De dag dat we werden bevrijd…

Sint-Oedenrode - Als dertienjarige jongen maakte Jos Kuipers de bevrijding van Sint-Oedenrode intens mee. Enige tijd na 17 september 1944 noteerde hij zijn memoires. Al die jaren bewaarde hij zijn verhaal. Afgelopen maandag kwam Jos naar de redactie van DeMooiRooiKrant om het te delen. Aanstaande zondag is het precies 74 jaar geleden dat Sint-Oedenrode werd bevrijd. Dit verhaal is een prachtig houvast om daar nog eens bewust bij stil te staan.

Zoals ik het meemaakte…

Het was zondag 17 september en ik was misdienaar. Dan moest je op zondag één of twee missen dienen. De grote kerk was niet in gebruik, want daar was een paar dagen daarvoor een bom op gevallen. De Heilige missen werden in het Martinushuis opgedragen.
's Morgens om ongeveer 10.00 uur begon de Heilige mis, maar terwijl die aan de gang was, vlogen vliegtuigen heel laag over met veel geweld. Het waren Spitfires en de Heilige mis stopte. De Duitsers die in de school waren ingekwartierd, raakten in paniek. Zij waren vanuit het front bij het Albertkanaal in België teruggetrokken naar Sint-Oedenrode om hier uit te rusten van zware gevechten die al veel mensenlevens hadden geëist.
De vliegtuigen bleven maar overvliegen en schoten met mitrailleurs op alles wat bewoog. Wij zijn toen zo vlug als we konden langs de muren naar de Kerkstraat gegaan. Rond 12.00 uur (ik weet de tijd niet meer precies) kwamen er op geringe hoogte bommenwerpers aangevlogen en niet één, maar honderden. We kregen er de schrik goed in. Ze vlogen over het dorp richting Son. Wat ik toen zag, ben ik nooit meer vergeten. De luiken van de vliegtuigen gingen open en er kwamen geen bommen maar parachutisten uit. De hele lucht was gevuld met parachutes. Het was boven de Sonse Hei en vanaf de Kerkstraat was dat duidelijk te zien. De Duitsers in de school wisten niet wat te doen. Ze waren totaal niet voorbereid om zich te verdedigen.

Lees het verhaal verder in DeMooiRooiKrant van vandaag