St. Zienderogen ook in Panama zichtbaar nodig

Sint-Oedenrode - Het land Panama is hier bekend van het gelijknamige kanaal. Nederlanders denken er een tropisch woud bij met witte stranden en een blauwe zee. Gedeeltelijk waar, maar van prosperiteit is amper sprake aangezien 37% onder de armoedegrens leeft. Een groot gedeelte van de bevolking leeft in grote armzaligheid. Voormalig opticien Leo Leenders en zijn vrouw Erna kwamen namens Stichting Zienderogen dan ook op een plek die hulp hard nodig heeft.

Het was alweer de dertiende trip voor de weldoeners. Al jaren reizen Leo en Erna naar armzalige plekken op aarde om de ogen van mensen na te kijken en te meten. Om ze door te verwijzen, door een oogarts te laten helpen of om ze later een bril toe te sturen. Of het nu Roemenië is of Thailand, Oeganda of Kenia. Overal op aarde zijn er oorden waar mensen geen geld of kennis hebben om het zicht van zichzelf of anderen te verbeteren. Ook in Panama stonden mensen in rijen dik opgesteld om geholpen te worden. Samen met een ander opticienspaar verbleven Erna en Leo er twee weken. Daarnaast kregen ze hulp van een Nederlandse oogarts met Panamese roots. Een welkome versterking.

"Het was er voor ons allemaal prima geregeld", vertelt Leo. "Door Pater Roberto. Hij was er ons contactpersoon. We sliepen bij hem en hij regelde eten en drinken. Roberto zorgde tevens voor de nodige aandacht voor ons werk. We zijn zelfs uitgenodigd bij het plaatselijke radiostation om via onze tolken te vertellen wat we kwamen doen." Pater Roberto blijkt volgens Leo een filantroop pur sang. Het is een 'pater zonder kerk'. Hij kreeg eens het aanbod om een kerk te bouwen, maar besteedde het geld liever aan de armen. Leo: "We mochten bij hem verblijven, middenin de rimboe. Wat was het er ontzettend heet! En de bedden moesten we uitkloppen voor het slapengaan, want de kans op een verstopte schorpioen is er groot."

Overdag werd gewerkt, hard gewerkt. Om zoveel mogelijk mensen te helpen aan de ogen. "Vooral staar (cataract) kwam er veel voor", weet de Rooienaar nog. "Schrijnend om al die gevallen te zien. Het land heeft niet de voorzieningen om de mensen te helpen. Bovendien worden operaties er zeer slecht uitgevoerd. Het maakt de situatie vaak alleen maar erger. Dat veel Panamezen staar hebben komt omdat ze voor de ogen geen bescherming hebben tegen de felle zon die er iedere dag schijnt. In totaal hebben we 208 mensen met staar in de stoel gehad." De Nederlandse oogarts Gretel Sandoval die drie dagen meehielp in Panama is met de lijst naar een ziekenhuis in Panama gegaan. Op 28 april kregen Leo en Erna een mail van haar dat Amerikaanse militairen de mensen binnenkort gaan opereren, mét Sandoval, die nog een keer teruggaat om ook operaties uit te voeren

In totaal werden er maar liefst 2200 oogmetingen gedaan, waarvan 500 metingen bij kinderen. Zware en lichte gevallen wisselden elkaar af, maar het merendeel kon een bril of leesbril worden aangemeten. Uiteindelijk zijn 212 receptbrillen uitgeschreven en 639 leesbrillen. Die worden binnenkort allemaal verscheept naar Panama. "De 212 brillen moeten allemaal ingeslepen worden. Pearl, Eye Wish en Huiskens Optiek uit Rooi en Noud Optiek uit Erp nemen dat werk vrijwillig op zich. Daar zijn we ze erg dankbaar voor, want het is veel werk!" bedankt Leo hen. Voor Leo en Erna was de dertiende keer zeker niet de laatste keer. Waar de volgende reis heen gaat is nog niet bekend. Wilt u het complete verslag lezen? Ga dan naar www.stichtingzienderogen.nl