Hans van de Laar laat trots zijn fiets zien.
Hans van de Laar laat trots zijn fiets zien. Foto: Caroline van der Linden

Rooienaar maakt wielrenfiets van hout

Human Interest Human interest

Sint-Oedenrode - Je fiets zelf repareren. Een lekke band, een nieuw spatbord, de ketting er weer op, dat moet voor de meesten nog wel lukken. Het geeft naast smerige handen, vooral een voldaan gevoel en het gemak van snel weer verder kunnen fietsen. Maar een volledige fiets zelf fabriceren, daar heb je wel een stappenplan voor nodig. Hans van de Laar (56) uit Sint-Oedenrode, machinaal houtbewerker van beroep, ging de uitdaging aan en maakte een complete wielrenfiets van hout. Een mooie bezigheid, maar de ene hobby is toch wel wat uitdagender dan de andere. Het maken van een houten racefiets zit wel aan de kant van zeer spectaculair. Zeer zeker als je het resultaat ziet. Wauw!

Door: Caroline van der Linden

Hans had vorig jaar met Kerst het idee om dit te gaan doen en het is hem gelukt. In de vrije uurtjes kon hij gebruik maken van de machines op zijn werk en ging daar mee aan de slag. Oké, niet een honderd procent houten fiets, maar het is toch duidelijk een houten racefiets, met houten zadel, stuur, zadelpen, stuurpen, frame en voorvork, die er ook nog eens super uitziet.

De fiets is gemaakt van Essen- en Mahoniehout en weegt 11,3 kilogram. De vering is wel een stukje minder door de aard van het materiaal, maar Hans heeft er al zo’n zestig kilometer op gefietst, dus hij doet het ook echt. Hij heeft geen plannen om de racefiets te gaan verkopen of in opdracht te maken, maar je weet maar nooit. Ook was het niet zijn opzet om tot een super snelle comfortabele fiets te komen, om tijdens zijn toertochten als eerste over de finish te gaan, maar uniek is het wel. En maakt hij er een serieuze fietstocht mee, dan zet hij er graag even een zacht zadel op, want dat zit toch net wat lekkerder. Maar mocht je zo’n nieuwe hobby zoeken, een beetje handig zijn met hout is dan wel een vereiste.

Zijn passie voor fietsen kreeg hij over van zijn neef, die amateurwielrenner was. Hans zag hoe mooi het was en startte op zijn twaalfde bij een fietsvereniging in Best. Tot zijn zeventiende reed hij wedstrijden, stopte hierna een tijdje, maar kon het toch niet missen. Vier jaar later pakte hij het weer op en werd lid van de fietsclub TWC Dommeldal. Inmiddels heeft hij Luik – Bastenaken – Luik al vijf keer gefietst, Diekirch – Valkenswaard al zo’n dertien keer afgerond en niet te vergeten Limburgs Mooiste. Elk jaar wel vijf grote tochten. De 250 kilometer afstand laat hij voortaan voor wat het is, maar een ritje van zo’n 120, gaat hij nog graag aan. In de winter trapt hij door het bos op zijn mountainbike en in de zomer kiest hij voor de wielrenfiets op de weg.

Naast zijn wielerpassie, zit Hans al jaren in het hout en vrijwel alles wat in zijn huis van deze grondstof is, is door hemzelf gefabriceerd. De tafel waar we aan zitten, zijn bed, de kast, de voordeur. Maar een fiets is dan toch even wat anders. In ieder geval wel een mooie uitdaging om zijn twee favoriete bezigheden te combineren. Met een houten frame is hij begonnen. Hiervoor nam hij zijn eigen racefiets mee naar het werk, legde deze op een houten plaat en omlijnde het. De start van een mooi project. Alle maten schreef hij nauwkeurig op en van een fietsenmaker binnen zijn racegroep, kreeg Hans wat handige tips met betrekking tot de lagers, de trapas en welke maten hij hiervoor moest boren. “Natuurlijk ging niet alles van een leien dakje”, vertelt de hobbyist. “Ik liep echt wel tegen wat dingen aan, maar elke keer lukte het toch om eruit te komen. Zo had ik bijvoorbeeld de achterbrug waar het achterwiel in staat, schuin gemaakt, waarna ik bij de trapas aan de voorkant ook schuin uitkwam. Dat paste helaas niet, dus daar moest wel even een nieuw malletje voor worden gemaakt. En waar het wiel invalt, is van aluminium, dat was even puzzelen waar ik dat vandaan zou zien te halen. Maar langs m’n werk zat een oude sloper, daar kon ik misschien wel wat aluminium krijgen van zo’n zeven millimeter dik. Hij had nog een voorfront van een auto staan, waar ik een stuk van mee kreeg. Hier kon ik wel wat uitsnijden wat ik goed kon gebruiken. De boutjes vast boren en de schroefdraad erin tappen en dan kom je een heel eind”, vertelt de houtbewerker. Met nog een mooi ontwerp van zijn eigen logo erop en een prachtige glanslaag, kunnen we wel spreken van een mooi staaltje vakwerk.