Peter Verkuijlen
Peter Verkuijlen Foto: Jos van Nunen

Gemeentebelang Meierijstad: luis in de pels of enfant terrible?

Politiek Politiek Meierijstad

Meierijstad - In aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen op woensdag 16 maart analyseren wij de deelnemende partijen. In deze rubriek wordt elke week een politieke partij van Meierijstad uitgelicht. We kijken onder andere naar wat de partijen hebben beloofd, wat ze hebben waargemaakt en wat de inwoners van Meierijstad daarvan hebben gemerkt. Deze week: GBM.

Wat je ook vindt van GBM, de eenmansfractie van Peter Verkuijlen heeft in het politieke spel van Meierijstad de aandacht op zich gevestigd. Als de zoomtechniek van livestream met digitale (hybride-) vergaderingen waar soms ook nog geluid en beeld uitvalt niet snel verbetert, zullen vooral diehards of mentale masochisten hem in de verkiezingsfinale nog willen volgen. De rest zal het moeten hebben van hun herinnering aan voorgaande jaren en zijn inzendingen voor het lezerspodium in de krant.
Het reglement van orde stelt geen beperking aan het aantal moties en amendementen (initiatiefvoorstellen en wijzigingsvoorstellen), ook niet als ze elk jaar worden herhaald. Van die ruimte maakt Verkuilen ruim gebruik. Hij heeft een uitgesproken aversie tegen ambtenaren en stelt stelselmatig technische vragen die door de raadsgriffie beantwoord hadden kunnen worden. Tenminste, dat vinden alle deelnemers aan de vergadering inclusief de voorzitter. Maar Verkuijlen is de beroerdste niet, die legt met veel begrip en omhaal van woorden uit waarom zijn vragen wel degelijk politiek relevant zijn.
Tot zover ‘politics as usual’, maar soms neemt hij ook een loopje met de fatsoensnormen. Tenminste, dat vinden alweer die andere vergadertijgers. Vlak voor Kerstmis reageerde hij als door een wesp gestoken op de ‘publiciteitsstunt’ van CDA, Hart en lijst Blanco, om het geld voor de nieuwjaarsreceptie te schenken aan cliënten van de voedselbank. Hij vergeleek dat met de politiek in Palermo (lees: maffia en corruptie). Na een uitbrander van de burgemeester was dat zogenaamd omdat in Palermo ook veel armoede was. Hij grinnikte zelf bij zijn smoes maar was wellicht de enige.
Vaak gehoorde uitspraken: “Meierijstad is een verdiengemeente” “Ik zal het onze linkse broeders even uitleggen” “De meeste dingen zijn al gezegd, maar ik ga ze toch herhalen” “Welkom, hoeders van de democratie”. Dat laatste is zijn vaste groet aan de pers. Klinkt toch meer respectvol dan het “Lakeien van de macht” van Wilders.
Ondanks dat gemeenteraadsleden zich soms merkbaar ergeren aan zijn stijl, wordt Verkuijlen niet opzichtig geboycot en krijgt soms medestanders voor zijn standpunten. Met zijn ene zetel is hij geen bedreiging en al provoceert hij graag, hij lijkt eerder een gevoelsmens dan een calculerende chaos-strateeg. Een groot hart voor natuur, chauvinist voor zijn woonplaats Sint-Oedenrode en soms meer temperament dan ratio. Een vreemde eend in de bijt, maar geen Don Quichotte of Calimerocomplex.
De verbetenheid waarmee hij vecht voor - minstens - één raadszetel is voelbaar. Kiezers met een middelvinger naar politieke correctheid, kiezers voor wie een (desnoods extra ingelaste) vergadering niet lang genoeg kan duren, kiezers die mogelijkheden zien voor meer natuur binnen een verdiengemeente, kiezers die door hem gesteund werden zoals tegen tijdelijke woningen aan de Van Duppenstraat, cliënten uit zijn advocatenpraktijk, kiezers die zijn kwajongensstijl wel kunnen waarderen, dáár liggen zijn kansen.