Juf Maria gaat met pensioen

Sint-Oedenrode - Bij haar leerden ze rijmen en zingen, lijmen, strikken, tellen, samen spelen en hun spullen te delen. Bij haar leerden ze dat fouten maken mag en ze voelden dat zij hen daadwerkelijk zag. Zeker duizend kinderen en vele collega’s zag Maria Dekkers (64) voorbijkomen tijdens haar loopbaan als kleuterjuf. Over een week neemt ze afscheid en gaat ze met pensioen, een hele eer met nooit geen vakantie meer.

Door: Caroline van der Linden

De tijd is voorbij gevlogen. Ze neemt afscheid van iets wat ze altijd met hart en ziel gedaan heeft, want het einde is nu definitief in zicht. Toen Maria de opleiding tot kleuterleidster in ‘77 afrondde, heerste er veel werkeloosheid. Na een tijdje bij een bakker gewerkt te hebben, kon ze beginnen in Nijnsel op kleuterschool ‘Het Drempeltje’, waar nu de Beckart is. Ze vervolgde haar loopbaan bij kleuterschool ‘de Heikrekeltjes’ in Eerschot, op de plek waar nu ‘Meerschot’ is. Na hier een aantal jaren gewerkt te hebben, bleef ze een tijd lang thuis om voor haar gezin te zorgen. Toen haar kinderen Linda, Hans, Martijn en ook de jongste, Marlon, naar school gingen, vond ze het leuk om af en toe weer eens wat in te vallen. Regelmatig werd ze hiervoor gebeld, maar ze besloot weer voor een eigen kleutergroep te gaan. In ‘99 startte ze op de Eerschotse basisschool.

Poppenkast
“Van jongs af aan wilde ik graag leerkracht worden”, vertelt Maria. “Ik had twee broers en twee zussen. We speelden altijd schooltje, met mezelf als juf. Verstopt achter het bed speelden we poppenkast, waarbij ik altijd al graag de leiding had”, vertelt ze enthousiast. “Nooit dacht ik erover om iets anders te gaan doen. Inmiddels heb ik meer ervaring en vind ik heel veel dingen leuk, fietsenmaker of schilder zouden me ook gepast hebben. Maar de keuze zou toch op leerkracht zijn gevallen en zeker lesgeven aan de kleuters. Zij hebben nou eenmaal mijn hart gestolen. Het is zo’n bijzonder volkje”, zegt ze lachend. “Wat ik nog altijd verwonderlijk vind, is dat als ze pas vier jaar op onze aardbol zijn, bij hun geboorte nog vrijwel niks konden, voor het eerst naar school gaan en al kunnen lopen en praten, hun eigen willetje hebben en al weten wat ze leuk vinden. Ze hebben dan al zoveel geleerd. Waar ze op school direct naar op zoek gaan is een stukje veiligheid en hebben ze dat eenmaal gevonden en observeer je als leerkracht goed, dan is er zoveel mogelijk. Het is dan aan jou om te zoeken waar hij of zij in geïnteresseerd is, op welke manier je aansluiting kan vinden en hoe je hem of haar dingen kunt leren en naar een hoger niveau kunt tillen. Kinderen zijn nog zo nieuwsgierig en geïnteresseerd en willen maar al te graag leren. Er goed op inspelen op het juiste moment, dat is de kunst. Je hoeft bijvoorbeeld maar een sneeuwbal te laten smelten en ze staan met open mond te kijken hoe dat nou kan. Je kunt het vergelijken met gras”, zegt Maria. “Eerst kijk je hoe het eruit ziet en is het wat gelig, dan geef je water en doe je er misschien nog wat meststof bij, dan kan het groeien en laat het zich op z’n mooist zien. Dat is met kinderen eigenlijk ook zo. Als je vindt wat een kind nodig heeft en dat aan hem of haar geeft, dan ontwikkelt hij of zij zich goed.

Proeven
Er zijn de laatste jaren tal van nieuwe ontwikkelingen, dat is ook begrijpelijk, maar inspelen op de behoefte van het kind blijft naar mijn mening het allerbelangrijkste. Laat kinderen vooral proeven van allerlei aspecten”, zegt Maria. “Voor mijn gevoel ligt de nadruk bij kleuters te veel op cijfers en letters en mag er meer aandacht naar andere zaken zoals muziek, techniek, natuur etc. Ik denk dat het goed is dat ze al op jonge leeftijd van al deze zaken proeven, om te weten waar hun interesses en talenten liggen, wat hen op latere leeftijd verder helpt. Het is als leerkracht in ieder geval belangrijk om je steeds te realiseren dat ouders je het dierbaarste wat ze hebben aan je toevertrouwen, daar moet je goed voor zorgen.

Blote voeten
Ik heb ontzettend genoten van alle mooie momenten met de kleuters. Het zijn allerlei kleine dingen, elke dag weer. Van een kind dat bij het naar huis gaan knuffelend aan je been hangt en zegt: ‘Dag juffrouw tot morgen’ tot de leuke opmerkingen die ze maken, zoals: ‘Ik heb m’n blote voeten nog aan of juf ik kan al lezen, maar ik weet alleen nog niet wat er staat. Pas voelde een kleuter aan de onderkant van mijn arm en zei: “Mijn oma heeft ook zulke kipfiletjes”, daar kun je toch alleen maar om lachen. En toen ik zwanger was, was er een kind dat elke dag even over mijn buik voelde. Toen mijn navel wat naar buiten ging staan en hij dat merkte, zei hij enthousiast: “Juffrouw, juffrouw, ik voel z’n schoentjes”, super toch? Maar als ze zeggen: “Lieve juf, je bent zo leuk, mag ik je houden?”, dan weet je zeker dat de vertrouwensband gelegd is”, lacht Maria.

Genieten
Ze staat op om iets uit de kast te pakken, een schilderijlijstje met een mooie spreuk: ‘Van een juf zoals jij, word ik echt een potje blij’. Ze kreeg het van een kind uit groep 8 bij het verlaten van de basisschool. Van dit soort dingen kun je toch niet anders dan enorm genieten”, zegt ze met een warm gevoel. “Dat is meer waard, dan wat dan ook”.

De afscheidsreceptie van Maria Dekkers wordt gehouden op basisschool Eerschot op woensdag 20 juli van 13.30 uur tot 15.00 uur. Wil je haar graag nog even een hand komen geven, dan ben je van harte welkom.