Rooise Streken: Jeugdherinneringen van ‘bij ons in Rijsingen’

Sint-Oedenrode - Vroeger was Rijsingen, gelegen aan beide zijden van de Ollandseweg halverwege Rooi en Olland, ’n rustige buurt. De Ollandseweg was verhard maar wilde je naar ’t Hoogeind, naar de heide naar Boskant over de Bobbenagelseweg, via ’t Kremselen, dan was alles zandpad wat de klok sloeg. ’n Smal fietspaadje lag vlak naast diepe karresporen die bij nat weer vol water stonden en bij droog weer het beeld van de Sahara opriepen. Langs dat zandweggetje groeiden plukjes hakhout en hagen, lagen schrale akkers en weilanden. Die weilanden en talloze paadjes werden omringd door lange rijen populieren (kannidasse), elzenstruiken, heggen of gewoon onkruid waar je eindeloos kon spelen en waar die geborgenheid opriepen.

Verderop, richting Schijndel, begon vroeger de heide zover je oog reikte. Daar hoedde de schaapherder zijn kudde. Aan een eind van zijn lange staf zat een klein schepje. Om de schapen te ‘sturen` gooide hij daarmee kluitjes aarde naar eigenwijze dieren die wat van de kudde afdwaalden. ’t Herdershondje rende ijverig in rondjes, nooit moe, om de kudde bij elkaar te houden. Dat beeld is nu iets bezienswaardigs; een gebeurtenis waar toeristen zich aan komen vergapen. In die buurt ben ik geboren en getoge.

lees woensdag het hele verhaal in DeMooiRooiKrant