Campingtour Rooi
Roois nieuws Sint-Oedenrode - Een goede gewoonte moet je koesteren en dat is wat MooiRooi doet met haar jaarlijkse rondje langs de Rooise campings. De afgelopen drie jaar hebben we daar leuke, niet zelden zelfs enthousiaste, reacties op gehad. En voor het redactieteam is het rondje een verademing na de vaak serieuze, zware onderwerpen waarbij sommigen vallen over een woord, halve artikelen willen herschrijven of een Aviertje met sponsors erbij vermeld wil hebben. Ons doel deze keer: Camping De GraspolBij aankomst nodigt eigenaar Marco Witlox ons gewoontegetrouw meteen uit voor een kop koffie. Niet omdat we van de krant zijn, dat doet hij bij alle nieuwe gasten, weten we uit ervaring en dat wordt even later opnieuw bevestigd.
Het is altijd mooi om te zien wat er gebeurt als je een camping oploopt. Je ziet en voelt meteen waar je welkom bent. We stevenen recht af op Henko Gardebroek en zijn vrouw Coleta Smetsers. Hond Boemi komt ons verlegen kwispelend tegemoet.
Het kan haast geen toeval meer zijn, hoe vaak we belanden bij niet-doorsnee stelletjes en het echtpaar uit Eindhoven bevestigt dat beeld. Henko (PhotoHenko.nl) was professioneel fotograaf en betrokken bij bekende Eindhovense projecten zoals de Canon van Eindhoven, de marathon en het boek 25 jaar lichtjesroute. Coleta (coleta-design.nl) beoefent het beroep van kleermaker. Ouderwets, zegt ze zelf, maar ze won vorig jaar wél mooi de eerste prijs met een winterjas, op een toonaangevende kledingbeurs in Utrecht. Ouderwets was trouwens ook de plek waar ze De Graspol hebben ontdekt: via de papieren ACSI-gids.
Ze hebben een mooie camper. Waarom dan zo dicht bij huis? En waarom De Graspol? “Ik heb darmkanker” steekt Henko zonder gène van wal. “Daarom is het belangrijk om dicht bij huis te zitten, en dicht bij het ziekenhuis. Het is ook een goede remedie om hier te zitten. We hebben al ontzettend veel gezien, ik was van plan om alle kusten van Europa helemaal te fotograferen maar toen kwam die kanker er tussen.” “Daarom genieten we van elke dag” voegt Coleta daaraan toe. “Het is hier 7 ½ hectare groot, ook het stuk hierachter is van de eigenaar, heel weids. En met de fiets zit je overal dichtbij”
“Het is belangrijk dat je in deze situatie niet thuis zit te kniezen” herneemt Henko. “Het is hier nu even lawaaierig vanwege het bomen snoeien, maar voor je rust zit je hier goed. Ja, afgezien van die vliegtuigen dan.” Over het serviceniveau van de camping zijn ze zeer te spreken. “Die vriendelijke ontvangst met die kop koffie bij aankomst, dat meedenken met de gasten, waar zie je dat nog? En de vrouw van de eigenaar komt hier elke week bij iedereen persoonlijk DeMooiRooiKrant brengen, op een bromstepje, en een praatje maken.”
Perfect dus? “Te wensen blijft er altijd wel iets. Wat is bijvoorbeeld het nut van een babyroom op een landschapscamping voor senioren? Daarvoor zouden ze beter een wat ruimere douche met meer stabiliteitvoorzieningen kunnen zetten” vindt Henko. Maar, om niet te eindigen in mineur: ze hebben het er reuze naar hun zin. Maar als de foto wordt gemaakt, laat toch nog even de kritische vakman van zich horen. “Een Nikon? Koop toch een Canon man, da’s veel beter voor dit werk!”
