Afbeelding
Foto: Jos van Nunen

Afscheidsinterview pastoor Robert van Aken

Religie Religie

Sint-Oedenrode - We weten het inmiddels, na wegen en wikken, zal het bisdom over onze pastoor beschikken. Blijf nog wat, zeiden de leerlingen van Emmaüs, want de avond valt en de weg is nog lang. Ze voelden wel aan dat ze niet met de eerste de beste te maken hadden. Eigenlijk bedoelden ze: ga niet weg. Dat hadden vast en zeker veel van de parochianen nu ook tegen pastoor van Aken willen zeggen. 

Door: Caroline van der Linden

Pas twee en een half jaar deelde hij lief en leed met ons. Te kort om al te vertrekken. Maar wie beweert dat hij in die korte tijd niets heeft neergezet, heeft het goed mis. We hebben het gezien: waar hij passeerde, veranderde er dingen en probeerde hij ons op een positieve manier te raken. Hiervoor heeft hij in korte tijd dan ook veel waardering mogen ontvangen. Vooral door eenvoudig te blijven en zo dicht mogelijk bij de mens te staan. Het wonder van het geloof gebeurt wanneer mensen elkaar ontmoeten. Dat stond en staat nog steeds voor hem centraal. Zijn nieuwe benoeming heeft velen verbaasd, inclusief hemzelf. “Ik ben hier altijd graag geweest, ik zou wel gek zijn als ik hier weg wil, van een gemeenschap die dicht bij de kerk staat en andersom. Een kerk in Rooi die midden in het dorp staat met een mooi open plein, waar van alles wordt georganiseerd en in Son waar tevens de kerkbetrokkenheid op een hele mooie maatschappelijke manier wordt ingevuld. Maar dan roept de bisschop je ineens bij je voor een benoeming tot pastoor van De Goede Herder in Tilburg-Zuid en tot deken van het dekenaat Tilburg-Goirle. Een flinke job. Voor mij een beetje een vreemde gewaarwording, zo’n grote verantwoordelijkheid, maar om dit te doen met de priesters van mijn gemeenschap die nog jong zijn en allemaal op een zelfde manier in de kerk staan als ik, sprak me wel aan. Door niet alleen te kijken naar de groei van de kerk, maar ook hoe je vriendschappen aangaat, hoe je verbindingen uitbreidt die er al liggen en probeert dicht bij de mens te staan. Want dan pas kun je de drempel naar de kerk verlagen. Hiervoor moet je net iets anders kunnen denken, out of the box. En als je daarin samen kunt werken, is dat natuurlijk fijn. Dat was voor mij de aangename kant van de vraag van de bisschop. Maar op weg naar huis met de nodige bedenktijd, dacht ik: “Ik zit hier nog veel te kort en ik houd van de mensen hier. De parochie heeft zo’n warme plek in mijn hart, in geen enkele andere kerkelijke omgeving heb ik echte vriendschappen beleefd met mensen die in het bestuur zitten. Natuurlijk was het in andere parochies ook mooi, maar het unieke van hier is dat ik het zelfs in de structuur van de parochie heel aangenaam vind. Dat zegt wel wat. En dan heb ik het niet alleen over het bestuur, maar ook over de torengroepen. Natuurlijk zijn er ook hier weleens wat ergernissen, maar het leuke is”, zegt pastoor van Aken lachend. “Zelfs als mensen hier boos zijn, vind ik ze nog lief. Zelfs dat gaat op een aangename manier. Ik woon hier geweldig, de natuur is super, volop gezelligheid met veel leuke ontmoetingsplekken. Volop terrassen om mensen op een ontspannen manier intensief te kunnen spreken. Ik houd er wel van om op die manier het pastoraat te voeren. Dat laatste heeft door corona natuurlijk een heel andere kleur gekregen, maar het feit blijft, hier wil je gewoon niet weg.”

Lees het complete interview komende woensdag in DeMooiRooiKrant