Communistische samenleving als inspiratiebron

Sint-Oedenrode - Het was Carolijn Visser, auteur van – vooral – reisverhalen, die vrijdagavond het nieuwe seizoen mocht inleiden van het RKK. Uiteraard in de Knoptoren, terecht hun favoriete locatie voor een intieme sfeer en een goede akoestiek. Met bovendien een geluidsinstallatie die voorheen al niks te wensen overliet, maar voor het nieuwe seizoen tóch nog verder werd geperfectioneerd.

Door: Jan Egmond

Al voordat ze de microfoon pakte zong het rond in het publiek: wát een fantastische auteur. Vooral haar boek Selma, aan Hitler ontsnapt, gevangene van Mao, had diepe indruk gemaakt. Daarmee had ze dan ook twee jaar geleden de Libris Geschiedenisprijs gewonnen.
Tegen de achtergrond van die hooggespannen verwachtingen, viel mij al snel op dat de gevierde auteur geen begenadigd spreker was. Haar verhaal was inhoudelijk sterk, maar de aandacht van het publiek werd afgeleid door haar herhaaldelijk "ehhhh" en – verlegen bijna - zoeken naar de juiste woorden. Ook draaide ze zich steeds midden in een zin van de microfoon weg om door te zappen naar de volgende afbeelding in de verhaallijn. Dat leek het publiek echter niet te storen.        
Carolijn Visser (1956), gefascineerd door samenlevingen in (post-)communistische landen, begon haar wereldreizen met een treinreis naar Polen, destijds nog achter het ijzeren gordijn. Haar enthousiasme op het moment dat ze daar uit de trein stapte zette ze treffend neer. "Alles was daar anders. Het róók er zelfs anders dan bij ons!". Op 25-jarige leeftijd stak ze als een van de eersten vanuit Hong Kong de grens met China over. Het werd de inspiratiebron voor haar boek Grijs China (1981). Vijfentwintig boeken van haar hand volgden.

Lees woensdag verder in DeMooiRooiKrant