‘Eigenlijk ben ik nergens thuis’
Roois nieuws Aan het einde van een mooi lang zandpad in Boskant staat een prachtige boerderij. Zo eentje die je terugneemt in de tijd. Vroeger stonden de koeien er in de stal, was de vrouw des huizes bezig om de was te doen en scharrelden de kippen rustig rond over het erf. Tegenwoordig heerst er nog steeds rust. Die heeft Robert Pothecary naar eigen zeggen ook nodig om zijn vak als kunstenaar uit te oefenen. Van binnen is het huis omgebouwd tot atelier en galerie. Middenin de natuur dus. Zo denkt de Engelsman vaak terug aan vroeger.Zijn tongval verraadt zijn afkomst. Robert is geboren in Southampton, in een mythische omgeving. Hij woonde enkele kilometers van de Stonehenge vandaan. Daar speelde hij vaak en deed hij inspiratie op die hij later in zijn leven nodig zou hebben. Het gebied waarin hij als kleine jongen opgroeide is te vergelijken met het Groene Woud zoals we dat hier kennen. Veel dorpen die bij elkaar liggen in een groen gebied. Robert hield van de natuur, samen waren ze één. Behalve bomen, planten en dieren had hij nog een andere passie; kunst. “Vanaf mijn geboorte schilderde ik al. Altijd was ik aan het tekenen. School vond ik maar niets. Ik had al snel in mijn hoofd dat ik kunstenaar wilde worden. Iedereen raadde me aan om het niet te doen, vooral mijn vader. In die tijd schilderden alleen de rijke klasse. De armere, waar wij tot behoorden, konden beter gaan werken om geld te verdienen. Toch volgde ik mijn hart”, denkt Robert terug.
Hij vond een combinatie. Overdag werkte Robert en ’s avonds volgde hij een kunstopleiding. In totaal was hij zo’n tachtig uur per week bezig. Na verloop van tijd schilderde de jonge kunstenaar uithangborden en reclame-uitingen. In de gehele regio stonden en staan honderden pubs. Robert schilderde bijna alle uithangborden. Robert: “Eens per jaar ga ik terug naar Newforest om mijn moeder en zus op te zoeken. Dan zie ik nog veel borden die ik geschilderd heb. Eén van de bekendste is die van Lord Montbatten. Dat was een neef van Prins Charles, lang geleden vermoord door de IRA.” Het werd echter steeds lastiger om werk te vinden. Robert sloeg zijn vleugels uit en ging eens kijken in Nederland. Voor dat de schilder in 1993 in Sint-Oedenrode terecht kwam, woonde en werkte hij eerst in Helmond.
Ook hier verdiende hij zijn boterham met het schilderen van reclame-uitingen voor bedrijven. Achter een kippenhok hield Robert zijn atelier, waar hij ook eigen werk maakte. De kunstenaar was eenzaam en doodongelukkig. “De eerste tien jaar in Nederland waren verschrikkelijk. Ik miste mijn familie enorm, maar ik vertikte het om terug te gaan. Dat zou verlies betekenen en daar was ik te trots voor. Ik had moeite met grote cultuurverschillen. Het was in Helmond lastig om contact te maken met mensen. In Engeland praten mensen makkelijker met vreemden.” In Boskant werd dat al iets anders. Robert voelde zich er meer thuis en had een prachtige plek gevonden om te wonen en te werken: Galerie de Bunders.
Hoewel Robert nog steeds in opdracht werkt, houdt hij zich voornamelijk bezig met kunst en het exposeren daarvan. Al meer dan twintig jaar is archeologie de rode draad in zijn werk. Robert: “Omdat ik opgegroeid ben in de natuur deed ik daar vroeger het meeste mee, maar ik kwam er achter dat je natuur niet nóg mooier kunt maken. Daarom ben ik er mee gestopt. De oudheid trok mee veel meer. Dat komt mede door Stonehenge, maar ook door de vele studiereizen die ik later heb gemaakt door landen als Egypte, Syrië, Turkije, Libië en Jordanië. Na deze reizen liet ik de indrukken maanden op me inwerken. De opgedane impressies verwerkte ik eerst in werktekeningen en daarna in schilderijen.” Die typeren zich vooral als figuratief, soms conceptueel en groot. Ook gebruikt Robert veel tekens die doen denken aan het Spijkerschrift, Arabisch of Oudgrieks. “ik wil eigenlijk uitbeelden dat alles aan elkaar is verbonden in plaats en tijd. De aarde met de kosmos en het verleden met de toekomst.”
In de wintermaanden vertrekt Robert naar Spanje. Daar heeft hij een flatje in Malaga. Hij geeft er schilderlessen voor buitenlanders. In januari komt hij weer naar huis, naar Boskant. Maar wat is zijn echte thuis? Is dat Engeland, Spanje of Nederland? “Eigenlijk ben ik nergens thuis. Daar ben ik veel te lang voor weggeweest”, eindigt Robert in mineur.
