In Memoriam - Wim Timmers

Sint-Oedenrode - Op 20 maart 2021 overleed Wim Timmers op 92-jarige leeftijd in het hospice in Veghel.

Wim Timmers (geboren 6 januari 1929) was een jaar geleden nog een ‘wonder’ toen hij het hospice in Sint-Oedenrode, hersteld van corona, lopend verliet. Hij kwam dan ook uit een sterk geslacht: zijn moeder, Dina Timmers - van Schijndel werd 100 jaar; zijn grootouders, Bertje en Leentje van Schijndel, werden allebei bijna 100 en vierden in 1952 hun 70-jarig huwelijksfeest en heel Rooi feestte mee! Wim vertelde maar wat graag de vele verhalen en anekdotes over zijn ‘beroemde’ grootouders Bertje en Leentje; hij was ‘gruts’ op hen!

Muziek was zijn eerste liefde……..en zijn laatste!
Zijn betrokkenheid met de Rooise gemeenschap begon toen hij als achtjarige ging zingen in het knapenkoor o.l.v. ‘d’n blèinden Sjef’ van wie hij de beginselen van muziek leerde. Ook leerde hij gitaarspelen. Vier vrienden, waaronder Wim, vormden met een 5-tal dames, die werkzaam waren bij sigarenfabriek Mignot en De Block, na de oorlog The Singing Hawaiians. Heel Rooi kende deze muziekgroep en enkele jaren geleden waren van hen foto’s te zien in het gemeentehuis in Sint-Oedenrode tijdens een tentoonstelling van historische foto’s. Nog héél veel muziek-liefde zou volgen in zijn leven. Wim trouwde in 1954 met Alie Lathouwers, een dochter van aannemer Jan Lathouwers uit Eerschot. Zij kregen 3 dochters, Thea, Dianne en Anja. De muzikale genen van vader én moeder zijn aan de dochters doorgegeven. Samen met hen richtte Wim begin jaren 70 het Jongerenkoor Eerschot op, waarvan hij dirigent werd. Het koor verzorgde maandelijkse “beatmissen” in De Goede Herder kerk.
Voor diezelfde Eerschotse kerk organiseerde Wim, samen met Drumband De Kajotters in 1968 een 2-daagse vlooienmarkt op de Markt, om van de opbrengst het orgel in de kerk te kunnen bekostigen! Hij was overigens ook collectant in de kerk én jarenlang lid van de Parochieraad. Wim zelf zong een paar jaar in het Roois Gemengd Koor en hoe bijzonder is het dat hij in zijn 90ste levensjaar nog steeds zong in ‘n Gregoriaans koor. Een klein ensemble van dit koor verzorgde de Gregoriaanse gezangen tijdens de uitvaartdienst van Wim, afgelopen donderdag 25 maart in de Martinuskerk.

Werk en hobby kwamen samen in de Woningbouwvereniging
Wim kwam, net als zijn vrouw Alie, uit een aannemersgezin. Hij studeerde Bouwkunde in Den Bosch en ging daarna werken als 1e opzichter (later projectleider) bij Architectenbureau Jos Bedaux uit Goirle. Daar heeft hij tot aan zijn pensionering gewerkt. De vele projecten in voornamelijk de zuidelijke provincies waren vooral bejaarden- en verzorgingstehuizen.
Het is dus niet vreemd dat Wim ook in Rooi zijn vakkennis op dat gebied inzette in diverse maatschappelijke projecten, ‘raden’, verenigingen, stichtingen en organisaties, zoals de Gemeenteraad, de plaatselijke Monumentencommissie, restauratie van de Martinuskerk en veel daaraan gekoppelde commissies en werkgroepen binnen de Rooise gemeenschap. Maar zijn grootste passie en gedrevenheid heeft hij gelegd in de Woningbouwvereniging, waarvan hij medeoprichter was in 1969. Er werd begonnen met weinig financiële middelen: de oprichters legden ieder zelf 100 gulden in om van start te gaan en de statuten te kunnen laten opstellen bij de notaris.
De woningbouwvereniging groeide in de daaropvolgende jaren. Er kwamen nieuwe woningen, zowel in het centrum, als in de nieuwe wijken en in de kerkdorpen. In 1994 werd in het plan Ameroyenhof, (zijn ontwerp, waarover hij met trots vertelde!), de duizendste woning opgeleverd. In fasen werd een organisatie opgebouwd met een eigen kantoor, met medewerkers en met vele samenwerkingsverbanden. Wim was bestuurslid en vicevoorzitter. “Als lid van het Overlegorgaan droeg hij bij aan een eerlijke toewijzing van de woningen aan de huurders”, aldus Marius Wijnakker, oud-voorzitter van de Woningbouwvereniging Sint-Oedenrode. Hij vertelt verder: ‘’Project Odendael, met bijna tweehonderd huurwoningen, was het laatste grote project van Wim voor de Woningbouwvereniging, waarvoor hij eind jaren 80 al de eerste schetsen maakte. Hij sloeg de eerste paal, begeleidde de voortgang en droeg bij aan een succesvolle oplevering”.
Bij het afscheid van Wim als actief bestuurslid van de WBV in 2004, 35 jaar na oprichting, telde de Woningbouwvereniging meer dan 1500 woningen. Bij die gelegenheid kreeg Wim zijn eigen ‘bènkske’ dat in het atrium van Odendael is geplaatst, in het hart van zijn grootste en mooiste project, waar hij trots op was! De Woningbouwvereniging kreeg een nieuwe bestuursstructuur, de naam veranderde in Wovesto, later opgegaan in Woningbouwvereniging Woonmeij.

