Jan van Berkel en de werf stoppen samen

Sint-Oedenrode - Het is pauze op de gemeentewerf aan de Eerschotsestraat. Het domein van Jan van Berkel (66). Zoals altijd praat hij honderduit. Ook dit keer, maar als hij hoort dat plotseling de krant binnen staat, is hij heel even stil. Zijn collega’s gniffelen wat, een teken dat zij van de verrassing weten. Jan slaat de handen in de nek, leunt wat achterover en roept ‘dat ben ik!’, op de vraag van de redacteur wie de man is die woensdag 20 mei met pensioen gaat.

Nog voor het interview begint, ontstaat een gesprek in de ruimte over leeftijd. “Ik weet nog goed dat ik hier kwam als jonge gast. Ik moest het leren van de oudere collega’s”, lepelt Jan wat namen op. “Nu ben ik zelf al jaren die oude collega. Dat is wel apart. Het is snel gegaan.” Een paar mannen knikken instemmend. Ze weten inmiddels hoe het voelt. Op een enkele jonge hond na. Die zie je denken: “Dat duurt voor mij nog wel even.” Dat dacht Jan ook toen hij op 15 juni 1981 begon met werken bij gemeente Sint-Oedenrode. Hij kwam over van een loonwerkersbedrijf. “In die tijd had je een groene groep en een grijze groep”, blikt de nestor terug. “Ik heb nooit groene vingers gehad, dus ik kwam automatisch in de grijze groep. We hielden ons bezig met wegen, rioleringen, het plaatsen van borden, strooien etc. Tot enkele jaren geleden heb ik altijd alleen maar in de buitendienst gezeten. Geweldig werk; lekker buiten, altijd bezig. We hadden allemaal onze eigen taken, maar hielpen elkaar waar nodig.” Volgens de Erpenaar is de huidige manier van werken totaal niet meer te vergelijken met toen. “Destijds kreeg je een opdracht, voerde je die uit en ging je weer terug voor de volgende klus. Tegenwoordig wordt zelfstandigheid verwacht. Dat iedereen doet wat die moet doen.”

Toen de fusie kwam, wilde Jan liever niet voor de laatste paar jaar naar de werf in Veghel. Er werd overeen gekomen dat hij zich in de eindfase zou inzetten als werfbeheerder in Sint-Oedenrode. Voor Jan een goede oplossing. “Ik ben graag op de werf”, meent hij oprecht. Geen buitenklussen meer, wat minder uren, zodat hij alvast heeft kunnen wennen aan het leven van een gepensioneerde. “Ik mis de buitenklussen soms wel, omdat ik een echt buitenmens ben. Het is ook raar dat ik nu minder zie van het dorp. Op sommige plekken ben ik inmiddels al 2,5 á 3 jaar niet meer geweest. Voorheen kwam ik overal.” Op 1 juli sluit de Rooise gemeentewerf van Meierijstad. Anderhalve maand na het vertrek van Jan. Er komt dus vrijwel tegelijkertijd een einde aan twee tijdperken. Misschien zouden Jan en de werf ook niet afzonderlijk door kunnen gaan…

Ondanks zijn leeftijd en de vele jaren in dezelfde omgeving is de voormalige brandweerman volgens eigen zeggen niet vastgeroest, omdat hij altijd open heeft gestaan voor vernieuwingen. “Toen ik hier net kwam, deden we alles volgens een vast patroon, omdat het altijd zo gedaan werd. Ik heb me toen voorgenomen om zo niet te worden. Ik vind het altijd goed als jongelui laten zien hoe het ook kan. Dingen veranderen nu eenmaal en daar moeten we in mee. Ik sta voor die ideeën open.” Die instelling houdt hem vitaal, maar dat doen zijn acht kleinkinderen en zijn hobby’s ook. “Ik wandel en fiets veel, ik brouw mijn eigen bier (Berkelbier), doe vrijwilligerswerk en we passen veel op. Nee, ik ga me zeker niet vervelen.”