Kiev en Romny (deel 3)

Meierijstad - Na een welverdiende rust – ook nodig van de rijtijdenwet natuurlijk – gaan we naar Kiev. Een goede weg omdat deze is aangelegd voor het EK voetbal van 2012.

Door: Ron Bezoen

Net voor Kiev worden we opgevangen door Bogdan. Kiev centrum is verboden voor vrachtwagens op zondag, we moeten dus omgeleid worden. Verrassing: de omweg is dicht dus wordt het toch dwars door de miljoenenstad en we moeten natuurlijk nog ergens getrakteerd worden op eten. De drie combinaties staan strak op een (te kleine) parkeerplaats om even rustig te eten. Nu is het rijden door een grote stad met drie combinaties toch even iets anders dan het de twee jaren hiervoor was met één combinatie. Verkeerslichten gaan op rood, auto's schieten van links naar rechts en ze rijden met vieren waar eigenlijk plaats is voor twee. Alle aandacht voor het verkeer en als bijrijder alle aandacht voor de voorrijder. Het rode kruis op de voorliggende combinatie was telkens het richtpunt en nu komen de portofoons tot zijn recht. Uiteindelijk komen we als één team Kiev uit en is het nog één bekende rechte en deplorabele weg naar Romny. Van de eerste 50 km waren de gaten gevuld, daarna was waarschijnlijk het geld op en werd de gemiddelde snelheid zo'n 60 km/u.

Het is net donker als het ontvangstcomité op de provinciegrens ons staat op te wachten. Katja, Llena en Nicolai begroeten ons alsof we bij de familie horen. We zijn weer "thuis". Het warme welkom bestaat uit eten en drinken op de samenwerking, op de vrouwen, op de mannen, op van alles. Mede ook een warm welkom voor Adriaan, Eric en Tom en hierna is het tijd voor rust.

De volgende ochtend is het feest. Niet omdat we gaan lossen, maar Adriaan wordt 65. Aan slingers, cadeautjes en verbinding met het thuisfront is gedacht, tot verrassing van Adriaan zelf. Dan begint opnieuw de ambtelijke molen: douane activiteiten nemen niet zo veel tijd in beslag als aan de grens en we kunnen, onder het toeziend oog van de douane, de zegels doorknippen en lossen. Het magazijn lijkt drie keer zo groot als voorheen, dat zou dus moeten passen. Met hulptroepen van de Landbouwhogeschool wordt er stevig doorgewerkt en is zelfs geringe communicatie mogelijk, niet in het Engels zoals je zou verwachten. Met handen en voeten begrijpen we elkaar en wordt efficiënt en effectief gelost. Toch nog een nieuwe uitdaging: na twee geloste opleggers hebben we een al vol uitziend magazijn en moet bij de derde oplegger echt "tot de nok toe" gestapeld worden en kunnen de deuren maar ternauwernood afgesloten worden. Het programma voor de twee volgende dagen ziet er als volgt uit: bezoek van het volgende dorp, de hoofdstad van de provincie naar de Gouverneur (vergelijkbaar met de commissaris van de Koning) met zijn gevolg en het Psychiatrisch ziekenhuis in Romny zelf. Nieuwsgierig? Lees volgende week verder.