Afbeelding

Houdoe pa

Rouw Coronavirus

Sint-Oedenrode - Je hebt mooie reizen gemaakt. Nu ben je onderweg naar je laatste bestemming. Helaas is dit geen retourtje maar een enkele reis. Dat is de eerste tekst die te zien was bij het openslaan van DeMooiRooiKrant van afgelopen week. Het stond boven één van de vele rouwadvertenties. Voor Frank van den Brand een paar zinnen die hij zijn leven lang bij zich zal dragen. Hij verloor zijn vader op 76-jarige leeftijd aan corona.

Door: Caroline van der Linden

Tot voor kort woonde zijn vader samen met zijn vrouw met veel plezier al 43 jaar in de Kienehoef. Zelfstandige mensen, waar Frank een paar keer in de week even op de koffie ging, soms om ze een helpende hand te bieden bij iets dat gerepareerd moest worden, maar meestal konden ze zichzelf prima redden en kwam hij gewoon voor de gezelligheid. Een aantal weken geleden kon er een nieuw hoofdstuk beginnen. Toe aan een seniorenwoning, verhuisden ze naar het Ameroyenhof. Een nieuw avontuur, waar zijn vader en moeder enorm naar uitkeken. Hier zouden zij samen oud worden. “Eénmaal gesetteld na wat geklus en gesjouw met spullen, voelde mijn vader zich de gelukkigste mens op de wereld. Maar helaas was dit van korte duur. In de eerste week na de verhuizing gaf hij aan erg moe te zijn. Wij vonden dit begrijpelijk voor een man op leeftijd die tijdens zijn leven toch wat longaandoeningen had gehad en nog zo actief mee aan het verhuizen was geweest. Zelf vond hij dat wel vreemd en voelde hij zich er ook niet zo prettig bij. De week daarna werd de vermoeidheid erger en is hij naar de huisarts gegaan. Deze constateerde dat het misschien een longontsteking zou kunnen zijn. Uit voorzorg werd antibiotica voorgeschreven. Zo ging hij de tweede week door. In het weekend werd hij erg benauwd en kortademig. Het werd van kwaad tot erger, waarop mijn moeder op zondagavond besloot de huisarts te bellen. Zondag vroeg in de avond kwam de huisarts langs en zag dat het goed mis was. Hij constateerde dat m’n vader koorts had en dat er iets écht niet goed was met zijn longen. Dit in combinatie met zijn fysieke toestand, trok de arts al direct een duidelijke conclusie. Hij zei tegen m’n vader: ‘Je wordt met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht en neem voor de zekerheid maar afscheid van elkaar, want het is niet zeker dat jullie elkaar nog zien.’ We waren op dat moment met z’n drieën. Mijn vader, mijn moeder en ik. We keken elkaar vol ongeloof aan en dachten… dat is wel heel kort door de bocht. Maar anderzijds stond de ambulance al gauw met loeiende sirenes voor de deur en dat gebeurt toch ook niet zomaar. Al snel lag mijn vader in de ziekenwagen en werd naar Bernhove gebracht. Ik reed er alleen achteraan, want het protocol was duidelijk. Er mocht maar één persoon bij. Aangekomen bij het ziekenhuis hadden we het geluk dat er op dat moment niet zoveel opnames waren. Ik mocht daardoor gelukkig mee naar binnen en bij de eerstehulppost bij m’n vader blijven.”

“Er werden verschillende onderzoeken bij hem gedaan, ook de coronatest werd afgenomen. De uitslag was er niet meteen. Deze zou veertien tot zestien uur later bekend zijn. Ook werd er direct een scan gemaakt van zijn longen en daarop was duidelijk te zien dat hij een longontsteking had. Op dat moment werd al pijnlijk duidelijk dat als de test positief uit zou slaan en dus uit zou wijzen dat hij corona had, mijn vader geen enkele kans had om dit te overleven. Hij had dan een longontsteking, ontstaan door corona, waar nog geen medicijn voor bestaat. Hij had op dat moment ontzettend veel zuurstof nodig, dus kreeg hij dit toegediend. Omdat er nog geen zekerheid was of hij corona had, werd hij op de coronaverdachteafdeling geplaatst. Ik mocht niet meer bij hem zijn en ben naar huis gegaan. Maandagmiddag rond de klok van één werden we gebeld dat zijn toestand achteruit ging. Hij had steeds meer zuurstof nodig en om twee uur kregen we de uitslag dat hij ook daadwerkelijk corona had. De ernst was duidelijk. De arts verzocht mijn moeder en mij direct naar het ziekenhuis te komen. Eénmaal daar zei de arts tegen mijn vader: “Uw uitzicht is bijzonder slecht, u gaat het helaas niet redden”. Enorm confronterend. 

Lees woensdag verder in DeMooiRooiKrant