. Het Groene Woud …
Podiumbeesten
De podiumbeesten kwamen goed tot hun recht en menigeen verbaasde zich over het talent dat op de planken stond. Ook de kinderen deden het voortreffelijk.
Maar het publiek werd niet alleen via het podium verwend. Een onherkenbaar tot theaterzaal omgetoverde bedrijfshal, een “praathuis” waar je volop kon eten en drinken, een slimme opstelling van het uitstekend ingespeelde en geleide orkest diep voor het podium, terwijl iedereen van het publiek een tribuneplaats had waardoor niemand iets hoefde te missen, professioneel geluid en licht, en zo kon je nog wel even doorgaan.
Staande ovatie
Een misschien gewaagde maar zeker wel geslaagde truc was de reclame voor de sponsoren, die bij sommige passages was ingelast. Omdat dat met mate gebeurde, en op het juiste moment, kon het publiek er de lol wel van inzien. Ook was er ruimte voor een improvisatie, die welhaast op het laatste moment moest zijn ingelast vanwege de actualiteit. “Doe effe normaal joh” zei Ed tegen Willem Bever. Na een seconde stilte viel het “kwartje” bij het publiek: Wilders en Rutte. Toen de burgemeester zich uiteindelijk had laten ompraten van hotel tot popconcert, werd het onder invloed van de vele uitgedeelde glaasjes prik een dolle beestenboel. Het laatste “woord” bij de première vrijdag was voor het publiek: een staande ovatie! Klik hier voor foto's >>>>>
