Van een bewogen leven naar misschien die helpende hand voor Long Covid patiënten

Sint-Oedenrode - Henri Kerkhof, woonachtig op de Villenbraken in Nijnsel. De plek waar van oorsprong zijn opa zich ooit vestigde en waar verschillende van zijn ooms en tantes hun eigen boerderij runnen. Een nakomertje in de familie met een bewogen levenspad, opgegroeid tussen de koeien, kippen en varkens op de boerderij van zijn ouders. 

Door: Caroline van der Linden

Vanuit basisschool Nijnsel ging hij naar het Zwijsen, waarna hij dacht zijn vader op te volgen in het boerenbedrijf. Na zijn VWO ging hij naar de middelbare agrarische school. Zijn vader was uiteraard blij met een opvolger, aangezien hij de enige was in het gezin. Het boerenbedrijf was eigenlijk al gestopt, maar al snel was het voeder contract, de vergunning van de hokken en de financiering met de bank rond. Klaar om te starten. Maar gaandeweg ontstond er een twijfel. “Op een dag kwam ik thuis en zei: “Pa, ik ga het niet doen”. Na een korte teleurstelling reageerde m’n vader: “Als je het niet wil zoon, dan moet je het niet doen”.

Maar wat dan wel, was de vraag? “Na een half jaar gewerkt te hebben bij m’n neef en een beroepskeuzetest, werd het bedrijfskunde. Op naar Nyenrode, een iets wat tegenstrijdige kant op”, lacht Henri. Maar zo gezegd zo gedaan en via een uitwisseling kwam hij in de VS terecht. “Terug in Nederland werkte ik bij Goossens Meubelen in de marketing. Op een gegeven moment vroegen de eigenaren of ik misschien directeur wilde worden. Als jong gastje leek me dat wel wat. Het bedrijf met tweehonderd werknemers en vier winkels groeide tegen alle verwachtingen in binnen vijf jaar uit naar zeshonderd werknemers en acht winkels. Een prachtige tijd.

In die tijd ontmoette ik een nieuwe liefde, een mooie Amerikaanse dame woonachtig in Amsterdam. Toen we elkaar iets meer dan een jaar kenden, dolgelukkig waren en samen een huis hadden gekocht, werd ze ongeneeslijk ziek. Ze kreeg de diagnose ALS. Een droevige tijd, waarin ik besloot alles op te geven en met haar naar Amerika gaan, zodat ze de laatste jaren van haar leven bij haar familie kon zijn. Ik verzorgde haar en ondanks een levensverwachting van drie jaar heeft ze gelukkig nog tien jaar geleefd. Als hobby reisden we veel met de camper, kochten huizen op die naar ons idee te goedkoop werden aangeboden en verkochten ze met een mooie winst. Ondertussen ben ik gaan onderzoeken waar ik ooit nog eens een betaalbaar stukje grond aan zee kon kopen. Hiervoor ben ik later overal geweest, van de Filipijnen tot Oost-Europa. Ik bestudeerde veel landen en uiteindelijk kwam ik in Panama terecht. Voor een paar dollar per vierkante meter kocht je er een stuk land aan het strand. Samen met investeerders kochten we er meerderen, waardoor een uit de hand gelopen hobby uitgroeide tot een bedrijf van projectontwikkeling voor buitenlanders die graag een tweede huis wilden. Maar op een gegeven moment wilde ik toch meer in Nederland zijn en hebben de investeerders het bedrijf over genomen. Ik bouwde het af en ging op zoek naar een volgende uitdaging. Gezien mijn leeftijd wilde ik deze keer nog iets oppakken waarmee ik anderen echt kon helpen.”

“In Panama kwam ik toevallig in aanraking met voedingssupplementen die erg goed hielpen bij mensen die immuun gerelateerde ziektebeelden vertoonden. Honderden uren las ik documentatie over medische studies door en sprak met vele mensen die er bij verschillende aandoeningen baat bij hadden. Hier moest ik meer van weten en bezocht het bedrijf in de VS die het produceerde. Steeds meer studieresultaten kreeg ik onder ogen en was er enorm van gecharmeerd. Ik stelde uiteraard de vraag waarom het betreffende bedrijf het niet had omgezet tot medicijn? Het antwoord hierop was dat het een miljard zou kosten en dat het daardoor geen optie was. Wel kwam ik erachter dat het in Latijns-Amerika en Azië al veel gebruikt werd, maar het Europa nog nauwelijks had bereikt. 

Telefoonnummer Henri: 06-33525634