Bert de Graaf: “The show must go on”

Sint-Oedenrode - Bert de Graaf, al vanaf de start betrokken bij DeMooiRooiKrant. Voordat hij begon als redacteur van onze krant, was hij al langere tijd actief op het gebied van schrijven. Veertig jaar werkte hij bij het Van Abbemuseum in Eindhoven en was hij daarnaast tijdens zijn voetbalcarrière bij VV Nijnsel al een graag geziene persoon die zich inzette voor het verenigingsclubblad ’t Buukske. Bert die altijd al zeer geïnteresseerd was in het culturele leven, onder andere actief was bij Stichting Roois Kultuur Kontact en onze Heemkundekring De Oude Vrijheid, kwam in gesprek met Bas van Turnhout. Beiden vonden het belangrijk dat er over cultuur geschreven werd en Bert nam die taak graag op zich.

Inmiddels heeft hij al heel wat Rooise kunstenaars en exposities onder de loep genomen en zijn er al tal van stukken van hem in onze krant gepubliceerd, onder andere in de rubriek ‘Uit de kunst’. “Wat ik vooral interessant vind, is hoe een schilderij of kunstwerk tot stand komt. Wat zit erachter, hoe verloopt zo’n proces? De meeste mensen kennen me wel, omdat ik dan ooit wekelijks in hun atelier langs kwam om de ontwikkeling van een kunstwerk te volgen, hoe een brok steen veranderde in een prachtig eindresultaat. Soms kon dit weleens een jaar duren.”

“Vanwege mijn achtergrond bij de Heemkundekring duik ik ook graag de geschiedenis in. Rooi heeft natuurlijk heel wat belangrijke personen voortgebracht in de kunst- en cultuursector. Ik zie het als mijn taak om dit niet verloren te laten gaan. Zo ben ik onder andere betrokken geweest bij de expositie van Monseigneur Bekkers. Meestal werkte ik dan samen met anderen aan het researchwerk. Ik heb heel wat materiaal verzameld en probeer dit samen te brengen tot een verhaal. Deze coronatijd leek me een geschikte tijd om al mijn archiefmateriaal maar eens te ordenen. Ik zit dus nu al zo’n drie maanden op zolder. Kijk, daarachter in het schuurtje heb ik alles in bakken en mappen per onderwerp gesorteerd. Het gaat over allerlei thema’s uit de geschiedenis van Rooi. Van de harmonie van Nijnsel tot aan kunstenaar Jan Sonnemans. Toen ons digitale tijdperk nog niet bestond, heb ik namelijk altijd alles uitgeknipt en bewaard. In het begin zat alles nog netjes bij elkaar, maar dat verwaterde langzaamaan. Dan legde ik het erbij en dacht, dat doe ik morgen wel. Maar morgen werd overmorgen”, lacht Bert, “en dan snap je wel hoe het erbij ligt na al die jaren. Ik wil het nu voor elkaar krijgen een koppeling te maken tussen het digitale archief wat ik zelf heb, wat DeMooiRooiKrant heeft en de papieren dossiers. Van dat laatste maak ik foto’s om het toe te kunnen voegen aan het digitale archief, zodat de geschiedenis goed bewaard blijft. Dan hebben we straks een overzicht van wat er door de jaren heen in ons Rooise dorp gebeurd is. Als ik er ooit mee op houd, kan men het nog altijd opzoeken.”

Vorig jaar bestond bijvoorbeeld de Katholieke Bond van Ouderen (KBO) zestig jaar. Ik ben toen heel wat uurtjes bezig geweest om de oude nummers van de Midden-Brabant na te zoeken, om de geschiedenis te kunnen achterhalen voor de expositie. Ik ben de kelder in gedoken om alle jaargangen één voor één door te nemen. Toen ik klaar was waren m’n duimen aardig versleten. Ik maakte van iedere pagina waar iets instond van de KBO een foto. Zo had ik sporen, kon ik iets op gaan bouwen en ontstond er langzaamaan een archief. De meeste artikelen stonden in deze kranten, want er was nog geen clubblad en pas later kwamen de nieuwsbrieven. Dit heb ik zo ook gedaan van kunstenaar Josselin de Jong. Dat deed ik nog in de tijd dat ik bij ’t Van Abbemuseum werkte. Dat was natuurlijk een perfecte ingang. We hebben toen een prachtige expositie kunnen maken. Zijn kinderen leefden destijds nog, waren ver in de tachtig, maar heb ik nog kunnen fotograferen. Prachtig voor het archief. Zo heb ik ook een zomer lang op de zolder van familie Alkemade gezeten om hun geschiedenis op orde te brengen met meer dan duizend schilderwerken, tekeningen en schetsen. Toen dit archief af was heb ik er diverse artikelen over kunnen schrijven. Dat is dan mooi natuurlijk.”

Volgende maand bereikt Bert zijn zevenenzeventigste levensjaar. De Rooise cultuur stroomt nog volop door zijn aderen en is iets waar hij niet zonder kan. “Ik zie er toch nog wel een beetje redelijk uit”, grapt Bert, “dus ga ik nog maar even door.“ Wanneer we hem succes wensen met zijn archief en al buiten staan roept hij nog na: “Sluit maar af met “The show must go on”. Een pakkend slot van ons gesprek, want zolang het kan, zal hij de geschiedenis van ons Rooise dorp blijven vastleggen.