De tandem schakelt een tandje terug

Sint-Oedenrode - Het zal voor Willem van der Heijden en Thomas van de Ven erg vreemd voelen wanneer volgende week vrijdagavond het eindsignaal klinkt. Dan hebben ze de laatste wedstrijd MHC heren 1 gespeeld. Fanatiek als ze zijn, zullen ze zich moeten gaan aanpassen aan een niveautje lager. Ze zeggen er klaar voor te zijn, maar eenmaal binnen de lijnen kan dat zomaar veranderen. Toch staat het besluit vast. De neven zwaaien af na 21 seizoenen heren 1 en dat doen ze dankbaar. “We laten het met een gerust gevoel achter.”

Door: Jeroen van de Sande

Het is zondag. Met kleine zweetdruppels op het hoofd en in de nek zitten Willem en Thomas aan het bier met wat ploeggenoten en de coach. Ze hebben net getraind als opwarmer voor het nieuwe seizoen. De selectie staat er goed voor. Net vóór corona begon heren 1 goed te draaien. Jonge spelers roerden zich meer en meer. Toen zich dat vorig jaar in een paar wedstrijden wederom openbaarde, was dat voor Willem en Thomas het signaal om te kunnen stoppen. Al speelden er nog wat meer: beide heren zijn vader geworden. Nu gaan ze hockeyen voor Heren 2 en wordt een periode van dertig jaar samen hockeyen verlengd. Na zo’n lange tijd kennen de mannen elkaar door en door, dus zijn we benieuwd wat ze van elkaar vinden.

Thomas, wat zijn de kwaliteiten van Willem?
“Willem is de grote aanjager, een fanatiekeling die de rest van het team opzweept. Hij is betrokken en organiseert ook veel buiten het veld. Daarom vind ik hem een goede aanvoerder. Daarnaast doet hij altijd iets met de bal. In veel wedstrijden werd hij dubbel gedekt om hem uit zijn spel te krijgen. De tegenstander hield altijd rekening met hem.”

Heeft hij ook minpunten?
“Hij kan wel eens doorslaan in zijn fanatisme, dat weet iedereen haha. Dan luistert hij eigenlijk naar niemand, alleen maar naar mij. In al die jaren heb ik achter Willem gespeeld. Dat is omdat hij naar mij luistert, maar ook omdat we elkaar blindelings aanvoelen. Ik weet precies hoe hij loopt.

Wat is je mooiste moment samen?
Thomas kijkt Willem aan en allebei komen ze tegelijk met hetzelfde moment. “In ons kampioensjaar speelden we de eerste wedstrijd uit in Nuenen. Dat was een moeilijke pot. We stonden met 3-2 achter en net voor tijd maakten we 3-3. Na het eindsignaal mochten we nog een strafcorner nemen en Willem pushte die binnen. Die ontlading... dat was niet normaal. Dat moment bepaalde de rest van het seizoen. We kregen daar een boost van, vertrouwen en werden uiteindelijk kampioen.”

Willem plakt er graag nog wat hoogtepunten aan vast.
“Nou ja, ik kan niet echt één hoogtepunt noemen. We hebben maar weinig dieptepunten meegemaakt. Het was altijd feest. Om met elkaar te hockeyen, maar ook met zijn allen na de wedstrijd. Nooit hebben we ons druk gemaakt over het eigen veld (dat het lang geen waterveld was red.) Dat zagen we juist als een voordeel. We hebben het er heel goede teams erg lastig op gemaakt. Net als in de zaal. Daar speelden we mooie wedstrijden tegen grote ploegen als Oranje Rood, Tilburg en Den Bosch . Dat als klein clubje. Prachtig! En dan nog de teamweekenden, historische promotie naar de Eerste Klasse... ik ben echt trots dat we een stabiele ploeg hebben neergezet.”

En dan Willem over Thomas...
“Hij is zo stabiel! Thomas is een onopvallende, sterke en drijvende kracht. Hij weet wat iedereen doet en leest het spel heel slim. Thomas is een tactisch sterke speler en daarom staat hij altijd op de goede plek. Voor de tegenstander valt hij niet op, maar mij geeft hij de ruimte om een actie aan te gaan. Hij dwingt bij mij respect af, ook omdat hij mijn ‘grote’ neef is, reden genoeg om naar hem te luisteren. Niet alleen ik trouwens, het hele team. Als hij iets zegt, is iedereen stil.”

Willem wil nog een mooi moment delen.
“Tijdens het fantastische teamweekend in Portugal wilde ik Thomas vertellen dat ik vader werd. Ik nam hem even apart en toen ik het vertelde kwam Thomas ineens met hetzelfde nieuws. Bij hem was het nog wat priller en wilde het eigenlijk niet zeggen, maar natuurlijk kon hij zich toen niet inhouden, haha.”

Op vrijdag 10 september krijgen de mannen een afscheidswedstrijd aangeboden. Daarna sluiten ze zich aan bij Heren 2. “We zien wel waar ze ons neerzetten”, kijkt Thomas bescheiden vooruit. Of ze het er moeilijk mee hebben dat ze afscheid gaan nemen? “Heel eerlijk... het voelt wel raar dat het allemaal voorbij is. Dat onze tijd bij Heren 1 erop zit, maar aan de andere kant biedt het ook weer mooie dingen”, spreekt Willem wijs. Hij lacht een keer als hem wordt verteld dat hij waarschijnlijk te fanatiek is voor het tweede. “Ik denk dat dat wel meevalt, want zij kunnen ook allemaal hockeyen en weten hoe het tactisch werkt. En anders heb ik Thomas nog. Die houdt me wel in toom.”