Campingtour Rooi
Roois nieuws Boskant - Een goede gewoonte moet je koesteren en dat is wat DeMooiRooiKrant doet met haar jaarlijkse rondje langs de Rooise campings. De afgelopen drie jaar hebben we daar leuke, niet zelden zelfs enthousiaste, reacties op gehad. En voor het redactieteam is het rondje een verademing na de vaak serieuze, zware onderwerpen waarbij sommigen vallen over een woord, halve artikelen willen herschrijven of een Aviertje met sponsors erbij vermeld wil hebben.Ons doel deze keer: Eickenhorst
Ja, Eickenhorst. Waar we inmiddels al drie jaar op een rij komen. Niet omdat Rooi zo weinig campings heeft, maar omdat het, tussen al die campings die wedijveren in groen, de allergroenste is. En je spreekt toch steeds andere mensen, dus elk verhaal is uniek. De drukkende hitte is voelbaar als we donderdagmiddag Eickenhorst oplopen. Omdat er toevallig net een paar bezoekers zijn vertrokken, is het aantal zichtbare bezoekers op deze minicamping minimaal. Want tussen al dat groen is er behalve schaduw ook veel zon. Hé, daar loopt iemand. Een vrouw. Na een lichte aarzeling stemt ze in met een interview.
Ze stelt zich voor als Alfra van Rij, uit Haarlem. Ze lacht. Nee, haar opmerking dat ze hier voor haar rust kwam was geen hint voor het redactieteam, het was gewoon het eerste wat haar te binnen schoot toen we het over de camping wilden hebben.
Staand in de brandende zon – waar het complete interview plaatsvindt - illustreert ze op een grappige manier hoé rustig het is op Eickenhorst. Ze dempt haar stem. “Ik was zo onder de indruk van de stilte hier, dat ik ongemerkt ging fluisteren”.
Alfra is dol op kinderen, werkt in het kleuteronderwijs en is zelf grootmoeder. Maar juist daarom is een camping zonder kinderen ideaal, legt ze uit. “Als we hier kennissen op bezoek krijgen, liefst ook zonder kinderen. Omdat de camping daar niet voor is ingericht, en voor de anderen hier die rust zoeken.”
Alfra is hier met haar man, maar die wil liever niet bij het interview betrokken worden, zo goed kent ze hem wel. Bij kampeerders uit het westen valt het redactieteam regelmatig hun enthousiasme op over de Brabantse gastvrijheid, en ook Alfra weet daarover al een mooie anekdote uit eigen ervaring. “We hadden aan álles gedacht, maar de lader voor de batterijen waren we vergeten. We gingen toen naar de fotozaak hier, die met ons meedacht, het wel duur vond om voor die ene keer een nieuwe lader te kopen, en spontaan aanbood om gratis onze batterijen op te laden! Zoiets zul je bij ons dus nooit meemaken.”
Zelf woont het stel achter een volkstuinencomplex, maar over het Rooise groen praat ze alleen in superlatieven. Of ze er nog een keer teruggaan? “Dat zou ik zó doen, daar hoef ik niet over na te denken. We hebben nog een weekje te gaan Maar als je hier een paar dagen zit, is dat al een cadeautje.”
