Schieten de scheuten bij jou ook door het fietspad?

Sint-Oedenrode Ik wil vanaf 2029 wel weer ’s naar het buitenland kunnen, dus moest ik van de week mijn paspoort verlengen. Ik had net een nieuwe, maar ik word snel kaal, en lijk daardoor niet meer op wie ik ben. Vandaar. Dus ik naar het gemeentehuis. Op het moment dat ik daar binnen kwam, was er toevallig net een brandoefening aan de gang die als volgt werd aangekondigd: “Dames en heren, er zijn enkele tekenen van constructieve verhitting in een dermate stadium dat wellicht een snelle externe evaluatie op z’n plaats is. Dank U.” Alleen de ambtenaren reageerden niet aangebrand. Ik wel. De ergernis schoot als een populierenscheut door mijn denkbeeldige fietspad heen, als je begrijpt wat ik bedoel.

Ik blijk allergisch voor ambtelijke praat. Ik krijg dan overal pijnprikkels en jeuk onder mijn oksels. Zo las ik net een stukje over het gemeentelijke plan om het centrum van Sint-Oedenrode levendig te houden. Het ging over klankbordgroepen en processen en terugkoppelingen en inspraakgroepen en trajecten en adviezen van externe bureaus. Ik vond me even later terug in de keuken waar ik met een aardappelschilmesje onder mijn armen stond te schrapen. Wat een gedoe! Mag ik zeggen hoe je het centrum van Rooi levendig houdt? Zet naast de kiosk een standbeeld van Johan Derksen en laat het wekelijks door een actiegroep van zijn sokkel trekken en daarna in feestelijke processie in de Dommel gooien. Levendigheid gegarandeerd. Maar goed, dit idee zal wel niet ontvankelijk worden verklaard, omdat het niet officieel binnen de procedure is ingediend, of zoiets. Er zal wel weer eerst een ambtelijke notitie verschijnen, die door een duur extern bureau – uurtje factuurtje – in elkaar wordt geflanst .

Vraag: Kun je als dorp uit een gemeente stappen? Nee? Mijn nichtje is 25 jaar geleden getrouwd met een loodgieter. Ze kijkt nog dagelijks naar hun trouwvideo, maar dan achterstevoren. Vooral van het fragment waarbij haar man de ring van haar vinger schuift en zij vervolgens achteruitlopend met haar vader de kerk verlaat, krijgt ze een brok in haar keel. Maar ze blijft bij haar loodgieter, “tot de schijt hem doodt”. En zo zit het dus ook met Meierijstad. Best zuur.