Afbeelding

Ontgroend op Koningsdag

Oranjenieuws

Sint-Oedenrode - Oranjeboven. Coronateboven? Oranjebitter. Hoe smaakte het ook alweer? Bitter? Ik vrees dat onze lokale oranjeverenigingsgoeroe Peter de Koning afgelopen maandag veel van dat bitter heeft gedronken. Met gal-afdronk. Hij had speciaal voor deze dag samen met zijn kompanen een mooi programma in zijn hoofd maar het virus infecteerde ook dit feest en dat was bitter. Hopelijk heeft de derde plek van Feyenoord in de verkorte competitie van afgelopen seizoen hem enige troost geschonken ofschoon een kampioenschap in de lucht hing. Ik was in de gelukkige omstandigheid dat ik niet hoefde na te denken over een alternatieve invulling van deze dag, want dat deed iemand anders voor mij.

Door: Lambert Verhoeven

Tuincentrum Chris Brekelmans beleeft topdagen. Niet van harte maar het overkomt hem gewoon. Bloemen houden nog steeds van mensen en die liefde is ook wederzijds, zo blijkt al weken. Er worden prachtige kransen van gevlochten en ook gaan er elke dag diverse bossen de deur uit om verjaardagen te vieren, zieken te ondersteunen en troost te bieden. Die anderhalve meter en de hartstochtelijke ‘blijf thuis’-kreet zorgt voor een verhoogde activiteit daar aan de Boskantseweg. En zodra de IJsheiligen hun arrenslee inspannen worden mensen zenuwachtig, gaan hun tuintje of balkon op orde brengen en zetten koers naar tuincentra om massaal perkgoed in te kopen. Als je toch nog naar verwachting een tijd huisarrest hebt, dan is het zeker zo plezierig om elke dag tegen ontluikend virusvrij zomergoed aan te kijken.
Chris: ‘Ik leid een maatschappelijk verantwoord bedrijf en wil in dit kader ook kansen bieden aan mensen met een beperking. Kun jij daarom misschien ons op Koningsdag komen helpen?’ Misschien was mijn geheugen wel de kern van mijn beperking. Dat berustte echter op een misvatting. Het bleek mijn leeftijd. Ik had mijn leeftijd nooit met Chris gedeeld, alleen gezegd dat ik in 1951 ben geboren. En een goede verstaander…… Of misschien een lek, een hack in de Burgerlijke Stand. Ik haalde mijn schouders op en kon zo snel niets bedenken om dit op nobelheid gebaseerde verzoek af te wijzen. Wel apart dat jij als een van de weinige Nederlanders op Konings(maan)dag aan het werk bent. Misschien word ik nu ook wel een Held. Jammer dat net alle lintjes van dit jaar zijn vergeven. Ik moest voor dag en dauw op want hij verwachtte mij rond de klok van 10.00 uur. Onderweg moest ik nog mijn vijftien coupletten van het Wilhelmus zien af te werken. Ik had mijn leesbril zondagavond al klaargelegd want ik zou natuurlijk beginnen met het doorlezen van mijn (tijdelijke?) arbeidscontract en de laatste versie van de tuincentra-cao. Het werd echter een ontvangst met een kopje pleur vergezeld van een tompouce. Sinds een paar jaar ben ik bang dat er een rode baardhaar tussen dat gele spul zit. Maar even niet aan denken nu.

Ik kan het assortiment wel dromen: klimmers, kruipers, vaste planten, veel hangers, fruitboompjes, perkgoed, noviteiten, grassen, snoffels, seizoensgoed zoals prachtige lavendel in wit en hemelsblauw. En klanten in het gareel houden die de richtlijnen van het RIVM met (zweet)voeten willen treden. Voor de zekerheid heb ik enkele wielklemmen voor rollators in mijn auto gelegd en vast een paar kwitanties met kwijting voor 390 euro uitgeschreven. Hier en daar zijn wat roodwitte linten op de grond geplakt, looproute. Je hebt ook mensen die, niet alleen in het verkeer, met alle plezier een eenrichtingsweg inslaan of gaan spookwinkelen. Eerst wil ik tegen Chris zeggen, dit werkt voor geen meter maar die uitdrukking is inmiddels achterhaald; ‘dit werkt voor geen anderhalve meter’. Sommige mensen met een sterk vermoeden van een mogelijke pensioenkorting aan het einde van het jaar, hebben twijfels bij de prijs van 1.95 euro voor een prachtige, vitale Nemesia. Maar als ik mevrouw uitleg dat dat ongeveer drie dubbeltjes per maand is dat ze in bloei staan en dus ook één hele eurocent per dag, dan klaart haar gezicht en zelfs haar gemoed op. Dat is het mooie van dit vak. Relativeren, mensen zelf laten inzien dat het allemaal wel meevalt als je maar de moed hebt om om te denken. De Liriope heeft graag wat zwarte turf die de grond wat zuurder maakt, zo stel ik een man gerust. Mensen sjouwen met zakken potgrond waarna de man de vrouw erop attent maakt dat ze met de fiets zijn. Een andere man is op zoek naar een boom waar amandelen aan groeien. Ik heb de mijne nog niet laten knippen anders had hij die gekregen. Susanna-met-de-mooie-ogen wil graag wat water hebben, anders vallen haar contactlenzen uit. Eind deze week bloeit de Portulaca en weten we welke kleur ze hebben. Mevrouw houdt niet van geel en wil geen enkel risico nemen, ze belooft terug te komen. De Afrikaantjes wachten vergeefs op een koper maar zijn al lang blij met hun verblijfsvergunning. Het (huis)vlijtig liesje geeft de voorkeur aan (half)schaduw. Ik mag niet vergeten de klanten daar op te wijzen. En gedoseerd water geven en niet na enkele droge dagen een grote klets water. Dan gaan ze geheid in quarantaine. Ondertussen blijf ik in de vakken planten aanschuiven: mensen pakken nooit het voorste plantje maar altijd dat ertussenin of ergens achteraan. Een mevrouw is ingenomen met een paar zakken zaai- en stekgrond, ze wist tot vandaag niet van het bestaan. En dat stemt dan weer tot tevredenheid van koper en verkoper. Ook gaan er wat geraniums mee, wel in de zon graag en uitgebloeide bloemen weghalen.
Vanavond moet Chris nog verschillende uren gieten, gister(zondag)morgen om 05.00 uur naar Aalsmeer. De weg van een bloemenman gaat niet bepaald over rozen maar hij klaagt niet. Als hij ’s avonds terugkijkt op de dag en het aantal klanten weet, dan trekt hij graag die paar doornen uit zijn voet. Ik doe aan het einde van de middag als republikein met alle plezier mijn oranje hesje uit, moe maar voldaan. Even langs het laatste nieuws scrollen; Willem-Alexander heeft volgens mij een pak van Muller Mode aan. Thuis trek ik vervolgens snel mijn schoenen uit om mijn opgezette voeten wat meer ruimte te geven. En ben ik dus eensklaps een Held op sokken. Koningsdag 2020; een dag om nooit te vergeten, ontgroend en me verzoend met het nieuwe normaal.