Afscheid Cristina Berenschot van bibliotheek

Sint-Oedenrode - Lezen maakt je rijker. Dat heeft Cristina Berenschot van jongs af aan ervaren. Niet gek dat ze in de bibliotheek terecht kwam. Maar liefs tweeëntwintig en een half jaar heeft ze zich er met hart en ziel voor ingezet en is ze een vertrouwd gezicht voor vele bezoekers. Maar binnenkort neemt ze afscheid en gaat ze genieten van haar pensioen.

Door: Caroline van der Linden

Van e-boeken, prentenboeken, kinderboeken, informatief of fictie, Cristina wist wat er te vinden was en reikte graag haar helpende hand. “Toen ik begon zaten we nog op de plek waar nu de apotheek gevestigd is, we waren zelfstandig, er was een directeur alleen voor Sint-Oedenrode en een heel aantal medewerkers. Later werd het bibliotheek de Meierij en gingen we samen met Schijndel, Boxtel, Sint-Michielsgestel, Veghel, Berlicum en Vught. De destijds zittende directeur werd één van de medewerkers en we kregen een centrale directie. Na een tijdje volgde er nog een grote reorganisatie. Mensen die al jaren in de bibliotheek hadden gewerkt moesten opnieuw solliciteren en in ieder geval in alle vestigingen inzetbaar zijn. We kregen steeds minder subsidie en de bibliotheek veranderde. Een plek waar je een boek kon lenen, kennis kon halen en met een boek jezelf in alle rust af kon zonderen, moest een ontmoetingsplek worden. Nou ben ik misschien een beetje ouderwets, maar ik vind dat een bibliotheek nog steeds een bibliotheek moet zijn. Wanneer er een café bij zou moeten zitten, dan ga je naar mijns inziens het doel voorbij. De bibliotheek werd door de jaren steeds kleiner. We zaten op zo’n twaalfhonderd vierkante meter en inmiddels zijn er dat driehonderd. Wat we nu hebben is een soort retailconcept, de boeken zijn frontaal uitgestald en er zijn display tafels, eigenlijk net zoals in een boekhandel, dat mensen meteen kunnen zien wat er te vinden is. In het begin moesten velen er aan wennen, maar na verloop van tijd was het zo. Voor mensen die een boek kiezen op basis van de kaft, is deze opstelling in ieder geval prettig. Toen Sint-Oedenrode deel werd van Meierijstad, ging bibliotheek de Meierij samen met Schijndel over naar de Noord Oost Brabantse Bibliotheken. Het werd te klein om nog zelfstandig te kunnen bestaan. De mooiste tijd van de bieb heb ik ervaren toen Birgit Jeuken er nog was. Een enthousiaste goed onderbouwde bibliothecaris. Wat destijds nog een echt beroep was, waar je een gedegen opleiding voor kon volgen en dat had zij gedaan.

Zelf ben ik er in terechtgekomen toen mijn jongste zeven jaar was. Mijn kind ging naar school en ik vond het een mooie tijd om werk te gaan zoeken. Ik zag dat ze bij de bibliotheek mensen nodig hadden om boeken op te ruimen. Ik stond ingeschreven bij het arbeidsbureau en solliciteerde. Van de twintig, hadden ze twee mensen nodig en ik was één van de gelukkigen.

Oorspronkelijk kom ik uit Brazilië, waar ik geboren en getogen ben. In mijn geboorteland heb ik gestudeerd voor maatschappelijk werker, maar boeken en literatuur waren altijd mijn eerste liefde. Ik las van kleins af aan al veel. Ook werden we veel voorgelezen door mijn oom. Hij was onderwijzer en vond het belangrijk om kinderen zoveel mogelijk met lezen in aanmerking te laten komen. Ook mijn moeder las veel en mijn opa had zelfs zoveel boeken dat hij zijn eigen bibliotheek had. Ik ben dus echt met lezen opgevoed. Later was literatuur dan ook mijn beste vak op school. Toch ging ik iets anders studeren. De bedoeling was kunstgeschiedenis, dat werd het uiteindelijk niet. We woonden namelijk in het binnenland van São Paulo in Brazilië en om deze studie te volgen zou ik naar de stad São Paulo moeten verhuizen. Dat vonden mijn ouders toch te ver en te riskant.

Na verloop van tijd ontmoette ik mijn man die afkomstig was uit Nederland, zijn we getrouwd, in verband met zijn werk naar Nederland verhuisd en kwam ik terecht in deze bibliotheek. In de afgelopen jaren heb ik door dit werk veel mensen ontmoet en ontzettend fijne contacten opgebouwd. Dat zal ik echt gaan missen en daarvoor wil ik iedereen zowel de bezoekers als mijn collega’s enorm bedanken. Ik kijk met heel veel voldoening terug op mijn werkzame periode. Ik ben ervan overtuigd dat we nog steeds een hele mooie bibliotheek hebben en hoop dat we dit blijven koesteren. Zodat we in de toekomst nog eens naar een plek kunnen waar we lekker weg kunnen dromen in een goed verhaal”, want dat blijft volgens Cristina toch het mooie van een bibliotheek.