Dat is even wennen!
Dat is even wennen!

Zicht teruggeven aan mensen

Roois nieuws

Sint-Oedenrode - Net terug van zijn twintigste reis voor Stichting Zienderogen is Leo Leenders er nog zichtbaar en uitgesproken moe van. Leo gaat al vele jaren met zijn vrouw Erna naar het buitenland voor de stichting, om mensen te helpen meer van de wereld te zien. Letterlijk.

Door: Freek Vervoort

Nu is hij weer een week thuis en gewend aan het leven in Nederland. De afgelopen twee weken zat het stel met nog meer mensen in Suriname om de lokale bevolking te helpen. “Het was daar minstens 34 graden en je bent de hele dag geconcentreerd bezig. Je wil de mensen toch goed helpen,” vertelt Leo. De Rooise opticien en optometrist mat per dag van zo’n 75 mensen de ogen. “Bij de ene zie je het al heel snel, bij de ander heb je wat meer tijd nodig. We meten van iedereen de ogen en bekijken wat ze nodig hebben. Vanuit de stichting worden de brillen dan gemaakt.” Erna hielp met de kijkopdrachten. “De mensen in Suriname zijn zo geduldig. Die gaan rustig een paar uur zitten wachten totdat ze aan de beurt zijn. Je hoort ze dan ook niet. Ze wachten netjes in stilte af”, zegt ze.

Op dat moment bedenkt Erna zich dat er foto’s genomen zijn. “Wacht, ik pak even de foto’s erbij. Dan krijg je een beeld van hoe dit allemaal gaat.” Via de IPad laten ze trots alles zien wat ze de afgelopen weken meegemaakt hebben. Foto’s van de mensen, het werk en de omgeving. Vooral de foto’s van de Surinamers zijn indrukwekkend. Zelfs ik kan duidelijk zien dat sommige mensen blind zijn. “Kijk, hier zie je hoe Leo de ogen opmeet van een mevrouw die eigenlijk al jaren niets zag. Toen we haar een pasbril opzette ging er een wereld voor haar open. Zij heeft haar hele leven geen hand voor ogen gezien,” legt Erna uit.

In samenwerking met de Lionsclub worden de reizen georganiseerd. Het heeft de twee al over de gehele wereld gebracht. De opticien somt het even op: “Moldavië, Bulgarije, Panama, Thailand, Afrika. In Albanië heb ik zelfs heel veel materialen achtergelaten, zodat ze er zelf mee aan de slag konden. Je ziet wel iets van de wereld. Alhoewel het ook wel hard en geconcentreerd werken is.”

Gemiddeld vijf minuten zijn ze bezig met het meten van ogen. In Suriname zijn er ruim elfhonderd mensen opgemeten. Voor bijna al die mensen moet ook een bril komen. “Het montuur maakt de mensen niets uit, alleen vergissen ze zich af en toe omdat ze al denken dat er glas in zit, haha. Dat moet dan nog komen. Je ziet echt dat mensen ervan opbeuren. Ze worden vrolijk en zijn heel dankbaar,” zegt Leo.

De glazen worden de komende zes weken in Nederland allemaal geslepen. “Onder andere Huiskens Optiek en Horen en Optiek Moonen  uit Sint-Oedenrode helpen hier aan mee. Daarnaast ben ik nog bezig met een school in Eindhoven.” Leo is zichtbaar dankbaar voor de hulp die vanuit alle hoeken komt, want ook grote leveranciers bieden geheel gratis brillen aan. “Het is toch fijn dat er heel veel mensen zijn die ook nog aan een ander denken. Als wij de wereld zo weer wat zicht terug kunnen geven is onze missie geslaagd!”

Leo meet een vrouw een bril aan.
Aan het werk in de kliniek.