Op de Hoef leven we vooral achter het huis
Roois nieuws Samen met Hans van Zon, Marjan van den Besselaar en Hans Hendriks mogen we bij Nico van de Wetering aanschuiven aan de keukentafel. De vier halen herinneringen op uit de Hoef. Van Zon en Hendriks wonen hun hele leven op de Hoef. Marjan woonde een paar jaar in Dommelrode, maar voelt zich inmiddels weer helemaal thuis in haar ouderlijke buurt. Nico groeide op aan de Markt, maar speelde eigenlijk altijd op de Hoef. Klik hier voor de film>>“De Hoef is groter dan dat de meeste mensen denken”, zegt Hans Hendriks. “De wijk is meer dan de Hoefstraat, Christinaweg en Hoge Vonderstraat. Ook de Deken Van Erpstraat, de Knapenhoek en de Marionettenstraat horen bij de Hoef. Zelfs de Meierij en de Odendael horen erbij”. Hendriks kan het weten, hij werkte jaren bij het streekarchief in Veghel. Ook als lid van de Heemkundige kring 'De Oude Vrijheid' verdiept hij zich nog steeds in de Rooise geschiedenis.
Achter het huis pakken we een pilske
Wie door de Hoef rijdt, krijgt al snel het idee dat het een beetje een saaie wijk is. De huizen staan stuk voor stuk met hun voorgevel op de straat en je ziet er bijna niemand op straat. “Toch is de Hoef alles behalve saai, het leven speelt zich hier achter de huizen af”, vertelt Nico van de Wetering. “De meeste huizen hier hebben diepe tuinen en we lopen allemaal bij elkaar achterom. Op straat is niet veel te beleven, dat klopt. Maar achter het huis ontmoeten we elkaar en pakken we een pilske”.
We speelden altijd op straat
Als je zo naar Nico luistert, dan heb je het idee dat de tijd op de Hoef stil is blijven staan. Toch is er volgens Marjan van den Besselaar, die de meeste mensen nog steeds onder haar meisjesnaam Marjam van Boxmeer kennen, wel veel veranderd. “Wij speelden vroeger altijd op straat. Maar toen we hier weer kwamen wonen, speelden onze kinderen bijna nooit buiten”. Hans van Zon herkent dat beeld. “Wij speelden altijd buiten, maar inderdaad tegenwoordig zijn er hier nauwelijks kinderen die op straat spelen”.
Nieuwbouw
Net als overal is er ook op de Hoef de afgelopen jaren meer veranderd. Zo is de entree van de Hoef bij het Kofferen enkele jaren geleden flink op de schop gegaan. Nu staat daar een enorm appartementencomplex. Hans van Zon vindt dat gebouw eigenlijk te massief voor de Hoef. “Maar ik begrijp dat wel, anders is bouwen niet rendabel. Maar als je dan nu kijkt bij de nieuwbouw op de plaats van het oude Wit-Gelekruisgebouw, dan is dat veel beter opgelost. Ondanks dat de nieuwbouw een nokhoogte heeft van twaalf meter, past het qua stijl veel beter bij de Hoef”
Vroeger hadden we een bos achter het huis
Een andere enorme verandering voor de Hoef is de nieuwbouw van Odendael. Vooral voor Marjan en Nico had die nieuwbouw grote gevolgen. Zij wonen met hun achtertuinen tegen Odendael aan. “Vroeger hadden we hier een bos achter ons huis, nu staat er een flat van drie verdiepingen”, zegt Nico. Vooral de eerste jaren hadden we echt het gevoel dat er constant mensen in onze tuinen keken. Inmiddels zijn de coniferen zo hoog dat dat wel mee valt, maar het had nogal wat voeten in aarde voordat er de coniferen stonden die voor een goede afscherming nodig waren”.
Jammer
Wat Nico tot op de dag van vandaag jammer vindt, is dat er een doorsteek tussen de Meierij en de Hoefstraat is gemaakt. “De Hoefstraat kende een lange doorlopende wand van historische gevels. Met de nieuwbouw van Odendael is die wand doorbroken, dat vind ik persoonlijk nog steeds jammer”, benadrukt van de Wetering.
Als er iets is, dan staan we voor elkaar klaar
Maar als er een ding duidelijk wordt na het gesprek met deze vier bewoners van de Hoef, dan is het wel dat de Hoef een hechte gemeenschap is. “We lopen de deur niet plat, maar als er iets is, dan staan we voor elkaar klaar”, daarover zijn Hans, Nico, Marjan en Hans het hartgrondig met elkaar eens.
