Jos van Nunen: “Ik dring door tot de haarvaten van Sint-Oedenrode”

Sint-Oedenrode - We hebben het al vaker vermeld. DeMooiRooiKrant bestaat tien jaar, omdat we hulp hebben gehad van echte Rooienaren. Mensen die zich met hart en ziel hebben ingezet voor dit weekblad. Eén van hen is Jos van Nunen (77). Vrijwel vanaf het begin onlosmakelijk verbonden aan DeMooiRooiKrant. In het kielzog van collega-fotograaf Jan Ebbenn schoof hij aan bij de geel-zwarte brigade aan de Heuvel. Sindsdien stopte zijn camera niet met klikken.

Jos valt direct op met zijn grote bos witte krullen. Soms kreeg de redactie de vraag of de fotograaf wel was geweest. Dan antwoordden we steevast met ‘heeft u iemand gezien met een witte krullenbol?’ Altijd klonk dan ‘oh ja!’. Mensen vergeten wel eens dat een fotograaf binnen is. “Alleen in het begin val je op”, spreekt Jos uit ervaring. “Na zo’n tien minuten hoor je bij het interieur en letten mensen bijna niet meer op je. Dat werkt wel fijn.”
De harde schijf zit tjokvol met foto’s die hij maakte voor MooiRooi.nl en DeMooiRooiKrant. Duizenden? “Nee hoor, nog véél meer!” is Jos stellig. Toen Jos op zijn 65e stopte met werken, werd hij gevraagd om foto’s te maken bij Midden Brabant. Dat heeft hij enkele jaren met veel plezier gedaan. Toen DeMooiRooiKrant kwam, werd hij gevraagd om ook voor die krant te werken als fotograaf. Jos wilde dat combineren, maar dat zag Midden Brabant niet zitten. “Toen had ik de keuze, maar omdat Jan naar MooiRooi ging, wilde ik graag solidair met hem zijn. Dus besloot ik om een overstap te maken. Daar heb ik nooit spijt van gehad en ook van Midden Brabant heb ik geen wanklank gehoord. Ze zijn gewoon netjes met me om gegaan.”

Al op zijn 15e was de Rooienaar met fotografie bezig. “Het lijken wel foto’s uit een ander tijdperk”, wijst Jos er op dat de techniek toen nog kleiner was dan een kinderschoen. “Ik maakte vooral foto’s van de omgeving, later van mijn kinderen. Die foto’s heb ik nog. Het is prachtig om ze zo nu en dan eens te bekijken.” Door de jaren heen groeide Jos mee met de techniek. Op een ingenieursbureau deed hij aan beeldverwerking en was hij bezig met industriële automatisering. Het begrijpen van een spiegelreflexcamera is niet eenvoudig, maar Jos is pienter en door zijn achtergrond en zijn interesse in techniek heeft hij altijd bij kunnen blijven.

Het was eigenlijk niet de bedoeling van Jos om zo lang door te gaan met foto’s maken voor de krant, maar nog steeds denkt hij niet aan stoppen. “Ik vind het nog steeds hartstikke leuk, dus waarom zou ik? Door het maken van foto’s kom ik op veel plekken en ontmoet ik veel mensen. Ik dring echt door tot de haarvaten van Sint-Oedenrode en dat verhoogt mijn woongenot. Ik kom bij verenigingen, op evenementen, ben er bij als er een lintje wordt uitgedeeld of als iemand een jubileum viert. Dat is heel leuk om allemaal mee te maken. Zo vind ik het ook interessant hoe dingen door de jaren heen veranderen. Neem Koster Brock. Het is heel knap hoe dat evenement veranderingen oppakt en doorvoert. Ik mag daar getuige van zijn als fotograaf. Of carnaval, dat is eigenlijk altijd wel anders. Het is alleen zo zonde dat het soms niet in het voordeel is. Zo mis ik de sleuteloverdracht zoals die eens was…”

Jos kan niet kiezen wat hij het leukst vindt om te fotograferen. “Evenementen zijn mooi om te doen, maar ik geniet ook van portretten. Het is soms zelfs ontroerend als ik een foto moet maken van een 100-jarige. Dan heb ik veel geduld om dat waardevol vast te leggen.” Door de jaren heen maakte hij veel anekdotes mee, maar zie ze maar eens boven tafel te krijgen als er ineens naar gevraagd wordt. Toch weet hij snel een grappige op te lepelen. “Het was bij de opening van de veldpoorten in de Rooise natuur. Er lag een lag een laag ijs op de sloten. Ik dacht ‘hey, daar kan ik mooi op gaan staan voor een goede foto.’ De ijslaag was toch niet zo dik als ik dacht, haha. Toen ik er op ging staan zakte ik er zo doorheen!”