Een klein dorpje in een grote oorlog

Sint-Oedenrode - Toon van de Tillaart heeft er een slecht gevoel bij dat Jozef Schrijnemaekers, Adriaan Doolaard, Jan Mourik, Cornelis Schoone en Cornelis van 't Hof in de bogaard aan de Sloef een veldgraf hebben. Hij is van mening dat deze jongens, met wie hij vanuit De Rips naar Rooi kwam, een graf op het kerkhof verdienen. Daarom gaat hij naar het gemeentehuis om met de burgemeester te regelen, dat deze soldaten mogen worden herbegraven. Daarvoor heeft Toon ook aan pastoor Van Keldonk gevraagd of hij bij dat gesprek aanwezig wil zijn omdat een deel van de soldaten geen Rooms-Katholieken zijn.  Maar Van Keldonk geeft aan dat het wat hem betreft geen probleem is dat de Nederlandse militairen een graf achter de Sint-Martinuskerk krijgen. De volgende dag, ruim twee weken nadat de vijf Nederlandse soldaten sneuvelden hebben zij een volwaardig graf gekregen. Toon vindt het moeilijk om bij deze begrafenis te zijn. Als hij niet in Rooi zou wonen, was hij zeker met deze jongens naar de Sloef gegaan. Dan was hij misschien vandaag wel zelf herbegraven in een vreemd dorp aan de andere kant van het land, ver van zijn vrouw en kinderen.

HOOFDSTUK 9: GERARD WIJN TERUG UIT DE HEL VAN DUINKERKEN

Een paar dagen later staat volledig onverwacht, maar tot grote vreugde van zijn ouders en zijn vrouw, Gerard Wijn plotseling in Meerveldhoven op de stoep. Hij heeft, nadat zijn eenheid zich uit Veghel terug moest trekken een levensgevaarlijke zwerftocht door de lage landen gemaakt. Hij is sterk vermagerd, ongeschoren en heeft de afgelopen maand nauwelijks de kans gehad om zich te wassen. Maar zo blijkt uit zijn verhaal, mag hij van geluk spreken dat hij levend thuis is gekomen. Na de weken van onzekerheid over zijn lot, kan Gerda haar man nu eindelijk in haar armen nemen. Ook zijn twee dochtertjes kunnen hun geluk niet op. "Waar ben jij toch allemaal geweest?", willen zij weten.

Lees woensdag verder in DeMooiRooiKrant