Ineke Bekkers en Lambert Verhoeven winnen schrijfwedstrijd

Doe mee met deze Schrijfwedstrijd! Iedereen mag meedoen, jong en oud. Hieronder staat een verhaal waarvan het einde nog ontbreekt. Laat je creativiteit de vrije loop en maak het verhaal af. Je maakt kans op een mooie prijs en je mag je verhaal voorlezen in het Rooise Taalweekend.

De schrijfwedstrijd is georganiseerd door de Rooise Schrijfgroep Impesant. Stuur je verhaal op naar schrijvers@impesant.nl . Vermeld onder het verhaal je naam, e-mailadres, telefoonnummer en leeftijd.
Je inzending mag totaal maximaal 500 woorden zijn. Zorg dat het vóór 25 mei a.s. binnen is.
 De drie winnaars mogen op zaterdag 4 juni hun verhaal voorlezen tijdens de feestelijke finale van de schrijfwedstrijd. De winnende verhalen worden ook gepubliceerd op www.mooirooi.nl.

De man met de hoed

Maartje en Guido zitten op de bank tv te kijken. 'Hij staat er weer. Ik vind het maar niks,' horen ze hun vader zeggen. Vader heeft net de hond uitgelaten en staat nu bij moeder  in de keuken.  'Iedere avond die vreemde auto hier in de straat. Ik vind het verdacht.' De kinderen veren overeind. Maartje stoot haar broer aan. Guido pakt meteen de afstandsbediening en zet de tv zachter. 'Hoezo dat dan?' vraagt moeder. 'Heb jij die auto nooit gezien? Die grote blauwe SUV, met die donkere ramen?' 'Nee.' 'Hij staat altijd hier schuin aan de overkant. Ik heb al met verschillende buren gesproken, hij is van niemand in de straat.' 'Maar iedereen mag hier toch gewoon parkeren?' moeder snapt het probleem niet. 'Het gaat niet om gewoon parkeren. De bestuurder zet de auto neer en blijft erin zitten.'  Guido  staat op en wenkt Maartje hem te volgen naar de keuken.  Heel rustig gaan ze aan tafel zitten. 'Gaan jullie maar op de computer een spelletje doen,' zegt moeder en doet achter hen de deur zorgvuldig dicht. 'Aan het silhouet te zien is het een man met een hoed,' gaat vader verder. ' Hij zit daar soms uren gewoon te zitten. Misschien 's nachts ook nog wel.' 'En weet niemand er het fijne van?' reageert moeder. 'Nee, dat is juist het gekke. Maar ja, om nu de politie te gaan bellen, dat is ook weer zoiets… Kom, laten we onszelf maar een wijntje inschenken en bij de kinderen gaan zitten. Morgen is weer een dag.' Maartje en Guido schieten weg bij de deur en gaan snel achter de computer zitten.

Veel later, als vader en moeder al lang in bed liggen, gaat Maartje op haar tenen naar de slaapkamer van haar broer. Guido's kamer is aan de voorkant van het huis. Ze ziet hem in het schemerdonker op zijn knieën voor het raam zitten. Hij wijst naar de straat. De auto staat er nog. 'Zullen we eens buiten gaan kijken?' fluistert Guido. Heel stil doen ze hun kleren aan, lopen zachtjes naar beneden en  pakken schoenen en een jas. Zonder de hond wakker te maken glippen ze de achterdeur  uit. Ze sluipen naar de auto. 'Guido,' roept Maartje ineens verschrikt, 'kijk daar!'…
 

Ineke Bekkers:
Ze slaat haar hand voor haar mond. Door het zacht-bewegende schijnsel van het lantaarnlicht in de autoruit lijkt het alsof er vurige ogen oplichten in het donkere silhouet. Een lange schaduw beweegt met haar mee.  Maartje verstijft van schrik. Was dit wel zo'n goed idee?  Zo stoer als ze waren bij het bedenken van dit plan, zo angstig wordt ze nu ze hier zo bewegingloos staat, in dit onheilspellende donker.  Gelukkig blijft Guido nuchter. "Kom Maartje", kalmeert hij haar en trekt haar aan haar hand mee naar de zijkant van de auto. "Niks aan de hand hoor". Spiedend kijkt hij rond of er niemand in de buurt wakker is geworden. "Alles rustig", mompelt hij "kom, we kijken in de auto of oom Karel alles goed heeft voorbereid". Twee paar ogen gluren nieuwsgierig naar binnen. Ze ontwaren met moeite de contouren van een enorme doos die op de bestuurderszitting is geplaatst. En daar bovenop prijkt heel parmantig een heuse herenhoed. Een oude hoed van papa nog wel. Precies zoals afgesproken. Alles klopt. Maartje rilt van spanning.

Wat zal hun vader verrast zijn, morgen in alle vroegte, als ze hem meetronen naar buiten, naar de grote verdachte auto met de donkere ramen. Ze zullen het portier parmantig openen en hun vader zal perplex staan.  "Tadaa" zullen ze in koor roepen.

