Overleden clubicoon laat iets achter voor Boskantse jeugd

Sint-Oedenrode / Boskant - “Geen kus, geen knuffel. Met handschoenen aan mocht ik hem over zijn hand aaien, of over zijn bol. Nu is er geen wij meer, maar ik.” De woorden van Frency van Hastenberg komen hard binnen en nemen iedereen op het snikhete hoofdveld van vv Boskant mee terug naar de piek van de coronacrisis. Toen overleed clubicoon Wim van Hastenberg aan de gevolgen van het virus en een fatale hersenbloeding. Zijn afscheid was niet op de manier zoals Frency hoopte en dus nam ze het initiatief voor een 'memorial'. Daar wilde de voetbalclub graag aan meewerken.

De zon maakte van sportpark de Scheeken zondagmiddag een snelkookpan. Toch piepte niemand van de paar honderd aanwezigen. Velen van hen vormden een paar maanden terug een erehaag om Wim een eer te bewijzen. Daarom voelden ze zich vast en zeker geroepen om hem dit keer een nog beter afscheid te gunnen. Niet alleen hem, maar ook de achtergebleven dochter Frency, haar partner Alexander en zoon Lenn. Wim's vrouw Leny overleed driekwart jaar geleden. Een gebeurtenis waar hij het extreem moeilijk mee had. Eén van de sprekers – tegenoverbuurman Ad de Bever – verwoordde het mooi. “Het is natuurlijk verschrikkelijk dat Wim is overleden, maar hij kon nu eindelijk naar 'zijn' Leny. Het is goed zo.” In dezelfde speech verzekerde de fruitteler dat het koppel vanuit de skybox mee zou kijken.

Wat zal Wim dan fier zijn geweest om zijn kleinzoon op het veld te zien spelen tegen oud-Boskant 1 spelers. Lenn was zijn trots. Opa stond dan ook zowat iedere wedstrijd bij Eli in Lieshout aan de zijlijn om het jeugdteam van zijn kleinzoon aan te moedigen. Voetbal was altijd al zijn lust en zijn leven en hij vond het geweldig dat Lenn het spelletje beoefende. Wil van der Linden schetste in zijn toespraak het voetballeven van Wim waarin vv Boskant centraal stond. Vanaf zijn zeventiende zette de Boskanter zich in als vrijwilliger. In de tientallen jaren die volgden vervulde Wim vrijwel alle functies die er zijn. Alles na een kortstondige carrière in het eerste, waar hij een paar keer kampioen mee werd. Wil, maar ook Ad, typeerden Wim als recht door zee, iemand waarop je kunt bouwen en als een man met een hart van goud. VV Boskant is een echte clubman, een supporter en een zeer gewaardeerd sponsor kwijtgeraakt. 

Het was Frency die de plechtigheid begon en hem met een grote verrassing eindigde. Ze sprak emotionele woorden en in de geest van haar vader kwam ze met een geschenk voor de Boskantse jeugd: een pannaveld. Voorzitter Huub van der Zanden kon het gebaar amper bevatten. Hij beloofde direct er alles aan te doen om het snel en goed te realiseren. Toen was het tijd voor Wim's hobby: een potje voetbal. De beste manier voor alle aanwezigen om het verlies van Wim te verwerken.