Politiek
Eind jaren 60 werd Wim Timmers bestuurslid van de Stichting Jeugdbelangen, voorloper van de Jeugd- en Jongerenraad. Van 1978 tot 1990 was Wim lid van de Gemeenteraad voor DGS. Al die jaren was hij ook lid van de commissie Ruimtelijke Ordening. Na de Gemeenteraad werd hij in 1990 door college van B&W gevraagd in de plaatselijke Monumentencommissie zitting te nemen. Tot 1999 heeft hij deze functie bekleed en zijn kennis en ervaring van ruimtelijke ordening, bouwkunde en restauratie ingezet.
Jos Wijn (DGS), over het politieke leven van Wim Timmers: “We denken met trots terug aan wat hij mèt en in DGS heeft bereikt in de politiek. Zo zat hij in de raadscommissie die het voorstel behandelde m.b.t. het afbreken óf renoveren van de arbeiderswoningen aan De Molenwiel. Wim bepleitte renovatie en tijdens de discussie daarover werd na lang beraad besloten om de woningen inderdaad te renoveren, op basis van de overtuigende argumenten van Wim. Het tegenovergestelde gebeurde ook. Wim stelde voor om de lantaarn op de Knoptoren te vervangen door een nieuwe knop, zoals oorspronkelijk. Met dat voorstel konden de andere leden van de commissie niet instemmen, vanwege de hoge kosten. Wim heeft altijd het gedachtengoed van DGS met verve uitgedragen en verdedigd, en in de toenmalige gemeente Sint-Oedenrode veel bijgedragen binnen de Gemeenteraad en de diverse commissies, op diverse gebieden, vooral op het gebied van bouwkunde/woningbouw en ouderenzorg”, aldus Jos Wijn.

Ouderenzorg
Binnen het bestuur van Stichting Raad voor Open Bejaardenwerk was behoefte aan bouwkundige kennis vanwege de nieuw te bouwen bejaardensociëteit ‘Ons Huis’. Midden jaren 70 trad Wim daarom als bestuurslid toe en vanaf 1983 was hij voorzitter van deze stichting, waarvan de naam later wijzigde in Stichting Welzijn Ouderen (SWO). Tijdens zijn voorzitterschap tot 1998 kwam de telefoon-alarmdienst tot stand, de maaltijdvoorziening werd uitgebreid en ging de dienst ‘dag- en tijdelijke opnames’ van start. ‘Bewegen voor ouderen’ nam een enorme vlucht, er werd een seniorenorkest opgericht en het jaarlijkse kermismiddagje voor ouderen was een grote hit! Wim was ‘gruts’ op alles wat deze stichting had bereikt en voor de Rooise gemeenschap betekende.

Carnaval
Als geboren Rooienaar stond hij aan de wieg van Papgat, de start van carnaval in Rooi, midden jaren 50. Hij was een rasechte Papbuik. Door zijn kinderen raakte hij betrokken bij de organisatie van het jeugdcarnaval en in 1965 werd hij jurylid van de carnavalsoptocht. In 1976 werd hij voor 9 jaar lid van de Raad van Elf en kon hij trots zijn op zijn dochters die in de jaren 80 tijdens de prinsenzittingen optraden als De Notenkrakers.

Onderscheidingen
Bij het 25-jarig bestaan van de Woningbouwvereniging in 1994 werd Wim Timmers onderscheiden met de Zilveren Medaille van de Gemeente Sint Oedenrode en door het overkoepelend orgaan Volkshuisvesting met de Zilveren Speld. In april 1996 werd Wim koninklijk onderscheiden in de Orde van Oranje Nassau voor al zijn werkzaamheden op het gebied van volkshuisvesting en ruimtelijke ordening. In november 2004 kreeg Wim uit handen van burgemeester Maas de Gouden Erepenning van de gemeente Sint-Oedenrode, een onderscheiding die slechts zeer sporadisch wordt uitgereikt. Hij was er zeer vereerd mee.

Restauratie Martinuskerk
Wim werd in 1995 benoemd tot onbezoldigd bouwcoördinator bij de restauratie van de Martinuskerk. ‘Hands on’, want Wim verrichtte zelf ook de nodige restauratiewerkzaamheden. Onder zijn supervisie kwam de herinrichting van het interieur tot stand door het verhuizen van banken, altaren, preekstoel etc. vanuit de gesloten en te slopen Hasseltse Kerk in Tilburg. Tijdens deze restauratieperiode werd Wim ook lid van het parochiebestuur tot 2002.

Bij de tijd
Nog ná 2010 begon Wim met een nieuwe hobby: horloges verzamelen en repareren. Uren zat hij heel minutieus te werken en liet hij het resultaat vol trots zien als-ie van 2 of 3 oude horloges weer één heel mooi, goed lopend exemplaar had gemaakt. Na dit lange, actieve leven vol passie en gedrevenheid, is zijn tijd verstreken, de klok staat stil.

Met het overlijden van Wim verliezen we een zeer toegewijd Rooienaar, die op veel terreinen ‘gebouwd’ heeft aan een betere Rooise gemeenschap, deskundig, betrokken en vol energie.