Een Rooise Paradijsvogel is gevlogen…
Roois nieuws Human Interest Op zaterdag 25 september 2010, - tijdens het festival Paradijsvogels (de Culturele Dagen) -, liep hij nog mee als De Nar in de optocht van Paradijsvogels en wist als zodanig de aanwezigen te vermaken.Zondags 26 september verzorgde hij de afsluiting van de Culturele Dagen. Ter voorbereiding van dit grootse Rooise evenement heb ik regelmatig Dio Oberon in Vught bezocht om het een en ander te bespreken. Iedere keer weer ging ik er heen met het vaste voornemen in maximaal een uurtje of twee alles besproken te hebben. Iedere keer weer sneuvelde dit voornemen na een half uur. Dio nam me mee naar zijn studio: keyboards, beeldschermen, computers, randapparatuur, microfoons op standaards, paspoppen gehuld in showkleding, koffers met kleren, theaterattributen en rekwisieten. Kortom een wonderlijke mengeling van theatrale en technische hoogstandjes. En dáár - in zijn wereld - gebeurde het: mijn vaste voornemen smolt als sneeuw voor de zon door het enorme enthousiasme van Dio. Ik stond versteld van zijn scheppend vermogen en de diversiteit van producten die hij daarmee creëerde. De befaamde “Nartiest’ ontwikkelde gaandeweg op internationaal niveau zijn talenten, die uiteindelijk toch plaats moesten maken voor de componist pur sang.
De nieuwste technieken stelden hem in staat om in zijn eigen professionele soundstudio aan de gang te gaan als componist en producer voor de meest uiteenlopende muziek-, theater-, tv- en filmprojecten. Hiermee heeft hij in ons land, maar ook ver daar buiten, tot in Japan en de VS toe, de nodige faam verworven. De talrijke CD-producties van Dio werden niet zomaar wereldwijd verkocht. De artiest in hem bleek zeer begaafd en veelzijdig. Naast gevoel voor muziek had hij ook een goed oog voor de visuele aspecten, die even kleurrijk waren als de man zelf. Hij ontwierp prachtige kostuums, decors en schilderachtige beeldprojecties, die op spectaculaire evenementen te zien waren. Dio was een bron van creativiteit die vierentwintig uur per dag, zeven dagen per week borrelde. Terwijl we zaken doorspraken, overlegden, bedachten hoe het anders zou kunnen, of moeten, of ons afvroegen: “Hoe nu verder?”, kon Dio ineens opstaan. Hij liep dan bijvoorbeeld op een grote hutkoffer af en begon daarin te graaien. Ineens dook er vanachter een driezitsbank een dansende Nar op. In ieder neusgat een blokfluit, twee fluiten met vaste tonen in de mond en een trom tussen de benen. Al spelend danste hij door de studio. Kwam op een gegeven moment op zijn knieën naar mij toe gekropen. Daarna lagen we beiden in een deuk van het lachen. Een andere keer dook hij ineens onder zijn werkblad en verstak de nodige snoeren, omdat zijn computers, keyboards en randapparatuur niet deden wat hij wilde. Hij wist blijkbaar ook het nodige van computer- en multimedia-technieken.
Van lieverlee werden we persoonlijker en gaven ons meer en meer bloot. Ik leerde Dio kennen als een sympathieke man, met een scherpe tong als het hem uitkwam, maar met een warm hart. Je moest altijd alert zijn bij Dio, want zijn gevoel voor taal maakte, dat hij aan de meest simpele uitdrukkingen spontaan en onverwacht dubbelzinnige betekenissen toekende, of ze zo transformeerde, dat het totáál iets anders betekende, bijna altijd ontaardend in grote hilariteit.
Zijn ongebreidelde creativiteit maakte dat hij impulsief en ogenschijnlijk chaotisch dacht en handelde. Samen probeerden we structuur aan te brengen in zijn creatie Popera of Oberon. We ontkwamen niet aan de gevleugelde uitspraak: “In der Beschränkung zeigt sich der Meister”. Het kostte hem moeite om zijn Popera of Oberon te comprimeren tot een één uur durende voorstelling omwille van de afsluiting van de Culturele Dagen 2010. Hij wilde de Rooise bevolking duidelijk maken dat de enige echte Nar van de Efteling verleden tijd was en dat hij was uitgegroeid tot een veelzijdig Nartiest (zoals hij zelf placht te zeggen) onder de naam Dio Oberon.
