‘Over watter in Rooi gesproke’ (Deel 2)

Sint-Oedenrode - De scootmobiel is weer opgeladen, de inwendige mens versterkt en ‘Antoon gaat weer op pad en mijmert verder over het ‘watter in Rooi’. Dit is het tweede deel van dit verhaal binnen de serie Rooise Streken van Heemkunde Kring de Oude Vrijheid.

Gin wasmesjien mar unne waskittel
Ès ons opoe begos te vertelle hoe de was in de Dommel skòn gespuuld wier, klinkt dè haost ungeleufelek. Hoe vrouwvollek mi de kreuge de natte was nao de lagen Dommelkant bè de Knoptorre krooi. Hoe ze neffe mekare op de kant stonne en wasgoewd mi stokke dur ’t stromend watter spuulde om de zeep eröwt te krijge.         ”t Waar erreg ès d’r un hemd of un boks van oew hawt af skoot en mi de stroom wegdreef”, vertelt m’n skonmoeder. De kiendjes van de keinder zitte ungeleuvig te löwstere of ’t un vertelselke öwt 't buukske van Hans en Grietje is. “We droege de was wir in grote màànd nao höws um te dreuge an den draod of op de blèèjk. En o jee, ès de henne losliejpe en mi d’r smèrrige pote over de skon was dinne. Dan koste wir opnèèjd beginne. Opnèèjd beginne moeste ok ès ze begonne te giere. Te sawze, zin onze vadder aalt.”                                                                                                        
“Maar oma waarom deed je de was dan niet in de droger?”, vroege de kiendjes. “Die beston toen nog nie”, zin oma “de was moes dreuge dur de wijnd. Ès 't nat weer waar, honge we de was op de zulder, daor wèèjde de wijnd tusse de panne dur en dan waar ie ok zo dreug”. Wase waar un inspannend iejt, vergèt dè nie, en veul mense hiele d'r ondergoewd un week of langer an”. De kiendjes trokke un vies gezicht.                                                                                                                                
“We han nog nie ins ’n wasmesjien. We han unne waskittel die we vol skùpte mi emmers öwt de put. Want d’r waar ok nog gin watterleiding, gin kràntje we ge zummèr ope kost drèèje en wor skon watter öwt kwamp um oew eijge gaaw efkes te doesse.

Uurst de meidjes en dan de jonges
Ons moeder din mi emmers in unne groten tèil vol watter. Die ston in de zommer hil de middug in de zon um ‘t watter op te laote wèrreme. Dor gonge de keinder één vur één in. Uurst de meidjes en dan de jonges. Den uurste ha nog skon watter mèr de lèste zaat diksentijds in den ertesoep. Ès ‘t watter afkoelde dan din ons moeder d’r mi de moor wèrrem bè ander zate alling te rèrre.
We ware op ons menier ok zuinig op watter. Ès de keinder öwt den tèil kwame wir dè watter gebruikt um de stoep te skrobbe. Ok ‘t zipnat gebruikte we dor dikzat vur. Neeje, ge kost nie zu mèr un kràntje vur heet watter ope drèèje. ‘t Kwamp ammel öwt onze put.

Lees woensdag het hele verhaal in DeMooiRooiKrant.