Eigenlijk bestaat hun missie uit twee delen: Voor zijn vijftigste verjaardag zit er natuurlijk een prachtig cadeau in die grote doos. Dat verrassingspakket versierd met het speciale getal 50 zullen ze met veel plezier aan hem geven. Zo'n bijzondere verjaardag, daar hebben ze graag voor geknutseld.

Maar de andere kant van het verhaal, daar heeft oom Karel – die de SUV voor deze gelegenheid heeft geleend - heel graag zijn medewerking aan gegeven. Met de bekende pretlichtjes in zijn ogen. Want die altijd zo stoere pappa, met zijn ik-ben-voor-niks-en-niemand-bang-praatjes, moest volgens Guido en Maartje eens nodig getest worden; hoe zou hij reageren op zo'n onbekend vehikel in de straat met zo'n geheimzinnig heerschap daarin? Dat wilden niet alleen de kinderen, maar ook hun moeder en oom Karel wel eens graag weten.  Ze zaten allemaal in het complot. Zou pappa de laatste dagen en nachten toch niet een beetje bang geworden zijn? De politie had hij nog net niet gebeld. Gelukkig maar.

Eén ding is nu wel zeker en daar kunnen Guido en Maartje bijzonder tevreden mee zijn; hun papa was in deze situatie toch wel heel erg op zijn hoede. Petje af voor de jarige!

Lambert Verhoeven:
'Het kenteken is niet van hier! Van een land met een "M'''.
'Een "M"?'
'Ja joh, dat zie je toch!?'
'Pfff, een M. Moldavië, Montenegro…… Vluchtelingen?
'Vluchtelingen? In een SUV met geblindeerde ramen?'
'Weet jij veel? Misschien gewonnen met de Vriendenloterij.'
'O zo, ik dacht dat je daar alleen maar klein formaat peperkoeken kon winnen in een grote trommel.'
'Monaco misschien? Daar past dit soort auto wel bij.'
'Een dure SUV met een Monegask kenteken in Nijnsel?'
'Nou, waarom niet? Ik zag vorige week op het parkeerterrein van de Beckart nog een kenteken met een "P", ik dacht meteen aan Panama.'
'En daarna zeker iemand op het terras een sigaar zien aansteken met een briefje van 100 Bitcoins?'
'Wat doen we nu? Maar wel naar de politie stappen? Of getuigt dat van racisme: Een Nederlands kenteken levert geen verdenking op, maar een buitenlands wel?'
'Ik zit nog steeds na te denken over die "M". Komen er ook vluchtelingen uit Mongolië of Madagaskar?'
'Je fantasie slaat op hol. Denk je ook aan bootvluchtelingen uit de Malediven?'
'Ja, jij lacht wel, maar er kwamen ook genoeg bootvluchtelingen uit Vietnam destijds. En die staan nu hier op de Markt van die lekkere loempia's te bakken.' 
'Het kan denk ik toch geen kwaad als we morgen de hermandad informeren. Dat vragen ze toch ook altijd als je iets verdachts opmerkt?'
'Ik loop morgenvroeg wel even binnen. Misschien kunnen ze morgenavond zelf eens poolshoogte nemen. Als hij er dan nog staat, want je zult altijd zien dat hij er dan niet meer is.'
'Of zij.'

De politie veinst best wel enige interesse als Maartje die morgen het bureau binnenloopt. De agent geeft desondanks aan dat 'digitaal' altijd de voorkeur geniet, maar goed, 'nu je er toch bent'. Het kenteken wordt genoteerd, de straat, de gegevens van de melder en tenslotte het onvermijdelijke 'U hoort nog van ons'. Bedanken is niet aan de orde, want het is gewoon je burgerplicht. Dat zeiden ze tenminste bij Postbus 51.

Na zes weken valt er een brief op de deurmat. Van Justitie. Moeder zat al te wachten en overhandigt hem zwijgend. Wat gaat er in een bezorgde moeder om? Een strafdossier voor verstoring van de openbare orde door een balorige dochter? Wildplassen? Spil in een pillennetwerk? Bij het geven van de brief zegt haar blik: 'Openmaken. NU.' Maartje realiseert zich dan pas dat ze nooit heeft verteld over de aangifte! En de auto is al langere tijd niet meer gezien. Maar gaat het daar wel over? Met een droge mond opent ze de brief en leest hem voor:

'Geachte heer, mevrouw,

Naar aanleiding van uw aangifte kunnen wij u het volgende mededelen: het betreffende kenteken met de landletter "M" behoort toe aan een ambtenaar van uw gemeente. Sinds kort rijden daar alle ambtenaren een leaseauto met de letter "M" van "Meierijstad". Er was destijds een klacht binnengekomen uit Nijnsel over "hinderlijke nachtvluchten". De betrokken ambtenaar, tevens ornitholoog, dacht echter dat het hier over vogels ging. Excuses voor het ongemak.'