Dodenherdenking: toespraak burgemeester Van Rooij

Sint-Oedenrode – Wederom onder het toeziend oog van een handjevol aanwezigen is er een kranslegging geweest aan de Corridor in het kader van de Dodenherdenking. Namens het college van gemeente Meierijstad was wethouder Van Rooijen aanwezig. Om 19.30 uur begon de ceremonie waarna uiteraard om 20.00 uur de twee minuten stilte in acht werden genomen. De toespraak van de burgemeester voor heel Meierijstad, luidt dit jaar als volgt:

Geachte aanwezigen,

Ik wil het op 4 mei eigenlijk niet over corona hebben en tegelijk ontkom ik er niet aan. Ik wil het niet over corona hebben in vergelijking met de Tweede Wereldoorlog en tegelijkertijd ontkom ik er niet aan. Ontkomen wij er geen van allen aan.

Het klopt: er zijn parallellen te trekken, maar laten we deze wél in perspectief zien. Een avondklok, beperkingen en het meer moeten nadenken over hoe we ons bewegen staat in geen verhouding tot wat onze grootouders en ouders in 40-45 moesten doormaken. Toen deden mensen elkaar verschrikkelijke dingen aan. Nu is het een virus dat zich niets aantrekt van welke door ons ingestelde orde dan ook. We herdenken vandaag alle Nederlandse doden, burgers en militairen, die stierven sinds het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. Mensen die stierven door toedoen van andere mensen. Door geweld, agressie, superioriteitsgevoel, indoctrinatie en ophitsing. Dát herdenken wij vandaag. Dát is dodenherdenking.

Volgens recent onderzoek van het Nationaal Comité 4 en 5 mei vindt 88% van de Nederlandse bevolking het belangrijk dat wij op 4 mei stilstaan bij onze doden. Rituelen als de twee minuten stilte, het leggen van kransen en bloemen, de vlag halfstok, het spelen van de Taptoe of Last Post of ons volkslied worden gewaardeerd. Ze bieden ons houvast. We staan even stil, hoe kort ook … En waar we bij stil staan is misschien niet eens zo belangrijk: als we maar even stilstaan, even nadenken, even rust … Iedereen vult deze twee minuten voor zichzelf in.

In een steeds sneller wordende wereld, waarin het soms lijkt dat we altijd maar iets moeten vinden, biedt het herdenken van onze doden niet alleen bezinning maar ook verbinding. We kijken immers samen naar een herdenking op televisie, of straks naar de film ‘Stille Getuigen’. We lezen erover in de krant of op internet. We zijn, allemaal tegelijk, twee minuten stil. Samen: in Meierijstad, in Brabant, Nederland en op zo veel meer plekken. We weten: dit nooit meer en dat laten we zien door stil te zijn.

Morgen vieren we onze vrijheid. Een vrijheid die nog steeds anders is dan andere jaren. Een vrijheid die we moeten koesteren en waar we zuinig op moeten zijn. We moeten niet wegkijken, het gesprek aangaan als we dat nodig achten. Soms is dat ontzettend moeilijk, maar die stap zetten is wél belangrijk. We moeten niet goedpraten of accepteren dat er groepen tegenover elkaar komen te staan. We moeten het niet normaal gaan vinden hoe we momenteel soms met elkaar omgaan. Het is belangrijk dat we op onze eigen bescheiden manier onze democratie koesteren, verbeteren en verdedigen: dat ik dat doe, dat u dat doet. Dat we dat samen doen, dat we uitstralen: tot hier en niet verder. Dat zijn we aan elkaar verplicht, aan toekomstige generaties en aan al die doden die wij vandaag herdenken. Dank voor uw aandacht.