Hij vertelde over de zorg die hij had over en besteedde aan zijn hoog bejaarde moeder. Trots vertelde hij dat Susan en hij zouden gaan verhuizen. Op 9 juni ontving ik een mail met een foto van een prachtige woning in Valkenswaard, waarin zij per 1 juli van dit jaar hun intrek hebben genomen. “Goed geboerd Dio en Susan!”, dacht ik nog. Toen ik liet weten, dat ik wilde komen kijken naar hun nieuwe onderkomen, kreeg ik als antwoord, dat ik beter nog even kon wachten, want het was nog redelijk rommelig. Als de boel op orde was, zou hij mij hiervan op de hoogte stellen. Trots mailde hij mij dat zijn Popera of Oberon in productie was.
Op woensdag 21 december jongstleden ontving ik een voor mij in eerste instantie vreemde mail. Héél even dacht ik namelijk dat het een morbide grap van Dio zelf was, die, omdat hij wellicht van artiestennaam was veranderd, gewoon liet weten dat Dio Oberon overleden was.
Helaas, binnen een seconde werd mij duidelijk dat hier absoluut geen sprake was van een grap, maar dat dit bittere werkelijkheid was: onze veelkleurige, Rooise Paradijsvogel , geboren Dionys Obers, was onaangekondigd zaterdag 17 december 2011 voorgoed gevlogen. Geschokt staarde ik naar het scherm, raakte geëmotioneerd bij de gedachte dat al zijn grootse ideeën en fantasieën niet meer gerealiseerd konden worden en dat hij zijn mooiste opdracht niet heeft kon afmaken: zijn moeder in de laatste jaren van haar leven zo goed mogelijk begeleiden en haar een waardig afscheid bezorgen.
Een omgekeerde wereld. Welke Nar heeft hier de hand in gehad? We wensen alle dierbaren van Dio Oberon heel veel sterkte met dit verlies.
Namens het voltallige bestuur van de Stichting Culturele Dagen Sint-Oedenrode
Jan Buil, coördinator. Sint-Oedenrode, 27 december 2011.
In het prachtige fotoboek, gemaakt ter gelegenheid van het Festival Paradijsvogels 2010: Rooise Paradijsvogels heeft Julius Dreyfsandt zu Schlamm een prachtig gedicht over Dio geschreven, bij een hele mooie foto van Dio gemaak door Gerry van Roosmalen.
Magic realism
zijn broedplaats is een gesloten roze lotusbloem
een atelier vol pure scheppingsdrang
waarin ook kleurrijke etalagepoppen ruimte delen
met zijn geliefde nar op de eerste rang
tezamen met grootse speeltuigen
maakt het dit tot een Hof van Heden
voorzien van majestueuze mengpanelen
om fantasierijke beelden te verwekken
spiegelt hij zich daar aan de werkelijkheid
ja, zelfs in zijn dromen bij dag
overstijgt hij onze betrekkelijkheid
wanneer deze artistieke bloem zich
bij dageraad ontvouwt
laat hij hoop geboren worden
telkens weer, haast onuitputtelijk
in een door zijn hand veranderbare orde
en bestuift onze ogen en oren
in beweging, klank en kleur
op dragers van beeld en geluid
die wereldwijd beroeren en ontroeren
zelfs zijn meesterlijke ePaints
ondergaan zijn getalenteerde tovergeur
hij tracht het vergankelijke
vooruit te schuiven
met diepere zielsmomenten
in tijd en ruimte
liefdevol voor elk
als naar een eeuwige lente
ieder kan zich daarop richten
weliswaar naar eigen kunnen
immers al wat ademt,
zijn kernspreuk,
ademt paradijselijke lichten
Julius Dreyfsandt zu Schlamm
