Op zoek naar ‘gewone’ mensen

Sint-Oedenrode – Rooienaar Ellis Rijkers is fotograaf van beroep. Haar vijver aan opdrachten droogde op door corona en ook voor Omroep Meierij kon ze even niets doen. Toch wilde ze voor de omroep op zoek naar verhalen van ‘gewone’ mensen. Op haar scooter trok ze de laatste weken door Meierijstad en ze maakte de ene na de andere reportage.

Van wie was het idee van de rubriek ‘Hoe gaoget mi oew’?
“Van mij, ik wilde graag iets betekenen. Ik zag verschillende fotografen mensen fotograferen bij voordeuren. Vond dat een mooi idee, maar ik miste de verhalen. Heel benieuwd was ik hoe het met mensen in deze bijzondere tijd gaat. Als vrijwilliger bij Omroep Meierij, waar ik het programma Alle 13 één presenteer, kunnen we door de corona niet verder met ons programma of andere programma’s. Als fotograaf waren mijn opdrachten ook allemaal afgezegd. Maar ik miste de mensen en verhalen en helemaal in deze tijd. Juist de verhalen van de “gewone mensen” in Meierijstad. Hoe zij deze tijd ervaren. Aan onze hoofdredacteur heb ik het voorgelegd om een serie te starten. Hij was meteen enthousiast. Samen met tekstschrijfster Hubertine van den Biggelaar maken we belangeloos de serie Hoe gaoget mi oew? Hubertine maakt de vragen en die worden via de mail verstuurd. Daarna werkt zij de teksten uit. Met de scooter en fotorugzak om ga ik op pad door heel Meierijstad en maak de foto’s.”

Heb je wat leuke anekdotes?
“We zoeken in alle 13 kernen mensen die aan onze serie mee willen werken. Op de scooter met Google Maps aan en fotorugzak om rij ik over wegen waar ik nog nooit geweest ben. Zo leer ik Meierijstad steeds beter kennen. Wat me opvalt aan de mooie verhalen is de positiviteit die mensen hebben. Het beste eruit proberen te halen. Als ik klaar ben met foto’s maken rij ik altijd met een flinke smile op mijn gezicht naar huis. Het is echt genieten om deze serie te mogen maken. Het is één van de leukste dingen qua fotografie wat ik ooit gedaan heb, al die lieve mensen ontmoeten.”

Welk item is je het meest bijgebleven?
"Alle verhalen doen me veel. Zoals een man die zijn vrouw niet mag bezoeken in het verzorgingshuis, maar hij is heel blij dat hij kan beeldbellen om zo toch zijn vrouw te kunnen zien. Ook een vrouw waar haar man van is gestorven half maart. Ze was zo krachtig. Ze vertelde dat ze tegen haar kinderen zei, toen ze de uitvaart aan het regelen waren: “Zet je verstand maar op de eerste plaats en je hart op de tweede, want het is nou eenmaal zo.” Hier heb ik zoveel bewondering voor. In het Thomashuis in Keldonk mochten de ouders de bewoners ook niet bezoeken, maar door een groot tafelzeil op te hangen onder de overkapping kan dat nu wel. Dat zijn geweldige verhalen om te horen.”

Hoe lang ga je er nog mee door?
“In ieder geval tot 1 juni. Maar zolang als er nog maatregelen zijn en mooie verhalen gaan we door.”