“Ik houd wel van een beetje beleving”
Roois nieuws Hij kan niet tegen zijn verlies, geeft hij zelf toe op Facebook. Op zijn tweede schopte Stefan van den Boom (1985) al een voetbal tegen de garagedeur van zijn ouders. Op zijn twaalfde werd die deur vervangen. ‘Bumke’ bleef er ballen tegenaan trappen. Sinds vijf jaar is Van den Boom actief als voetbalscheidsrechter.Het is 3 april 2011. Grijs, miezerig, graadje of twaalf. Nog lang geen lente. Stefan van den Boom heeft net gevoetbald. Thuis gaat de telefoon: of hij meteen naar Ollandia wil komen en daar een zespuntenwedstrijd uit de onderste regionen van de vijfde klasse wil fluiten. De arbiter van dienst is na een kwartier spelen geblesseerd geraakt. “Ik heb mijn spullen gepakt en ik ben naar Olland gegaan. Die scheidsrechter had het eerste kwartier echt helemaal verknald: een penalty, een vrije trap in het strafschopgebied omdat de keeper treuzelde – dat werk.”
Stefan van den Boom, sinds 2007 scheidsrechter bij jeugdwedstrijden, fluit voor het eerst een wedstrijd op zondag, en krijgt na afloop (5-2 voor Ollandia) van alle kanten complimenten. “Ik stond er zelf versteld van dat ik zo goed was”, zegt Van den Boom over die vuurdoop. Nog een goede ervaring: de derby tussen Mill en Langenboom, begin december 2011 (uitslag 2-2). “Heerlijk weertje, bijna duizend man publiek, vier doelpunten: alles wat zo’n derby nodig heeft.”
En wat te denken van Boskant – Schadewijk, die wedstrijd tussen twee kampioenskandidaten op dat prachtig door bomen omrande veld op de Scheken? Ja, Stefan van den Boom is een liefhebber van het spelletje, meer dan een scheidsrechter die lang nadenkt over overwicht en autoriteit op het veld. Protesten? “Ik luister er niet eens naar.”
In de zaal is de speler Van den Boom wel anders tegen de scheidsrechter gaan praten: “Het is dom om meteen na een fluitsignaal naar de scheids te rennen om te roepen dat hij fout zit. In de rust of tijdens een blessurebehandeling kun je veel makkelijker met die man in discussie.”
Lees morgen verder in DMRK
