Vogelsvenners, huil maar niet

Sint-Oedenrode - Bewoners Vogelsven luiden de noodklok om bomen te behouden. “Hartverscheurend”. Prachtige bomen. Een hele pagina zelfs voor dit artikel in de krant van vorige week. Ik ben ook dol op de natuur. Ik ben lid van Brabants Landschap en van Vogelbescherming. Dus heb ik het artikel met interesse gelezen.

Het valt me elke keer weer op dat in de pers artikelen verschijnen over geïsoleerde onderwerpen. Mensen worden plotseling geraakt door iets wat hun persoonlijk treft en kijken niet naar het grotere verband. Tegen de bewoners van het Vogelsven zou ik willen zeggen: ik vind het ook jammer van die bomen. Maar als je zo gesteld bent op de natuur word dan lid van Brabants Landschap. Dat verbreedt de blik.

Toevallig is de uitgave 211 “Herfst 2021” helemaal gewijd aan “Liefde voor het bos”. Daarin kun je lezen waarom die bomen gekapt worden, de strategie daarachter en het meerjarenplan. Ik ben dol op de natuur, maar ik snoei en kap mijn bomen naar mijn persoonlijk inzicht. Maar bosbeheer in Nederland is gebaseerd op een strategisch plan.
De kern van het probleem is vanzelfsprekend dat de mens overal in de natuur ingrijpt. Meestal met desastreuze gevolgen. Na enige tijd, soms decennia, soms eeuwen, later beseffen we de gevolgen ervan en wordt er ingegrepen. Dan komt er weer nieuw inzicht en een nieuw strategisch plan, dat al dan niet wordt uitgevoerd afhankelijk van de fysieke en financiële middelen. Na enige tijd komt er weer nieuw inzicht en komt er weer een nieuw plan. En zo kabbelen we maar voort op de golven van de tijd. Kijk maar eens even naar de dramatisch houtkap in de tropische regenwouden. “De grote bedreiging voor het voortbestaan van kwetsbare gebieden is ontbossing. Bijna de helft van de oorspronkelijke bossen op aarde is al verdwenen.” schrijft het WWF. Ten behoeve van palmolie, ten behoeve van landbouw, maar ook ten behoeve van mijnbouw.
Als we terug gaan in de tijd is in Nederland hetzelfde gebeurd in de loop der eeuwen ten behoeve van de landbouw. In het landschap hebben we allerlei exoten binnen gehaald die hier van oorsprong helemaal niet voorkwamen. (Trouwens niet alleen bomen, maar ook honderden planten, groenten en fruit). In de vorige eeuw heeft er daar bovenop nog een voor het landschapsverwoestende ruilverkaveling plaats gevonden. En dat is waarom we nu bos aan het herstellen zijn in de vorm waarin we denken dat het zou moeten... “Naar de oude staat, met inlandse bomen “, maar wel naar onze huidige inzichten, waarvan we weten dat die na enkele generaties weer anders zullen zijn. Dus Vogelsvenners, huil maar niet. De kleinkinderen hebben nog genoeg te huilen als we kijken naar alle verwoestingen die in de natuur nog dagelijks plaatsvinden door de mens. En dan gaat het over wel wat meer dan een laan met bomen.

Chris P. van der Klauw