Zo haal ik de duizend niet

Sint-Oedenrode - Het is maart 2020 en ik had me bedacht eens uit te zoeken hoe vaak ik al die jaren opgetreden had met mijn Brabantse liedjes. We reden van Boxmeer naar Hoogerheide en van Bergeijk naar Empel. Er is nauwelijks een plaats in Brabant te vinden waar we niet geweest zijn.

We waren in Utrecht, in Vlaanderen, in Limburg. Overal om het Brabantse lied te laten horen. In eerste instantie deed ik dat met dwarsfluiter Geert Chatrou, later aangevuld met accordeonist Toon de Migra. Vervolgens heb ik jarenlang met Toon als begeleider en enige tijd als trio met contrabassist Jan Brands opgetreden om dan vervolgens nog jaren samen met Toon rond te trekken. Na het overlijden van Toon ben ik verder gegaan met Rob van Goethem op de accordeon. Nu nog. Al jaren trekken wij samen door het Brabantse land. Met veel plezier verzorgen wij: Brabantse avonden, 50-jarige bruiloften, bijeenkomsten van KBO’s, optredens bij Omroep Brabant en bij diverse lokale omroepen. Grote zalen van 400 mensen, kleine gezelschappen van 10 mensen, alles deden we en met veel lol.

De telling in het begin van dit jaar bracht me op het aantal van 903 optredens. Welnu, een mooi eindpunt voor mij zou zijn: 1000 optredens. In principe zou ik er dan mee stoppen. Dat was mijn plan. Dat plan heb ik nog steeds, alleen heeft Corona roet in het eten gegooid. Afgelopen jaar vervielen tientallen optredens en daarmee verviel voor mij ook de kans om de 1000 optredens te halen. Ja, dat zou wel kunnen wanneer ik tot mijn 70^e jaar zo door zou gaan. Kan ik dat dan nog?

Daar heb ik over nagedacht en kwam tot de volgende conclusie: Ge wit noit we ge kunt, tot dè ge ’t hè’t geprobeerd.