Joris met zijn kinderen op de arm, na thuiskomst uit Afgahnistan.
Joris met zijn kinderen op de arm, na thuiskomst uit Afgahnistan.

”De vrijheid wordt je deels ontnomen”

Human Interest Human interest

Sint-Oedenrode - De Dodenherdenking zoals wij kennen kan vanwege het coronavirus niet doorgaan. Er worden op 4 mei wel kransen neergelegd, maar er is geen samenkomst bij het monument. Joris Doreleijers (militair) bezocht vorig jaar voor het eerst de Dodenherdenking in Rooi. Dit jaar herdenkt hij - net als collega Ruud Geboers - noodgedwongen thuis. 

Joris begon in 1995 zijn carrière bij defensie als manschap. “In 1995 was ik een jongeman van 16 jaar. Ik kon ervoor kiezen om vier dagen te werken en één dag naar school te gaan of ik ging bij defensie en dan kreeg ik dezelfde opleiding. Daar had ik alleen iets meer uitdaging en een beter salaris. Vandaar dat ik bij defensie ben begonnen”, vertelt hij. Tot 2004 had hij verschillende functies. In 2004 ging hij naar de Koninklijke Militaire School (KMS), waar de Rooienaar de onderofficieren opleiding deed. “Aansluitend aan de opleiding heb ik verschillende functies gehad, waarbij de eerste in Wezep bij de 104 constructie. Hierna ben ik een tijdje groepscommandant geweest in Oirschot bij de pantsergenie.” Hij vervolgde zijn loopbaan als instructeur van elektrotechniek in Vught. Tussen 2013 en 2016 was hij werkzaam als Opvolgend Pelotons Commandant (OPC). “Na deze functie heb ik weer van 2016 tot 2018 in Wezep gewerkt als stafonderofficiers energietechniek. Momenteel geef ik les aan soldaten en onderofficieren. Wij leiden alle mensen op in het vakgebied elektrotechniek.”

In 1999 werd Joris voor een half jaar uitgezonden naar Bosnië. Tien jaar later vertrok hij naar Afghanistan als groepscommandant, waar hij en zijn mannen naar bommen zochten. Tussen 2016 en 2018 is hij verschillende keren in Mali geweest voor het bouwen en onderhouden van het kamp daar. “Wij zijn er momenteel nog steeds werkzaam. We leiden de mensen op, maar wel in beperkte vorm. Ik moet af en toe wat meer thuis zijn als de kinderen de schooltaken thuis moeten doen, ze moeten natuurlijk wel begeleid worden.”

In de loop van de dag gaat de militair langs bij het monument om zijn persoonlijke momentje te pakken. Hij vindt het heel belangrijk dat er niet wordt vergeten wat er allemaal is gebeurd. “We hebben het allemaal over vrijheid, wat we te danken hebben aan toen. Nu met het coronavirus merken we weer wat vrijheid betekent. Het is in een andere vorm dan in oorlog, maar de vrijheid wordt je toch deels ontnomen. Dat doet wel met je. Natuurlijk omdat jezelf bij defensie zit; maten verloren hebt en veel ellende gezien hebt, heb je daar natuurlijk veel meer beeld bij dan de jeugd die tegenwoordig alleen nog maar de schoolbanken gezien heeft.”

Afbeelding