Jacqueline van Erp moest wennen, maar voelt zich helemaal thuis in Duitsland

Sint-Oedenrode / Duitsland -  Je koffers pakken en het avontuur aangaan in het buitenland, je moet het maar durven. Meerdere Rooienaren wagen die sprong in het diepe. Ze ruilen Sint-Oedenrode in voor een nieuw thuisland, even of voor altijd.  “Voor de liefde”, jubelt Jacqueline van Erp. Dat is de reden dat ze ruim 25 jaar geleden naar Duitsland emigreerde. 

Op haar 17e ging ze met haar vriendinnen naar Lloret de Mar. “Dat was natuurlijk zonder verwachtingen en zeker niet om liefde te vinden”, grinnikt ze. Jacqueline ontmoette daar de Duitse René. Brieven werden over en weer gestuurd en ze spraken elkaar telefonisch. In het begin zagen ze elkaar lang niet. Doordat het schrijven en bellen erg leuk bleef, besloten ze om elkaar op te zoeken. René reisde samen met een vriend af naar Rooi. Daarna zochten ze steeds de middenweg. “Het werd steeds leuker om elkaar te zien, dat gevoel bleef aan. Ik ben stage gaan lopen in Duitsland, zodat ik hem beter zou leren kennen. Alleen toen besloot hij net om een wereldreis te maken”, weet Jacqueline nog. Ze smachtten om elkaar te zien, dus zocht ze René op in Amerika. “Daarna werd het steeds serieuzer en zo ben ik ook mijn tweede stage gaan doen in Duitsland. Daar zagen we elkaar steeds vaker”, vertelt de Rooise. Het hotel in Freiburg bood haar een baan aan en redelijk spontaan stemde Jacqueline hier mee in.

Het was bijzonder om Sint-Oedenrode te verlaten. Jacqueline heeft namelijk een sterke band met haar familie en een hechte vriendengroep. Een aantal van haar vriendinnen met wie ze naar Lloret is gegaan ziet ze nog steeds. “Mijn ouders en zussen dachten eigenlijk dat ik niet lang zou blijven. Ze hebben me altijd gesteund in de keuzes die ik maakte. Mijn familie en vrienden zoeken me nog steeds vaak op. Ik heb nog steeds veel warme contacten in Rooi”, vertelt ze dankbaar.

“Ik sprak de taal eerst niet goed. Dat was lastig. Door op werk Duits te praten, heb ik het geleerd”, vertelt Jacqueline. Ook moest ze wennen aan de andere houding. De Brabantse houding bleek anders dan de Duitse. “Brabanders zijn veel meer open en gezellig, dat is hier anders. Ik moest daar wel erg aan wennen.” Nu is ze gewend. Samen met haar zoon, dochter en René voelt ze zich helemaal thuis in Duitsland. Ook daar heeft ze een hechte vriendengroep. “Vandaag ga ik toevallig naar Rooi, voor ons vriendenweekend”, lacht Jacqueline. “Maar echt weer in Rooi wonen? Dat weet ik niet, hier ben ik ook thuis!”