Boomfeestdag niet voor iedereen feest

Sint-Oedenrode - Wat kun je nou hebben tegen het planten van bomen? Ja, binnen de bebouwde kom zouden die schaduw kunnen werpen op de zonnepanelen op je dak en sommige bomen geven ook een hoop troep. Maar in het buitengebied? Toch trokken bewoners van de Rooise Korenlaan bij ons aan de bel. Want bij hun ligt het toch wat anders.

“Wij zijn niet tegen bomen!” verzekert Frans van den Nieuwenhuizen ons direct bij binnenkomst. “Integendeel.” Wij vermoeden een gevalletje “Not in my back yard” (niet in mijn achtertuin) en daar komt het inderdaad op neer. De bomen – populieren - staan nét achter hun tuinen, in het buitengebied. En al hebben hun overburen er wat minder last van, ze zijn solidair, verzekert Van den Nieuwenhuizen ons. “Wij spreken namens minstens 90 procent van de straat.” Inmiddels zijn ook enkele buren aangeschoven: Hanneke en Martien Jansen, en Leon Peeters. Ze vertellen het volgende verhaal.

Sedert enkele jaren hebben zij overleg met de gemeente over een rij hoge populieren, pal achter hun tuinen. Met de groei daarvan nam ook de overlast toe. Het horizontaal wortelstelsel onttrekt zo’n 1500 liter water per dag aan hun tuinen, die daardoor verdrogen. Door toenemende schaduw hebben ze alleen ’s ochtends nog zon in de tuin, waar op winderige dagen een normaal gesprek haast niet mogelijk is vanwege het bij populieren bekende bladgeritsel. De bladknoppen die in grote aantallen vallen ‘branden’ overal in, zelfs op hun ruiten. Tot slot vallen er elk seizoen zulke hoeveelheden pluizen, dat het wel een sneeuwlandschap lijkt en de plaatselijke afvoerputten regelmatig verstopt raken. Afgelopen lente heeft de gemeente de bomen gekapt, dus probleem opgelost? Hanneke Jansen: “Alleen van die pluizen zijn we voorgoed verlost, want het waren vrouwelijke populieren. En zojuist zijn er nieuwe populieren geplant, dat zijn mannelijke en maken geen zaadpluizen.” Wat is nu eigenlijk het probleem? “Straks begint de ellende weer van voren af aan.” Maar de aangeplante bomen zijn nog maar sprietjes van vijf meter hoog. Dat zal jullie tijd toch wel duren? “Dat waren die vorige ook, maar die groeien zo snel, je ziét ze gewoon groeien. Zo’n 15 jaar geleden geplant, nu waren ze al 35 meter hoog!” antwoorden ze om beurten. “We zijn ook blij dat ze gekapt zijn, laten we eerlijk zijn” relativeert Peeters. “Wij missen de menselijke maat in het geheel” vult Martien Jansen aan. Want dáár wringt hem de schoen. Met de gemeente hebben ze jarenlang een prettig ambtelijk contact ervaren, werden goed op de hoogte gehouden van het bomen-beleidsplan en hadden ook inbreng bij het proces en de keuzes daarin. Dáchten ze. Want hun voorkeur voor de aanplant van een kleinere boomsoort, de winterlinde, gedeeld door de ambtelijke ondersteuning, werd afgewezen. “Toen wij met de gemeente om de tafel wilden kregen we te horen dat we een afspraak konden maken, maar ná de boomfeestdag” aldus Van den Nieuwenhuizen. En dat schoot in het verkeerde keelgat. Vanwege de ligging van het perceel in het buitengebied zou de regie over het betreffende perceel liggen bij de Stichting Roois Landschap, maar gesprekspartner voor de aanwonenden was steeds de gemeente. “Misschien is het fout gegaan in de communicatie daar, maar onze gesprekspartner was steeds de gemeente. En wij voelen ons niet gehoord”, besluit Van den Nieuwenhuizen.