Vijftig jaar in het teken van sport

Sint-Oedenrode - Juist in het jaar dat corona keihard toeslaat ‘viert’ Cor Leijtens zijn vijftigjarig jubileum als fysiek en mentaal sportbegeleider. Normaal gesproken zou dat reden zijn voor een feestje. Dat was Cor ook van plan rond de officiële datum 13 juni, maar het recente overlijden van zijn vrouw Greet zorgt voor rouw. Hij heeft het er moeilijk mee. Toch wil hij stilstaan bij de mijlpaal, want vijftig jaar stond hun leven in het teken van sport.

Door: Jeroen van de Sande

Normaal gesproken krijg ik van Cor een stevige hand. Hij is nog van de generatie waarbij het gebruikelijk is om een goede handdruk te geven. Het past ook bij zijn persoonlijkheid. De Rooienaar is recht voor zijn raap. Dit keer geen hand, dat lossen we verbaal wel op. Eenmaal aan tafel vallen me enkele oude tijdschriften op. Het was de bedoeling van Cor om die te laten zien, want hij staat er in. Mijn oog valt op een artikel met de kop ‘toptrainer van vele kampioenen’. Dat dekt de lading, weet ik later wanneer ik na ons gesprek weer naar buiten loop.

Bijna aan het eind van het interview komt Cor met deze typerende anekdote op de proppen… “Onlangs was ik nog bij een taekwondo training. Van een serieuze club hier uit de regio. Ik verdiep me altijd in de sport van degene die ik begeleid. Aan het eind van de training vroegen ze wat ik er van vond. De trainer stond er bij. ‘Wil je dat echt weten?’ vroeg ik. ‘Zijn jullie recreatief of prestatief?’ Ik kreeg het antwoord dat ik verwachtte. ‘Het is bras, echt bras.’ Je had ze moeten zien kijken, maar ik vond het ook echt zo. Ze trainden niet vol uit en dan word je gewoonweg niet beter.” Cor wil dat spelers hun grenzen verleggen. Dat ze de lat hoger leggen. “Ik zeg altijd ‘Hoe hoog leg je de lat?’ Je moet er op kunnen kijken. Willen werken voor de sport. Over tien jaar moet je geen spijt hebben. Had ik maar… Als je het nu wilt, moet je er nu vol voor gaan.”

Lees verder in DeMooiRooiKrant van deze week