Afbeelding

“Waor gaode toch aon beginne…”

Roois nieuws Human Interest
Op kerstavond hoorde hij, na een lange tijd van tobben, dat hij een beginnende vorm van maagkanker had. Voor 200% streed hij tegen zijn ziekte, maar uiteindelijk moest hij het opgeven. Op 11 mei dit jaar legde Rien Thomassen de strijdbijl neer en overleed op 57 jarige leeftijd. Voor zijn familie en vrienden stond de tijd een moment stil. Toch was zelfs dit zware verlies voor hen geen reden om op te geven. Samen vormden zij team 295 ‘geen moment van opgeven’ waarmee ze over een paar maanden gaan deelnemen aan de alom bekende estafetteloop van 520 kilometer; de Roparun. DeMooiRooiKrant sprak met zijn kinderen; Ronny en Linda Thomassen.

“In het begin ging het allemaal heel goed. De eerste twee kuren had hij eigenlijk nergens last van, maar aan het einde van zijn laatste chemokuur kreeg ’s pap koorts en werd hij opgenomen in het ziekenhuis. Na een paar dagen zou hij weer thuis zijn maar dit verliep anders. Door de chemo was zijn weerstand weg. Na vijf weken ItensiveCare is hij uiteindelijk overleden aan een allergische reactie op de chemo. Totaal machteloos sta je dan”, aldus Ronny en Linda. “Tijdens de begrafenis was het zo druk, dat ze in de kerk op het balkon moesten staan. Er waren zoveel bloemstukken dat ze een haag hadden gemaakt tot aan het graf. Dat doet je toch wat.” Kort na zijn overlijden, zagen ze een programma over de Roparun, een stichting die zich inzet om de kwaliteit van leven voor mensen met kanker te verbeteren. Ze wilden graag iets betekenen voor mensen met kanker en schreven zich in. Zo begonnen ze aan een gezamenlijke actie.

Inmiddels zijn de voorbereidingen in volle gang. Onlangs ging de groep naar Ahoy voor de eerste officiële bijeenkomst. En natuurlijk wordt er getraind. Zaterdagochtend 10 december verzamelde het hele team bij V.V. Ollandia voor de eerste repetitie in Roparun stijl. Eén groep ging richting Stiphout en de andere richting Oisterwijk om daar vandaan tegelijkertijd hardlopend terug te gaan. Ronny gaf als strikt advies: “Lopers moeten lopen en mogen zich nergens mee bemoeien”. Na een stormachtig vertrek, waarbij een fietsendrager van de auto viel, verliep het lopen en wisselen uitstekend. De navigators konden de route goed volgen. Even na elkaar finishten beide groepen bij V.V. Ollandia, waar ze konden douchen. Daarna kreeg de club in ontmoetingscentrum de Holm een heerlijke lunch aangeboden om de energiebehoefte weer op peil te brengen. Als extra stimulans was ervaringsdeskundige Nienke Nederveen uitgenodigd om het één en ander te vertellen.

Al met al een hele onderneming. Linda: “We dachten ‘dat doen we wel even’, maar er komt veel bij kijken. Je moet een stichting opzetten, zorgen dat het bekend wordt en allerlei acties op touw zetten om geld in te zamelen en sponsoren te werven. We zijn met vijfentwintig man en hebben de taken verdeeld. Ieder doet waar hij goed in is. Gelukkig reageren veel mensen enthousiast, misschien ook omdat ze ’s pap zo goed kennen. De tantes vatten bijvoorbeeld het idee op om kerstballen te verkopen en een vriendin heeft kerstkaarten gemaakt. Het neefje (9jr) van onze road-manager hoorde ons erover praten en kwam spontaan met zijn spaarpot. Er gaat geen dag voorbij of er belt wel iemand met een goed idee.” Ook op de winterbraderie ontbrak de groep niet, en wat hadden ze geluk. Het was prachtig koud weer, perfect voor het verkopen van pannenkoeken en erwtensoep. Ook de kerstkaarten gingen grif van de hand en zo verdienden ze weer een mooi bedrag van € 585,-.

Wat Rien Thomassen ervan zou zeggen als hij dit allemaal geweten had? Rien was zelf ook sportief. Hij fietste graag en was bij V.V. Ollandia bijzonder actief. Al speelde hij zelf niet meer, elke week stond hij aan de kant van het voetbalveld als de selectie, waarin ook Ronny zit, een wedstrijd speelde. Ronny: “’s Pap was een tegelzetter en wereldreiziger, van IJsland tot Jakarta. Verder was hij een man van ‘doe maar gewoon’, van ‘gewone chips’ en ‘gewone thee’. Hij zou wel vereerd zijn, maar die poespas had van hem niet gehoeven. Linda: “Waarschijnlijk zou hij zeggen, ‘Waor gaode toch aon beginne…’”
Wilt u team 295 ‘Geen moment van opgeven’ ondersteunen? Ga naar www.geenmomentvanopgeven.com .