Zondagskind Monique Nieuweboer: "Het kwam gewoon op mijn pad"

Sint-Oedenrode - Ze is géén bekende Rooienaar, Monique Nieuweboer. Ze is niet eens een ónbekende Rooienaar. Ze heeft zelfs geen roots in Rooi. Toch hebben veel Rooienaren met haar te maken. Ze is namelijk Directeur Particulieren van Rabobank Hart van De Meierij, en als zodanig verantwoordelijk voor de dagelijkse bankzaken. Een mensenmens, tussen haar collega's, maar ook tussen haar klanten.

Wie op afspraak het Rabo Adviescentrum aan de Jan Tinbergenstraat binnenloopt, denkt wellicht dat er nog een klant vóór hem is. Degene die op de bank zit, is echter de medewerker. "Hier hoeft de klant niet op ons te wachten. Wij wachten juist op de klant" legt Monique uit.

Oh ja, de bank die dicht bij de mensen staat. Maar waarom verdwijnt dan de ene na de andere pinautomaat?
Ze glimlacht begrijpend. "Je moest eens weten hoe we eindeloos gemeten hebben, en nog eens gemeten, hoe vaak er gepind werd voordat een automaat werd verwijderd. Dat is echt veel minder dan bepaalde mensen willen doen geloven, die om het hardst roepen 'dat we dit de oudjes niet aan kunnen doen'. Uiteindelijk is en blijft de klant onze ambassadeur. Wat veel mensen ook niet in de gaten hebben, is dat wij een van de laatste banken zijn met  geldautomaten. Die worden vaak gebruikt om geld op te nemen van banken die zeggen dicht bij de mensen te staan, maar zelf buiten hun gebouw géén geldautomaten hebben."

Hoe ga je om met de reputatie van banken?
"Ja, banken hebben tegenwoordig best een imagoprobleem. Ook Rabobank, met de Libor-affaire, ontkomt daar niet aan. Dat straalt natuurlijk ook uit naar de lokale vestigingen. Bij Rabobank Hart van de Meierij werken we in ieder geval keihard voor een negen plus voor klantvriendelijkheid. Dat is echt ons speerpunt, onze heilige graal. Met minder zijn we niet tevreden. Wat de mensen niet kunnen zien, is dat wij daar constant mee bezig zijn. Dat is een nooit stoppend proces. Bijvoorbeeld door de inzet van mobiele adviseurs, die onze klanten desgewenst ook thuis bezoeken. Tegelijkertijd moeten we allemaal meer doen met minder geld. Dat is de tweespalt waar je steeds in zit."

Welke invloed kun je als lokale vestiging nog uitoefenen? Ben je nog autonoom?
Ze denkt even na. "Vanaf 1 januari jongstleden zijn lokale Rabobanken-afdelingen niet langer zelfstandige juridische entiteiten. Het 'wat' wordt nu meer centraal bepaald; aan het 'hoe' kunnen we dus nog steeds zelf invulling geven. Die koers uitzetten, dat is de essentie van mijn baan."

Genoeg over de bank. Wie is Monique Nieuweboer?
"Ik woon in Eindhoven-Noord, ben getrouwd en heb twee dochters en een zoon, alle drie het huis uit. In Rooi ging ik altijd shoppen voor mijn kleding, mijn man ook. We vinden Rooi een geweldig gezellig dorp. We werken allebei fulltime. Alleen bij de geboorte van mijn oudste ben ik een tijd parttime gaan werken, altijd bij de Rabobank in verschillende functies. Eénmaal heb ik een overstap gemaakt naar het bedrijfsleven, en merkte toen wat ik allemaal achtergelaten had. Dat viel precies samen met de recessie. Eenmaal terug bij Rabobank vier jaar geleden, kon ik zó weer beginnen, met een onbelast verleden, en dan sinds een jaar of twee in Rooi. Nee niet toevallig, toeval bestaat niet, het kwam gewoon op mijn pad. Ik heb  veel van mijn uitstapje naar een ander bedrijf geleerd en raad ook iedereen aan om eens verder te kijken, je leert er altijd van.
Werk en privé heb ik altijd kunnen combineren, al heb je als werkende moeder natuurlijk wel eens een schuldgevoel naar je kinderen. Maar het is allemaal goed gegaan, we zijn allemaal gezond en hebben onze plek in de maatschappij gevonden. Ik ben geboren op een donderdag, maar beschouw mezelf als zondagskind. Hobby's? Niet zoveel als ik zou willen. Maar je kunt mij niet gelukkiger maken dan met een goed gevulde tafel met veel eters, alles samen doen, zó gezellig."

Renate
Monique Nieuweboer is een open boek, en de vraag of er ook wel eens dingen niet goed gaan, is vragen naar de bekende weg. "Het overlijden van Renate van den Broek afgelopen week, pas 50 jaar, ook al wisten we dat ze al een tijd ernstig ziek was, is als een bom ingeslagen bij ons allemaal. Ze was een echte spring-in-het-veld, ook al wist je af en toe niet waar ze naar toe sprong. Een mens onder de mensen. Wáár ze ook mee bezig was, ze droeg het uit. Ik schat dat er wel zo'n 500 mensen waren bij de crematie! Eigenlijk wilden al haar Rabobank-collega's er naar toe, dat ging natuurlijk niet, maar dat is onderling heel collegiaal geregeld. 'Met elkaar, vóór elkaar' is ons adagium. En dat is bij de crematie absoluut weer gebleken. Een adagium dat we ook graag overbrengen naar onze klanten."