Het Rooise Odaputje staat al een tijdje droog

Sint-Oedenrode - De 16e aflevering van Rooise streken gaat over het befaamde Odaputje. Dat staat al een tijdje droog. Is dat nieuwe 'oneer' of gewoon een gebrek aan kwelwater? Heemkundige Kring de Oude Vrijheid schreef er dit artikel over. 

Het Odaputje
In Nijnsel, bij de Moerkuilen, tegen de flank van een zandrug uit de ijstijd, in het Rooi een 'berg' genoemd, vindt men een merkwaardig fenomeen. Hier ligt namelijk, hoog maar niet droog, het in de volksmond zogenoemde 'Odaputje'. In dit putje staat namelijk, ondanks de hoge ligging, altijd water. Het putje, een bron eigenlijk, is onopvallend, heel bescheiden en meet in doorsnede 50 bij 30 cm. En het is maar 60 cm diep.
Het zou zo maar kunnen dat de heilige Oda zelf op wonderbaarlijke wijze ervoor zorgt dat er altijd water in dit putje staat. Maar het kan ook zijn dat Staatsbosbeheer gelijk heeft. Op een bord in de omgeving van het Odaputje staat dat onderzoek uitgewezen heeft dat in deze omgeving sprake is van kwelwater dat hier, uit een gebied dat 'de Veghelse diepte' genoemd wordt, aan de oppervlakte komt.

Genezend water
De volksdevotie wil dat het water uit dit putje genezende kracht heeft. De heilige Oda is immers de patrones van de oogziektes. Dit is niet vreemd want zij was volgens de overlevering immers een blinde Schotse prinses die op het graf van de heilige Lambertus in Luik om genezing bad. Zij beloofde dat, als haar gebed verhoord werd, zij haar hele leven aan God zou wijden en ongehuwd zou blijven. Maar toen haar gebed verhoord werd en zij huiswaarts keerde wilde haar vader haar uithuwen. Om aan een mogelijke echtgenoot te ontkomen en haar gelofte van maagdelijkheid trouw te blijven ontvluchtte zij daarop Schotland en kwam na enige omzwervingen terecht in Venray. Maar ook hier werd zij na een tijdje belaagd door mannen. Zij vluchtte opnieuw en kwam toen terecht op een, voor vrouwen die hun kuisheid wilden bewaren, heel veilige plek. Uiteraard! was dit Rhode. Hier werd zij met alle egards ontvangen en de mannen lieten haar, zoals het hoort, met rust. Zij bleef er dan ook de rest van haar leven wonen. Met enige goede wil kan Oda zelfs, meer dan een millennium vóór de Brexit, de eerste asielzoekster in Rooi genoemd worden. Na haar dood en heiligverklaring in 1103, welke gebeurtenis haar de eretitel Sint opleverde, werd het dorp al snel naar haar genoemd: St. Oda's Rhode. De huidige naam 'Sint-Oedenrode' is hier dan ook rechtstreeks van afgeleid. Blijkbaar is Rooi ook in onze tijd nog altijd een veilige plek voor vrouwen. Het CBS - centraal bureau voor statistiek- meldt immers in het laatste jaar voor het opgaan van Sint-Oedenrode in Meierijstad dat het aantal geregistreerde aanrandingen en verkrachtingen zeggen en schrijven 'nul' bedraagt.

Lees dinsdag het hele verhaal in onze Kersteditie van DeMooiRooiKrant.