Bart in zijn achtertuin
Bart in zijn achtertuin

Bart van Gerwen geniet nog elke dag van het bedrijf dat hij tien jaar geleden verkocht

Algemeen

Sint-Oedenrode - Hij kan smakelijk vertellen, Bart van Gerwen (68), de Rooise weg- en waterbouwman. Over de oprichting van zijn bedrijf 25 jaar geleden, hoe het eraan toeging bij aanbestedingen in die tijd, het gunnen en mislopen van werken. Over 'connecties' die van doorslaggevend belang kunnen zijn in de aannemerij. Over verschillen tussen ondernemer en werkgever. Over puur vakwerk. Uit alles blijkt dat hij een harde werker was, slim ook en een goede werkgever. Die tien jaar geleden zijn bedrijf overdroeg aan de man die het langst bij hem werkte en nog elke dag nageniet van zijn besluit om in 1991 voor zichzelf te beginnen.

Door Jan H.F. van der Heyden

Hij had jarenlange ervaring als uitvoerder, hoofduitvoerder, calculator en hoofdcalculator in dienst van verschillende bedrijven. 'Ja, ik had een goede band met veel kennissen die graag voor mij wilden werken, maar dat was alles, verder had ik niks.' Hij vond het niet moeilijk een eigen bedrijf op te richten. Zijn vrouw Hannie was er niet blij mee. 'Ik ging weken van tachtig uur maken. Overdag werken, 's avonds tellen, tellen, tellen. Weinig tijd voor het gezin.'
Hij stichtte min of meer uit onvrede een eigen bedrijf. Het lukte hem namelijk niet op fiftyfifty-basis mede-eigenaar te worden van 'De Rooise Wegenbouw', hoewel de afspraak daarover schriftelijk vast lag. Binnen een week na de start had hij Frans van de Wal, 'een echte rioolman', bij concurrent De Rooise Wegenbouw, weggehaald. En een week later ook Peer van de Kerkhof, 'een echte stratenmaker.' Zijn eerste werk had hij meteen binnen: de riolering en verharding van een groot terrein bij een varkensstal aan de weg van Nijnsel naar Son. 'Iets van zestig of zeventigduizend gulden.'

Tijdens zijn relaas over het aantrekken van personeel en het verwerven van orders laat hij talrijke keren het woord 'connecties' vallen. 'Ik wist welke jongens goed presteerden. Met hen had ik al veel samengewerkt toen ik zelf nog in loondienst was. En ook bij de gemeente had ik nogal wat contacten. Ik kende het clubje. Ik wist hoe het werkte.' Vertelt smakelijk over de aanbestedingen in die tijd. 'Vroeger heel anders dan nu.' Herinnert zich linke afleidingsmanoeuvres om mede-inschrijvers op het verkeerde been te zetten. Concurrenten die bij een aanbesteding expres in de WC werden opgesloten, zodat ze te laat hun inschrijving deponeerden. Over het tevoren bij elkaar komen van de inschrijvers op een werk. 'Daar rolde dan het laagste bedrag uit en dan werd er wat bovenop gezet voor de anderen voor het calculatiewerk. Maar ja, dat mocht op een gegeven moment niet meer. Moest iedereen voor zichzelf gaan schrijven.' Werken werden ook onderling verdeeld. 'Och, ik heb toch werk zat.' Volgens Bart wisten ze bij de gemeente wel dat het er zo aan toeging. 'Maar dat gebeurt al zo'n twintig jaar niet meer.'

Lees deze week verder in DeMooiRooiKrant