Gerdie Graham, oftewel Geertruda Foolen

Sint-Oedenrode - De 50-jarigen reünie staat zaterdag op het programma in De Vriendschap te Boskant. Het feest van herkenning staat bij veel Rooienaren op de 'bucket list'. Ook uit het buitenland stromen oud-Rooienaren binnen die dit jaar Abraham of Sara zijn geworden. Enkele van hen hebben in deze krant gestaan. Daar voegt Gerdie Graham zich aan toe aan dat rijtje. Gerdie Graham? Zeg maar gerust Geertruda Foolen, want dat is haar Nederlandse naam.

Waarom woon je in Engeland?
"Ik woon sinds november 1999 in Engeland, dus al weer bijna zestien jaar ben ik weg. Ik ben in Engeland gaan wonen, omdat ik een Engelsman had leren kennen. Ik vertrok uit Nederland met mijn geadopteerde dochter om bij hem te gaan wonen."

Op welke basisschool heb je vroeger in Sint-Oedenrode gezeten?
"Ik zat op de Maria Goretti school. Onze klas was de laatste meisjesklas. Daarna gingen ze over op gemengde klassen."

Wat kun je nog herinneren van die tijd?
"Ik kan me nog best veel dingen herinneren. Ik ging hinkelend, huppelend naar school toe. Op het schoolplein deden we vaak handstand, tikkertje en elastieken. In de 5e en 6e klas speelden we vaak met de jongens van de jongens school 1,2,3,4,5,6,7 zoentje geven, met de suikerpot enz. Ik probeerde altijd dat ik op Jos mikte, zodat ik hem een kusje kon geven."

Wie waren je vriendinnen/vrienden?
"Ik had nooit een echte vriendin uit mijn klas. Meestal speelden we in grotere groepen. We lieten naar mijn idee nooit iemand links liggen. Mijn beste vriendin was Anne maar die zat op de jongensschool een klas lager. We hadden een erg grote klas, maar als ik de oude schoolfoto zie, kan ik iedereen nog steeds bij naam noemen. Of ik ze nu nog zal herkennen?"

Welke leraren kun je je nog herinneren en waarom?
"Er zijn er een paar. In de tweede klas juffrouw Vervoort. Ik vond haar minder aardig. Ik kon het woord 'wesp' niet zeggen en zei altijd 'weps'. Tijdens de zomer had ik een bloesje aan met tekeningen van wespen. Onder elke wesp stond het woord wesp. Ik moest voor de klas staan en elke wesp aanwijzen en wesp zeggen wat dus niet ging. Vreselijk als ik daar aan terug denk. In de derde klas had ik juffrouw Verhagen. Met deze juf gingen we bij haar thuis naar de boerderij kijken. Ik vergeet nooit meer dat ze mijn rokje - dat ons mam geborduurd had - erg bewonderde. Ik voelde me erg trots. Ook herinner ik me dat we spreek beurten moesten houden en ik hield er een over de fietstocht naar Schijndel. Ik zei "en de weg ging van hobbeldebobeldebobelde" en de juf en de hele klas lachte tranen met tuiten. De meer ze lachten de meer ik het woord zei. Ik behaalde het hoogste punt. Handwerkjuffrouw juf Termeer, oftewel Pieta Plak, zoals we haar noemden. Geen makkelijke juf, maar ik heb van haar geleerd om dingen netjes te doen en daar heb ik nog elke dag profijt van."

Wie hoop je er tegen te komen tijdens de reünie?
"Ik hoop dat vele van mijn klasgenootjes komen en niet speciaal één iemand. Er zijn teveel namen van mensen die ik graag terug zou willen zien. Niet alleen van de basisschool maar ook van het voorgezet onderwijs, het LHNO waar ik ook leuke herinneringen aan heb."