Erwin Delisse knokt zich naar predicaat Ironman

Trainen volgens pittige trainingsschema's: 120 kilometer zwemmen, 5500 kilometer fietsen, 1300 kilometer hardlopen. Naast voedingsplannen werd alles goed voorbereid om het tot een goed einde te brengen. Zeven maanden stonden in het teken van die ene dag, 2 augustus. Om 7.10 uur moest het gaan gebeuren, een Ironman triathlon wedstrijd voor Erwin Delisse; 3,8 km zwemmen, 180 km fietsen en 42 km hardlopen. De weersvoorspellingen in Maastricht waren goed: mooi weer, weinig wind, wel een beetje warm.

Op vrijdag ging Erwin al naar Maastricht om de inschrijfspullen op te halen. Een dag later werd de fiets klaargezet en alle spullen in gereedheid gebracht. Nog een nacht slapen... Op zondag ochtend om 3.45 uur ging de wekker voor een onorthodox ontbijt: een bord pasta. Dat moet zo'n drie uur voor de wedstrijd gebeuren. De Rooise triathleet keer alles nog een keer na en legde voeding klaar voor onderweg. Zo was Erwin steeds meer klaar voor de start! Duizenden supporters stonden aan de kant en op bruggen bij de Maas klaar om iedereen aan te moedigen. "Een geweldig gezicht, om dat al te zien", verzekert Erwin. Om precies 7.10 uur was de start. Eerst stond het onderdeel 3,8 km zwemmen in de Maas op het programma. De eerste helft tegen de stroom in en daarna dezelfde afstand weer terug. Vlug uit het water en daarna lopend tussen vele supporters naar de fiets. Erwin kon zich opmaken voor maar liefst 180 kilometer door het heuvelachtige Limburg. De eerste ronde van 90 kilometer ging boven verwachting. Na 110 kilometer helaas de eerste tegenslag: een lekke band. Erwin legde er vlug een nieuwe binnenband op en vervolgde zijn tocht. De achterstand moest ingehaald worden en dat liep helaas niet goed af. Na 125 kilometer kon Erwin een bocht niet goed halen en via de dranghekken viel hij van de fiets af. Gelukkig viel de schade mee, maar het had toch wat impact op het verloop van de fietsronde. Erwin had pijn en de kracht was even uit de benen. Links en rechts werd Erwin ingehaald en hij niet de kracht om ook maar iemand bij te houden. Zou de laatste 50 kilometer helemaal alleen afgelegd moeten worden? De eindtijd die Erwin na de eerste fietsronde al had uitgeteld, ging het zo niet meer worden. Dat schoot tenminste door zijn gedachte. Toch lag hij nog op schema van de vooraf ingeschatte tijd. Gelukkig ging het voor de sportman na zo'n 160 kilometer weer beter en kwam hij weer in zijn ritme. Na vijfeneenhalf fietsen kon Erwin beginnen aan de marathon.

De fiets ging weer in het rek en de loopschoenen werden aangetrokken. Ondertussen hadden al veel familie en vrienden zich verzameld om voor de nodige aanmoedigingen te zorgen. Erwin: "Dat werkte erg stimulerend." Er moesten drie rondes van zo'n veertien kilometer worden afgelegd om uiteindelijk op de Markt over de finishlijn te komen. Dat was geen eenvoudige opgave, aangezien er ook hier weinig vlakke stukken waren. Onderweg kreeg Erwin de nodige douches met water. Door de hitte was dat geen straf. Bij de drankposten moest de nodige energie worden ingeslagen om de marathon enigszins te kunnen uitlopen. Vooraf hadden Erwin en zijn coach al ingeschat dat het na zo'n vijfentwintig á dertig kilometer zwaar zou gaan worden. En zo was het. Tot de dertig kilometer had Erwin redelijk vlak kunnen lopen. Daarna werd het overleven. "Alle aanmoedigingen, alles wat je er voor hebt gedaan, zorgt ervoor dat je doorgaat. Elke kilometer tel je af en dan de laatste kilometers krijg te toch weer een boost om nog wat extra te geven, al is dat niet heel veel meer", denkt Erwin terug aan het moment. De finish kwam in zicht. Familie en vrienden schreeuwden Erwin naar de finish en dan….. de eindstreep! De marathon werd in drie-en-een-half afgelegd en na tien uur en zes minuten was de klus geklaard. Door de microfoon werd geroepen: 'Erwin, you are an IRONMAN!!' De Rooienaar was zwaar vermoeid. Er rolden tranen van vermoeidheid en blijdschap over zijn wangen. Erwin: "Het is gelukt. I'm an IRONMAN!"